ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 195

พอได้ยินว่า ยังพอมีโอกาสช่วยชีวิตได้ แม่หม้ายหนิวไหนเลยจะไม่ยอมถอยให้

นางรีบลุกขึ้นปล่อยตัวหวังต้าลี่ลง ลู่ม่านกลับเรียกเฉินจื่ออานเอาไว้ “จื่ออาน รีบอ้าปากของเขา ทำความสะอาดสิ่งสกปรกในปากของเขาให้หมด แล้วก็ในจมูกด้วย”

เฉินจื่ออานไม่กล้าลังเล อีกอย่าง หลังจากอยู่กับลู่ม่านมาเป็นเวลานาน เขาก็รู้ว่าลู่ม่านนั้นแต่ไหนแต่ไรจะทำอะไรล้วนมีความมั่นใจเสมอ นางบอกว่ามีทางช่วย แสดงว่าต้องช่วยกลับมาได้แน่

“เรียบร้อยแล้ว”หลังจากที่เฉินจื่ออานทำความสะอาดสิ่งสกปรกที่อยู่ในปากของหวังต้าลี่เสร็จแล้ว ลู่ม่านก็ชี้ไปยังบริเวณหัวใจของหวังต้าลี่

“กดตรงนี้เอาไว้ กดลงไปเป็นจังหวะ”ระหว่างที่พูด ลู่ม่านยังทำท่าตัวอย่างกลางอากาศให้เฉินจื่ออานดู

แม่หม้ายหนิวนึกว่าลู่ม่านจะมีความสามารถอะไรเสียอีก ตอนนี้ดูแล้วก็แค่เป็นการทรมานลูกชายนางเท่านั้น นางจึงโกรธมาก

“ลูกชายข้าตายแล้ว พวกเจ้ายังอยากจะทำอะไรอีก พวกเจ้าไสหัวไปเลย……”

“หุบปาก”ลู่ม่านอารมณ์ไม่ดี ถูกเสียงโวยวายของนางทำเอาเวียนหัวไปหมด “ถ้าหากเป็นเพราะการหยุดของเจ้า ทำให้ลูกเจ้าตาย เจ้าต่างหากที่เป็นคนปาบที่สุด”

ลู่ม่านจงใจพูดให้ฟังดูร้ายแรงมาก แม่หม้ายหนิวรู้สึกกลัวอยู่บ้าง

สามีตายไปนานมากแล้ว หวังต้าลี่เป็นทายาทคนเดียวของบ้านหวังเดิมที หวังต้าลี่กระโดดน้ำก็เป็นเพราะนาง ถ้าหากนางยังตัดสินใจอะไรผิดๆไปอีก เช่นนั้น……

แม่หม้ายหนิวไม่กล้าพูดอะไรอีก เฉินจื่ออานทำการกระตุ้นหัวใจให้กับหวังต้าลี่ต่อไป

แม้ว่าคนที่ยืนดูอย่างรอบๆจะรู้สึกว่าการช่วยชีวิตเช่นนี้เหมือนจะไม่มีความเป็นไปได้ แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวพันถึงชีวิตของคนจึงไม่มีใครกล้าเปิดปากพูดอะไร ทุกคนต่างก็ถอยห่างออกไปอย่างรู้ตัว ให้พื้นที่โล่งมากพอกับหวังต้าลี่

หลังจากผ่านไปหนึ่งนาที หวังต้าลี่ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

ผ่านไปห้านาที ก็ยังคงไร้วี่แววใดๆ ลู่ม่านจึงบอกกับเฉินจื่ออานว่า “ทำต่อไป อย่าหยุด”

เฉินจื่ออานไม่กล้าหยุด ยังคงให้ความช่วยเหลืออย่างสุดกำลัง แล้วก็ผ่านไปอีกหลายนาที เดิมทีหวังต้าลี่ที่ไร้ลมหายใจไปแล้วทันใดนั้นก็สำลักน้ำออกมาหนึ่งคำ

หลังจากนั้น เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งเฮือก ฟื้นขึ้นมาในที่สุด

แม่หม้ายหนิวดีใจจนร้องไห้ออกมา เฉินจื่ออานก็ดีใจจนกอดลู่ม่านเอาไว้ “เสี่ยวม่าน ดีเหลือเกิน ”

ความรู้สึกที่ได้ช่วยชีวิตคนกลับมาด้วยมือตนเองนั้น เป็นสิ่งที่ยากจะบรรยายเป็นคำพูดออกมาได้

ลู่ม่านแกะมือของเขาออกอย่างไม่ได้แสดงออกอะไร แล้วมองไปทางด้านหลัง เฉินจื่ออานขยับปาก กำลังจะพูดบางอย่าง แต่ว่ามองคนที่มุงอยู่รอบๆเขาก็เก็บคำพูดเหล่านั้นเอาไว้

แม่หม้ายหนิวโผเข้ามา กอดหวังต้าลี่เอาไว้ “ต้าลี่ ดีเหลือเกิน เจ้าไม่เป็นไรแล้ว”

