องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 952

หลี่จุ่นนำทหารออกเดินทางพร้อมกับหยวนเฟิง ออกจากชิงโจว

นี่ทำให้ผู้ว่าการชิงโจวดีใจลิงโลด นำทหารทั้งหลายตีฆ้องร้องป่าวส่งด้วยความสุขสันต์ แล้วยังถึงกับหน้าระรื่นอดพูดไม่ได้ว่า ‘ว่าง ๆ ท่านก็มาบ่อย ๆ นะ!’

ผลลัพธ์ในวินาทีต่อมาคือ ตบหน้าตัวเองสองฉาดด้วยความโมโหโทโส

ยังจะมาบ่อย ๆ อีกหรือ

สมองกลวงไปแล้วกระมัง!

มาทีหนึ่งเกือบให้เขาไปเกิดใหม่แล้ว ยังจะมาบ่อย ๆ อีก

รู้สึกว่าอายุยืนไปแล้วหรืออย่างไร!

ทั้งสองนำทหารเดินทางขึ้นเหนือต่อ กระทั่งจวนถึงเขตหลินโจวจึงหักเลี้ยวลงใต้กะทันหัน ตรงดิ่งไปที่หลินโจว

ที่อ้อมอย่างนี้ก็แค่อยากล่ออวี่เหวินจิ้งไปที่จงโจวเท่านั้น เมื่อถึงที่นั่น อวี่เหวินจิ้งก็จะมาเสียเที่ยว

แต่พอถึงระหว่างทาง ม้าเร็วตามมาทัน

“รายงาน!”

เสียงหนึ่งตะโกนเรียกด้วยความร้อนใจ เรียกทัพใหญ่ให้หยุด

หน่วยสอดแนมพลิกตัวลงจากหลังม้า ไปรายงานข้างหน้าด้วยความเคารพอย่างเร็วรี่

“รายงานกุนซือ ฝ่าบาทตีอิงโจวแตกแล้ว ได้เสบียงของทัพศัตรูเป็นจำนวนมากขอรับ”

พอหยวนเฟิงได้ยินก็ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจ

“ดี!”

กุนซือเก่งจริง ๆ

คาดคะเนแม่นยำนัก!

หลี่จุ่นพยักหน้าด้วยความพอใจเหมือนกัน แล้วจึงถาม

“ตอนนี้กำลังโจมตีหลินโจวทางเหนือแล้วใช่หรือไม่”

หน่วยสอดแนมผงกศีรษะทันที “ตามคำสั่งของกุนซือ ฝ่าบาทนำกองทัพขึ้นเหนือไปแล้ว คืนนี้จะยึดหลินโจวขอรับ!”

“ดี ดีมาก เหนื่อยแล้วนะ เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

ความพอใจของหลี่จุ่นเพิ่มขึ้นอีกระดับทันที

โบกมือแล้วให้หน่วยสอดแนมไปพักผ่อน

จากนั้นทัพใหม่เดินหน้าต่อ!

ครั้นใกล้ถึงยามที่ม่านรัตติกาลมาถึงก็ถึงเขตแดนหลินโจวแล้ว

เห็นสถานีพักม้าที่ตั้งอยู่ตรงปากทางเขตแดนแล้ว

ยามนี้ หลี่จุ่นสั่งให้ทัพใหญ่หยุด

จากนั้นก็พาองครักษ์สองคนตรงไปยังสถานีพักม้า

ผู้ดูแลของสถานีพักม้าเห็นหลี่จุ่นและองครักษ์สองคน แค่ดูการแต่งตัวก็รู้ว่าไม่ใช่ชุดของราชวงศ์อู่ ตกใจจนแข้งขาสั่น

ตายแล้ว

พอผู้ดูแลได้ยินก็นึกสนใจขึ้นมา

“โอ้โฮ ใต้เท้า ฟังสำเนียงท่านต้องไม่ใช่คนทางใต้แน่ ช่วงนี้ร้านเต้าหู้กับหอสุราหลงไถแย่กันทั้งนั้น...”

ผู้ดูแลเล่าเรื่องที่สุราหลงไถมีของปลอมแบบคร่าว ๆ และอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเป็นระยะของร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวให้หลี่จุ่นฟัง

พอหลี่จุ่นได้ยินก็หรี่ดวงตาทันที

กล้ามาก!

มีคนจงใจหาเรื่อง!

“ข้าได้ยินมา ตอนนี้คนของกรมคลังไปตรวจสอบบัญชีที่ร้านเต้าหู้บ่อย ๆ สงสัยว่าร้านเต้าหู้จะหลอกทำร้ายประชาชนเพื่อธุรกิจ”

ผู้ดูแลทำหน้าขวัญผวาหลังเกิดเหตุ

เดือนที่แล้วตอนที่เขาเข้าเมืองหลวงไปกินเต้าหู้กลับไม่มีปัญหา แต่ภายหลังได้ยินว่ามีคนกินแล้วเจอหนอน กระทั่งว่ามีคนถูกพิษ รู้สึกแย่ในใจนัก

กรมคลังตรวจสอบบัญชีหรือ

หลี่จุ่นขมวดคิ้วมุ่น

ไม่ต้องพูดมาก ต้องเป็นพวกเลวระยำอย่างองค์ชายสี่แน่ หรือไม่ก็คือรัชทายาทสร้างเรื่องขึ้นมา จงใจเล่นงานกิจการของเขา!

บัดซบ!

ไอ้คนพวกนี้นี่!

ชั่วขณะ หลี่จุ่นเดือดดาลสุดขีด!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน