หลี่จุ่นนำทหารออกเดินทางพร้อมกับหยวนเฟิง ออกจากชิงโจว
นี่ทำให้ผู้ว่าการชิงโจวดีใจลิงโลด นำทหารทั้งหลายตีฆ้องร้องป่าวส่งด้วยความสุขสันต์ แล้วยังถึงกับหน้าระรื่นอดพูดไม่ได้ว่า ‘ว่าง ๆ ท่านก็มาบ่อย ๆ นะ!’
ผลลัพธ์ในวินาทีต่อมาคือ ตบหน้าตัวเองสองฉาดด้วยความโมโหโทโส
ยังจะมาบ่อย ๆ อีกหรือ
สมองกลวงไปแล้วกระมัง!
มาทีหนึ่งเกือบให้เขาไปเกิดใหม่แล้ว ยังจะมาบ่อย ๆ อีก
รู้สึกว่าอายุยืนไปแล้วหรืออย่างไร!
ทั้งสองนำทหารเดินทางขึ้นเหนือต่อ กระทั่งจวนถึงเขตหลินโจวจึงหักเลี้ยวลงใต้กะทันหัน ตรงดิ่งไปที่หลินโจว
ที่อ้อมอย่างนี้ก็แค่อยากล่ออวี่เหวินจิ้งไปที่จงโจวเท่านั้น เมื่อถึงที่นั่น อวี่เหวินจิ้งก็จะมาเสียเที่ยว
แต่พอถึงระหว่างทาง ม้าเร็วตามมาทัน
“รายงาน!”
เสียงหนึ่งตะโกนเรียกด้วยความร้อนใจ เรียกทัพใหญ่ให้หยุด
หน่วยสอดแนมพลิกตัวลงจากหลังม้า ไปรายงานข้างหน้าด้วยความเคารพอย่างเร็วรี่
“รายงานกุนซือ ฝ่าบาทตีอิงโจวแตกแล้ว ได้เสบียงของทัพศัตรูเป็นจำนวนมากขอรับ”
พอหยวนเฟิงได้ยินก็ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจ
“ดี!”
กุนซือเก่งจริง ๆ
คาดคะเนแม่นยำนัก!
หลี่จุ่นพยักหน้าด้วยความพอใจเหมือนกัน แล้วจึงถาม
“ตอนนี้กำลังโจมตีหลินโจวทางเหนือแล้วใช่หรือไม่”
หน่วยสอดแนมผงกศีรษะทันที “ตามคำสั่งของกุนซือ ฝ่าบาทนำกองทัพขึ้นเหนือไปแล้ว คืนนี้จะยึดหลินโจวขอรับ!”
“ดี ดีมาก เหนื่อยแล้วนะ เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ”
ความพอใจของหลี่จุ่นเพิ่มขึ้นอีกระดับทันที
โบกมือแล้วให้หน่วยสอดแนมไปพักผ่อน
จากนั้นทัพใหม่เดินหน้าต่อ!
ครั้นใกล้ถึงยามที่ม่านรัตติกาลมาถึงก็ถึงเขตแดนหลินโจวแล้ว
เห็นสถานีพักม้าที่ตั้งอยู่ตรงปากทางเขตแดนแล้ว
ยามนี้ หลี่จุ่นสั่งให้ทัพใหญ่หยุด
จากนั้นก็พาองครักษ์สองคนตรงไปยังสถานีพักม้า
ผู้ดูแลของสถานีพักม้าเห็นหลี่จุ่นและองครักษ์สองคน แค่ดูการแต่งตัวก็รู้ว่าไม่ใช่ชุดของราชวงศ์อู่ ตกใจจนแข้งขาสั่น
ตายแล้ว
พอผู้ดูแลได้ยินก็นึกสนใจขึ้นมา
“โอ้โฮ ใต้เท้า ฟังสำเนียงท่านต้องไม่ใช่คนทางใต้แน่ ช่วงนี้ร้านเต้าหู้กับหอสุราหลงไถแย่กันทั้งนั้น...”
ผู้ดูแลเล่าเรื่องที่สุราหลงไถมีของปลอมแบบคร่าว ๆ และอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเป็นระยะของร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวให้หลี่จุ่นฟัง
พอหลี่จุ่นได้ยินก็หรี่ดวงตาทันที
กล้ามาก!
มีคนจงใจหาเรื่อง!
“ข้าได้ยินมา ตอนนี้คนของกรมคลังไปตรวจสอบบัญชีที่ร้านเต้าหู้บ่อย ๆ สงสัยว่าร้านเต้าหู้จะหลอกทำร้ายประชาชนเพื่อธุรกิจ”
ผู้ดูแลทำหน้าขวัญผวาหลังเกิดเหตุ
เดือนที่แล้วตอนที่เขาเข้าเมืองหลวงไปกินเต้าหู้กลับไม่มีปัญหา แต่ภายหลังได้ยินว่ามีคนกินแล้วเจอหนอน กระทั่งว่ามีคนถูกพิษ รู้สึกแย่ในใจนัก
กรมคลังตรวจสอบบัญชีหรือ
หลี่จุ่นขมวดคิ้วมุ่น
ไม่ต้องพูดมาก ต้องเป็นพวกเลวระยำอย่างองค์ชายสี่แน่ หรือไม่ก็คือรัชทายาทสร้างเรื่องขึ้นมา จงใจเล่นงานกิจการของเขา!
บัดซบ!
ไอ้คนพวกนี้นี่!
ชั่วขณะ หลี่จุ่นเดือดดาลสุดขีด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
ปลดล็อคแล้วอ่านไม่ได้...
เนื้อเรื่องสนุกคับ...แต่ก็รำคาญพระเอกอยุู่พอสมควรเจ้าชู้เกินกินพื้นที่หักเหลี่ยมเฉือนคมเยอะไปหน่อยน่าจะเป็นทุกเรื่องมั้งที่ผู้ชายเดินเรื่อง...
เชี่ยไรเนี่ย เติมเงินแต่อ่านไม่ได้สักบท...
กดปลดล็อคไม่ได้เติมเงินแล้ว แย่มาก...
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...