“ปล่อยข้า”เมื่อหวังต้าลี่มองเห็นชัดเจนแล้วว่าเป็นแม่หม้ายหนิว ก็พูดขึ้นมาอย่างโมโห พูดจบ ยังไม่ทันให้แม่หม้ายหนิวได้ตั้งตัว หวังต้าลี่ก็ยื่นมือออกไปผลักตัวแม่หม้ายหนิวออก

“ข้าตายไปท่านก็ไม่ต้องมาสนใจ”

“ต้าลี่” แม่หม้ายหนิวมองดูลูกชายที่ตนเองเลี้ยงดูจนเติบใหญ่มากับมือ “เจ้าฟังแม่อธิบายก่อน……”

“ข้าไม่ฟัง ”หวังต้าลี่เพิ่งจะฟื้นขึ้นมา นิสัยแย่มาก โดยเฉพาะตอนที่สะบัดตัวแม่หม้ายหนิวออกไป สาบเสื้อของแม่หม้ายหนิวที่ถูกฉีกจนเสียก่อนหน้านี้เปิดออกอีกครั้ง

เขาก็ยิ่งรู้สึกโมโหมากยิ่งขึ้นไปอีก “ถ้าข้าเป็นท่าน ข้าคงไปตายเสียดีกว่าอยู่ ลูกชายของตัวเองจะได้ไม่ถูกคนอื่นมาดูถูกเหยียดหยาม”

พูดจบแล้ว เขาก็พยายามลุกขึ้น วิ่งโซซัดโซเซไกลออกไป

ทุกคนต่างก็เห็นว่าเขาอ่อนแรงมาก รีบวิ่งตามหวังต้าลี่ไป ยังดี หลังจากที่หวังต้าลี่ถูกช่วยไว้ได้แล้ว ก็ไม่มีความคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายอีก หลังจากกลับไปที่บ้าน ไม่นานก็ไปนอนพักผ่อน

ทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน และต่างก็เตรียมจะกลับบ้านไปนอนกันแล้ว

ไม่รู้ว่าใครที่จู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า “แม่หม้ายหนิวเล่า”

ทุกคนเหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ “ใช่แล้ว ทำไมแม่หม้ายหนิวยังไม่กลับมาอีก”

“กลับเข้าไปในห้องแล้วกระมัง”มีคนถามขึ้น

ในกลุ่มคนที่ไปด้วยกัน มีผู้หญิงที่แต่งงานแล้วเข้าไปหาในห้องของแม่หม้ายหนิว แต่ก็ไม่มี ในห้องของแม่หม้ายหนิว แทบจะไม่มีร่องรอยอะไรอยู่เลย

“คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกระมัง”มีคนพูดขึ้น

ในที่สุดทุกคนก็ร้อนใจขึ้นมา แล้วก็กลับไปยังริมแม่น้ำอีกครั้ง “เมื่อครู่ตอนที่กลับมาจากแม่น้ำ ก็ไม่เห็นแม่หม้ายหนิวแล้ว ”

ตอนที่ทุกคนเร่งฝีเท้าไปถึง แม่หม้ายหนิวได้หมดลมหายใจไปแล้ว ร่างลอยอยู่ตรงบริเวณแม่น้ำที่หวังต้าลี่ฆ่าตัวตายนั่นเอง

ทุกคนนำร่างของแม่หม้ายหนิวขึ้นมา ใช้วิธีการช่วยเหลือเหมือนกับเฉินจื่ออานทำเมื่อครู่ แต่ว่าสายไปแล้ว แม่หม้ายหนิวอยู่ในน้ำนานเกินไป ไร้ทางช่วยชีวิตแล้ว

ตอนที่หวังต้าลี่เห็นศพของแม่หม้ายหนิว ก็ยืนตัวแข็งทื่อไปหมด เขาคิดไม่ถึงว่า คำพูดของตนเอง จะทำให้แม่ของเขาฆ่าตัวตายจริงๆ

ตอนนี้ เขาไม่มีแม่อีกต่อไปแล้ว

หลังจากที่ผู้ใหญ่บ้านเฉินรู้ข่าว ได้ส่งคนที่จัดการเรื่องงานศพทางด้านนี้โดยเฉพาะบางส่วน ไปช่วยจัดการ

พวกลู่ม่านก็ยุ่งจนถึงรุ่งสาง จึงขอตัวกลับบ้าน

เมื่อกลับถึงบ้าน เหอเยว่ได้เตรียมอาหารเช้าไว้แล้ว แต่ว่าลู่ม่านไม่มีอารมณ์จะกิน ล้างหน้าบ้วนปากแล้วก็เข้านอน

เฉินจื่ออานตามเข้าไปในห้องนอน กอดลู่ม่านจากทางด้านหลัง

“เสี่ยวม่าน เจ้าฟังข้าอธิบายก่อนได้หรือไม่”

