องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 981

แต่ทว่า!

จี้จงชิงยังคงประเมินความรอบคอบของหลี่จุ่นต่ำเกินไป หลี่จุ่นคิดอยู่ในใจว่าชายชราจะส่งคนมาสำรวจค่ายหรือไม่

แล้วถ้ามา แล้วตัวเองจะไม่ถูกเปิดโปงหรือ

ยากที่จะรับประกันว่าคนของจี้จงชิงจะได้เห็นเขา สุดท้ายตอนนั้นตัวเองก็ถูกเปิดหน้าในชายแดนทางตอนเหนือ

ในตอนนี้เขายังไม่ต้องการให้ชายชราคนนี้รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ถ้าเป็นอย่างนั้นมันคงจะไม่สนุกเอามาก ๆ!

ต้องให้หลี่เจิ้งมอบรางวัลใหญ่ให้กับตัวเองให้ได้!

ดังนั้นก่อนจะเดินทางขึ้นเหนือต่อไป เขาจึงสวมเสื้อคลุมอีกครั้งหลังจากตื่นจากรถม้าของปันหมิ่น

เสื้อคลุมสีขาว

และยังสวมหน้ากากสีดำ

หน้ากากชิ้นนี้ เขาจงใจหาคนทำขึ้นในเมืองหลวง พอที่จะปกปิดใบหน้าที่แท้จริงของเขาได้

แค่นั้นก็เรียบร้อย

ผลสุดท้าย

คนของจี้จงชิงที่ถือภาพวาดเหมือนของหลี่จุ่นและแอบติดตามกองทัพไป ตลอดทางการค้นหาพวกเขาก็ไม่พบบุคคลในภาพวาดเลย

แต่กลับเห็นชายคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีขาวบนหลังม้าและมีหน้ากากปิดหน้า ซึ่งไม่สามารถยืนยันได้

หลังจากตามมาแล้วหนึ่งวัน ก็ต้องถอยกลับด้วยความล้มเหลว

เมื่อกลับไปรายงานต่อจี้จงชิง จี้จงชิงก็ถอนหายใจยาวแล้วกล่าวว่า

“โอ้ ดูเหมือนข้าจะคิดมากไป เด็กคนนั้นคงไม่ได้มีชีวิตอยู่”

ขณะที่พูด จี้จงชิงก็หยิบจดหมายลับออกมาจากในอ้อมแขนของเขา เขาอ่านจดหมายนี้หลายรอบจนเป็นรอยยับย่น

และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ถูกคลี่ออกตรงหน้า

จดหมายนี้มาจากที่ใดกัน

มันมาจากเสิ่นคั่ว!

จดหมายที่ถูกส่งมาก่อนที่เสิ่นคั่วจะเสียชีวิต

“เสิ่นคั่วอ่า เสิ่นคั่ว ทุกคนตายหมดแล้ว ความลับนี้จึงไม่สำคัญอะไรอีกต่อไปแล้ว”

จี้จงชิงส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากอ่านจดหมายจบ ในที่สุดเขาก็เผามันทิ้ง

ในจดหมายเขียนอะไรไว้

คงมีเพียงแค่จี้จงชิงและเสิ่นคั่วที่ตายไปแล้วเท่านั้นที่จะรู้เรื่องนี้ในอนาคต

กองทัพทางใต้หนึ่งแสนสองหมื่นนายใช้เวลาไม่ถึงสามวันในการไปถึงซากปรักหักพังของเมืองเฟิงหั่วในอดีต

เมืองเฟิงหั่วถูกหลี่จุ่นเผา ดังนั้นมันจึงเหลือเพียงซากปรักหักพังแค่นั้นจริง ๆ

เมื่อหลี่จุ่นกลับมาที่นี่อีกครั้ง เขาก็รู้สึกเศร้าในใจ

ไม่คิดว่าจะได้กลับมายังที่ที่เคยอยู่ในอดีต

กองทัพผ่านซากปรักหักพังของเมืองเฟิงหั่ว และมาถึงหุบเขาหัวเสือในครึ่งวันต่อมา

จักรพรรดินีทอดถอนใจอย่างหดหู่อีกครั้งกับการสู้รบที่เกิดขึ้นที่นี่ และกล่าวถึงระเบิด

หลี่จุ่นยังคงพึมพำอยู่ในใจ

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนช่างพูดเหรอ

ทำไมถึงรู้สึกสะเทือนอารมณ์ไปหมดทุกที่

“รายงาน!”

ทันใดนั้น ทหารสอดแนมจากแนวหน้าก็รีบมารายงาน

“รายงานฝ่าบาท กองทัพใหญ่หกแสนนายของแคว้นฉีได้มาถึงพื้นที่ภูเขาทางตอนเหนือของเมืองหลวงเดิมของ แคว้นเฟิงเฉวี่ยนแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

โอ้?

ทัพแคว้นฉีมาแล้ว!

และยังเป็นทัพทหารหกแสนนายด้วย!

ดวงตาของหลี่จุ่นแข็งขึ้นทันที!

จักรพรรดินีเองก็รู้สึกตกใจเช่นกัน

แค่เริ่มก็หกแสนแล้ว!

สมกับที่เป็นแคว้นฉีจริง ๆ!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน