ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 212

อำเภอเฟิงหนานไม่รู้ว่าเป็นเพราะเปลี่ยนผู้ว่าการอำเภอคนใหม่หรือเปล่า ทั้งอำเภอดูคึกคักขึ้นมา ขนาดพ่อค้าแผงขายเล็กๆยังตะโกนโฆษณาสินค้าอย่างมีพลังเลย

แต่ลู่ม่านไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจพวกพ่อค้า ในใจนางเอาแต่เป็นห่วงเฉินจื่ออาน

มองดูขบวนเข้าไปในตุลาการ ลู่ม่านพวกเขาก็หยุดรถม้า ทั้งสามนั่งอยู่ในโรงน้ำชาเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากหน้าประตูศาลาว่าการมากนัก ท่านอู๋คุยกับลูกค้าในร้าน

ได้ยินจากปากลูกค้าในร้านบอกว่า ตอนนี้คุกในตุลาการมีแต่คนที่ถูกจับมาเพราะเกี่ยวข้องกับคดีคดโกงของผู้ว่าการอำเภอคนก่อน ทั้งหมดต่างก็รอให้ผู้ว่าการอำเภอคนใหม่มาตัดสินโทษ

ดังนั้น ตอนนี้เฉินจื่ออานจึงไม่มีอันตรายอะไร

เหมือนที่พวกเขาคิดไว้ก่อนหน้านี้ ตอนนี้ลู่ม่านได้รับคำตอบที่แน่ใจแล้วก็ค่อยสบายใจหน่อย

หลังจากที่ออกจากโรงน้ำชา ทั้งสามก็ไปพักในโรงเตี๊ยมไม่ไกลมาก หลังจากที่มีที่พักผ่อนแล้ว ที่เหลือก็แค่ต้องรอเวลา

ถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกเขายังคิดหาทางไปดูในคุกได้ แต่ตอนนี้กำลังตรวจสอบเรื่องการทุจริตอยู่ ถึงจะมีเงินแค่ไหนก็ไม่กล้าให้เข้าไปง่ายๆหรอก

ถ้าผิดพลาดขึ้นมา ไม่แน่ตอนแรกไม่เป็นไร ก็อาจจะถูกเกี่ยวโยงไปด้วย

พวกเขารออยู่สองวัน ในที่สุดก็ได้ข่าวของผู้ว่าการอำเภอคนใหม่มารับตำแหน่งสักที

ผู้ว่าการอำเภอคนใหม่มาแล้ว ทุกคนต่างก็ดีใจกันมาก และไปต้อนรับกันที่หน้าประตูเมืองกันหมด ลู่ม่านพวกเขาก็ไปเหมือนกัน เห็นรถม้าคันเล็กๆที่ค่อนข้างถ่อมตัว ขับผ่านหมู่ผู้คนตรงไปยังตุลาการช้าๆ

ทุกคนต่างก็พูดกันว่า “ผู้ว่าการอำเภอคนนี้ดูแล้วน่าจะเป็นขุนนางซื่อสัตย์”

“นั่นสิ เจ้าดูรถม้านี่สิ ถ่อมตัวมากเลยนะ”

“หวังว่าอย่าเหมือนเมื่อก่อนก็พอ”

ท่านอู๋กับลู่ม่านสบตากันแล้วยิ้ม “ดูท่าแล้ว น่าจะมีความหวังแล้วล่ะ”

“ขอให้เป็นแบบนั้นนะ!” ลู่ม่านรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“พวกเราไปเจอไหม?” ท่านอู๋พูดจบ ก็เดินตามหมู่ผู้คนไปหน้าประตูศาลาว่าการจริงๆ รถม้าเข้าไปยังประตูหลังแล้ว ทั้งสามถูกผู้จับนักโทษขวางไว้ด้านนอก

ปกติท่านอู๋ถ่อมตัวมาก แต่เพื่อเรื่องนี้ เขากลับยอมละทิ้งชื่อเสียงหน้าตา

ผู้จับนักโทษได้ยินแล้ว ลังเลสักพักแล้วเข้าไปรายงาน ไม่คิดว่า สักพักใหญ่เขาก็เดินออกมาบอกว่า “ผู้ว่าการอำเภอของเราบอกแล้วว่า วันนี้เขาเพิ่งมาถึงที่นี่ ต้องการสำรวจที่นี่ก่อน ไม่เจอใครทั้งนั้น!”

ท่านอู๋แทบกระอักเลือด ไม่ยอมไว้หน้าเขาเลยเหรอ

ลู่ม่านกลับอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง “ดูแบบนี้แล้ว ผู้ว่าการอำเภอคนใหม่คนนี้ไม่ใช่คนถ่อยที่ประจบคนใหญ่คนโต ไปกันเถอะ คงต้องรอวันเปิดศาลอย่างเป็นทางการพรุ่งนี้แล้วล่ะ!”

ท่านอู๋พยักหน้าแล้วเดินกลับไป

เช้าวันต่อมา พอฟ้าสว่างพวกเขาสามคนก็เดินทางไปยังตุลาการทันที วันนี้เป็นวันแรกที่ผู้ว่าการอำเภอคนใหม่เปิดศาล ทุกคนต่างก็อยากเห็นใบหน้าของผู้ว่าการอำเภอกันหมด

เพราะยังไง สำหรับชาวบ้านที่นี่แล้ว ผู้ว่าการอำเภอเป็นเสมือนพ่อแม่เลยก็ว่าได้

ดังนั้น ตอนที่ทั้งสามเพิ่งถึงด้านนอก ก็ถูกคนโอบล้อมไว้หมด ใช้เวลาและแรงเยอะมากกว่าจะเบียดเข้ามาในหมู่ผู้คนได้ และยืนอยู่ริมสุด

รอถึงเวลาแล้ว พวกพลตระเวนยกของขึ้นมาขึ้นศาล จากนั้นก็เป็นซือเย่*หนุ่ม(*ที่ปรึกษา) เดินหลังตรงเข้ามานั่งข้างๆ

ตามด้วยเสียงเปิดศาล ม่านด้านหลังก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่มที่สวมชุดราชการของขุนนางขั้นที่เจ็ด เดินเข้ามาจากด้านล่างช้าๆ

ผู้ว่าการอำเภอเดินออกมา ก็ทำเอาผู้คนฮือฮากันหมด

“ผู้ว่าการอำเภอหน้าตาดีจริงๆ”