คำพูดนี้ทำให้ลู่ม่านนึกถึงบทสนทนาระหว่างแม่หม้ายหนิวกับลูกชายของนางในวันนี้ขึ้นมาทันที ที่จริงพวกนางต่างก็รู้ดีว่าแม่หม้ายหนิวนั่นถูกใส่ร้าย แต่ว่าหวังต้าลี่กลับไม่ยอมรับฟังอะไรเลย

ถ้าหากตอนนั้น หวังต้าลี่สามารถใจเย็นลงมาบ้าง ฟังคำอธิบายของแม่เขา เช่นนั้น แม่หม้ายหนิวก็คงไม่ต้องตาย

“พูดมา”

เฉินจื่ออานที่อยู่ทางด้านหลังเสียบแหบแห้ง ลังเลอยู่ชั่วครู่จึงพูดขึ้นมาว่า “น้องนาง ข้าอยากจะพูดความจริงกับเจ้า แต่ข้าสามารถรับประกันได้ว่าข้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเฉินชิวหยู่จริงๆ เจ้ารับปากข้าก่อนว่าจะไม่โกรธข้าได้หรือไม่”

เขาพูดอย่างระมัดระวัง หลังจากที่ลู่ม่านได้เห็นการตายของแม่หม้ายหนิวแล้ว จิตใจก็รู้สึกซับซ้อนมาก ความโมโหขุ่นเคืองในจุดนั้นได้จางหายไปตั้งนานแล้ว ได้แต่พยักหน้าและพูดว่า “ได้”

เฉินจื่ออานจึงเปิดปากพูดอย่างวางใจ

ที่แท้ เฉินจื่ออานกับเฉินชิวหยู่มีอายุห่างกันไม่มาก ตอนที่เฉินชิวหยู่ยังเด็กมักจะเล่นกับเฉินจื่ออานอยู่เสมอ เฉินจื่ออานนั้นมีนิสัยซื่อตรง ฉะนั้นจึงปล่อยให้นางตามติดไปทุกที่

หลังจากนั้น เฉินชิวหยู่ก็รู้สึกชื่นชอบเฉินจื่ออาน แต่ว่าเฉินจื่ออานไม่รู้เรื่องนี้เลยสักนิด แต่ไหนแต่ไรเขาก็พวกเฉื่อยชา ไหนเลยจะคิดว่าคนที่ตนเห็นว่าเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งจะชื่นชอบเขา

ฉะนั้น จึงยังคงคิดกับเฉินชิวหยู่แค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น

หลังจากนั้น เมื่อถึงอายุที่เฉินชิวหยู่ต้องแต่งงานออกเรือน ผู้ใหญ่บ้านเฉินเพราะว่าเป็นถึงผู้ใหญ่บ้าน มีตัวเลือกให้เลือกมากมาย จึงหาตัวเลือกที่ไม่เลวเลย ให้เฉินชิวหยู่ไปดูตัว

เฉินชิวหยู่ไม่ยอมไป หลังจากคนที่บ้านถามหาสาเหตุ จึงได้รู้ว่าที่แท้เฉินชิวหยู่นั้นชื่นชอบเฉินจื่ออานอยู่

ตอนนั้น ฐานะทางบ้านของเฉินจื่ออานไม่ดีเท่าไหร่ ที่สำคัญที่สุดคือ เฉินหลี่ซื่อทำตัวไม่ดี พวกเขาเป็นห่วงว่าถ้าลูกสาวตัวเองแต่งเข้ามาแล้วจะได้รับความลำบาก เพราะฉะนั้น จึงไม่เห็นด้วยที่เฉินชิวหยู่กับเฉินจื่ออานจะอยู่ด้วยกัน

เฉินชิวหยู่จึงไปหาเฉินจื่ออานโดยที่ปกปิดทางบ้านของตนเอาไว้ สารภาพสิ่งที่อยู่ในใจ ให้เฉินจื่ออานไปสู่ขอ

เฉินจื่ออานถูกนางทำเอาตกใจสะดุ้ง เวลานี้เพิ่งจะรู้ว่าน้องสาวคนนี้ที่แท้ก็ชื่นชอบเขาอยู่

เขาไม่รู้จะทำอย่างไรดี หลังจากสอบถามอย่างละเอียดแล้วจึงได้รู้ว่าที่แท้ผู้ใหญ่บ้านเฉินต้องการจะจับคู่ให้เฉินชิวหยู่แต่งงานกับลูกชายเจ้าของที่ดินที่มีฐานะดี

เฉินจื่ออานจึงปฏิเสธคำสารภาพรักของเฉินชิวหยู่ ขอให้นางยอมรับความจริงและไปแต่งงานซะ

สุดท้าย เฉินชิวหยู่ก็ไม่มาหาเฉินจื่ออานอีกจริงๆ หลังจากเฉินจื่ออานเล่าจบแล้ว ก็มองลู่ม่านอย่างระมัดระวัง

“เสี่ยวม่าน เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้เอง ข้าคิดว่าน่าจะเป็นเพราะตอนนั้นเฉินชิวหยู่ไม่อยากจะแต่งงาน จึงได้พูดเช่นนั้นกับข้า ที่จริง ก็ไม่มีอะไรสักนิด”