ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 205

คนคนนั้นลู่ม่านไม่เคยเจอหน้ามาก่อน เหมือนจะไม่ใช่คนในหมู่บ้านนะ ลู่ม่านถามเฉินจื่ออานเสียงเบา “นั่นใครเหรอ?”

เฉินจื่ออานเป็นคนในพื้นที่ คนในหมู่บ้านเขาก็รู้จักทั้งหมด

ไม่คิดว่า เขาจะส่ายหน้า “คนคนนั้น ข้าเหมือนจะไม่เคยเจอมาก่อนนะ”

“ผู้ใหญ่บ้านเฉินเคยเจอไหม?” ลู่ม่านถามอีกครั้ง

ผู้ใหญ่บ้านเฉินกำลังหัวร้อนอยู่ เขาไม่พอใจเล็กน้อยที่ลู่ม่านมาถามในเวลานี้ แต่ก็ยังอดทนตอบให้ หลังจากนั้นคำตอบก็เหมือนกันคือ ไม่รู้จัก ไม่เคยเจอมาก่อน

คนที่ไม่รู้จักและไม่เคยเจอมาก่อน กลับมาขอเงินคืนในเวลานี้ เรื่องนี้ไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?

ลู่ม่านพูดแบบนี้ ผู้ใหญ่บ้านก็เหมือนได้ตื่นจากฝัน

“ดูท่าแล้ว ครั้งนี้คงจะมีคนตั้งใจทำแบบนี้ แต่ว่า ใครกันนะ? พวกมันพุ่งมาทางหมู่บ้านไป่ฮัวของเรา หรือเฉินจื่ออานกันนะ?”

เรื่องนี้ไม่อาจรู้ได้! ลู่ม่านรู้แค่ว่า ตอนนี้คงไม่มีเวลามาสืบหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังแล้วล่ะ ตอนนี้ที่สำคัญเลยคือทำให้สถานการณ์คงที่ก่อน

เฉินจื่ออานรีบเข้าไปพูดเกลี้ยกล่อม “พ่อแม่พี่น้อง ข้าเข้าใจจิตใจของทุกท่านดี แต่เรื่องนี้ เป็นมูลที่ไม่มีข้อเท็จจริง ถ้าทุกคนถูกหลอก นั่นก็เหมือนทำร้ายจิตใจคนดีน่ะสิ? หมู่บ้านไป่ฮัวของเรา เดิมทีสร้างโรงเรียนนี้ก็เพื่ออยากให้พวกเด็กๆของเราได้เรียนหนังสือกัน แต่ตอนนี้จะเปิดเรียนแล้ว หรือว่าทุกคนไม่อยากให้ลูกๆตัวเองได้เรียนหนังสือกันเหรอ?”

ก็ต้องอยากให้เรียนอยู่แล้ว! ทุกคนพอได้ยินแบบนี้ต่างก็พากันเงียบลง

ลู่ม่านมองไปยังเฉินจื่ออานที่ออกมาพูดอย่างมีเหตุผล นึกถึงครั้งแรกที่ตัวเองมาที่นี่ เห็นเฉินจื่ออานผู้ซื่อตรงเป็นคนแรก

เดิมที การพัฒนาช่วงนี้ของเฉินจื่ออานก้าวกระโดดมาก จากหนุ่มชาวนาธรรมดากลายมาเป็นผู้ชายที่มุ่งการใหญ่และพัฒนาศักยภาพไปเรื่อยๆ

สถานการณ์เริ่มมั่นคงมากขึ้น ผู้ใหญ่บ้านเฉินก็ถึงยิ้มออกมา ทันใดนั้น มีกระบอกไม้ไผ่ขวางออกมาจากหมู่ผู้คน ขวางไปที่หัวของเฉินจื่ออานโดยตรง

และลู่ม่านยืนอยู่ด้านหลังของเฉินจื่ออาน เขาสามารถหลบได้ แต่ตอนนี้ เขากลับหลบไม่ได้

เสียงดัง ‘พลั่ก’ กระบอกไม้ไผ่ฟาดไปยังหัวของเฉินจื่ออานอย่างแรงจนเลือดสาดกระเด็นออกมา

ลู่ม่านตกใจรีบเข้าไปห้ามเลือดที่หัวของเฉินจื่ออาน

“เสี่ยวเย่ว รีบไปตามหมอมาเร็วๆ!”

เหอเย่วรีบวิ่งออกไป ลู่ม่านพยุงเฉินจื่ออานลุกขึ้นมา เตรียมพยุงเขาเข้าไป แต่ผู้ชายที่ก่อเรื่องเมื่อกี้ก็นำผู้คนเบียดกันเข้ามา พร้อมกับตะโกนว่า “คืนเงิน!”

ลู่ม่านโกรธมากจริงๆ นางโกรธพวกชาวบ้านที่โดนหลอกง่ายเกินไป ในนี้มีคนในหมู่บ้านและหมู่บ้านอื่นอยู่ เดิมทีควรจะเป็นคนที่สนับสนุนพวกเขามากที่สุด แต่พวกนางกลับถูกข่าวลือที่ไม่มีข้อเท็จจริงหลอกเอาง่ายๆ

“เงียบ!” ทันใดนั้นลู่ม่านก็ตะโกนสุดเสียง ลุกขึ้นกวาดตามองทุกคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เย็นชา

“พวกเจ้าอยากได้เงินคืนนักใช่ไหม?”

ไม่รู้ว่าน้ำเสียงของลู่ม่านเย็นชาขึ้นหรือเปล่า ทุกคนที่ยังตะโกนอย่างดุเดือดเมื่อกี้ ต่างก็ยืนมองลู่ม่านนิ่ง รอนางพูดต่อไป

“ใช่ พวกข้าอยากได้เงินคืน!” มีคนตอบกลับ