ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 229

และเป็นไปตามที่คาด พอได้ยินลู่ม่านพูดเช่นนี้ เจ้าของร้านก็เข้าใจทันที

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำแม่นาง ข้าเข้าใจแล้ว แม่นางวางใจได้ ข้าจะไม่พูดเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น”

“งั้นก็ดี!” หลังจากลู่ม่านพูดจบ นางก็จ่ายเงินตามราคา จากนั้นนางกับเหอเย่วก็ยกเครื่องแยกเมล็กข้าวขึ้นรถม้า และมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านไป่ฮัวเลย

ช่วงนี้เป็นฤดูเก็บเกี่ยว ทุกคนในหมู่บ้านไป่ฮัวต่างก็วิ่งวุ่นไปหมด

แต่เครื่องจักรขนาดใหญ่ที่ลู่ม่านเอากลับมาด้วยนั้น กลับได้รับความสนใจจากผู้คนจำนวนมาก มีหลายคนต่างก็หยุดงานตรงหน้าและมองไปทางลู่ม่าน ไม่รู้ว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไร

ในที่สุด ทั้งสองคนก็มาถึงทุ่งนา พวกนางถูกคนจำนวนมากให้ความสนใจ

เฉินจื่ออานเองก็เดินเข้ามา แล้วถามว่า “เสี่ยวม่าน นี่คือเครื่องแยกเมล็ดข้าวที่เจ้าพูดถึงเมื่อสองวันก่อนใช่หรือไม่”

“ใช่แล้ว!” หลังจากลู่ม่านพูดจบ นางก็ยกมือออกมากระดิกนิ้วไปทางเฉินจื่ออาน “มานี่เร็ว ท่านต้องเป็นผู้ทดลองคนแรก”

เฉินจื่ออานยกยิ้ม “ตกลง! ข้าต้องทำอย่างไรบ้าง?”

ลู่ม่านแนะนําเขา “ไปเอาต้นข้าวที่มาก่อน”

เฉินจื่ออานทำตามที่บอก ลู่ม่านช่วยเฉินจื่ออานเกลี่ยต้นข้าวลงในเครื่อง จากนั้น นางก็เตือนเฉินจื่ออานว่า “เอามือออกมาเร็ว”

จากนั้น พอมั่นใจว่าใส่ต้นข้าวลงไปแล้ว ทั้งสองคนก็เหยียบคันเร่งด้านล่างพร้อมกัน

พอเหยียบคันเร่ง สิ่งที่คล้ายลูกกลิ้งด้านในก็เริ่มหมุน ลู่ม่านรีบบอกให้เหอเย่วนำตะกร้าที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกมา “วางไว้ตรงช่องทางออก”

เหอเย่วรู้ว่าจะมีเมล็ดข้าวจะออกมาตรงไหน เพราะเมื่อตะกี้ตอนอยู่ที่ตำบลนางได้เห็นกับตาแล้ว

และเป็นไปตามที่คาด เพิ่งวางลงไป ก็เห็นเมล็ดข้าวพุ่งออกมาจากข้างในเครื่อง

ข้าวที่ออกมา มันสะอาด และไม่มีฝุ่นเหมือนตอนที่ใช้เครื่องบดที่ลานเลย นอกจากนี้ เจ้าสิ่งนี้ยังสามารถใช้งานในที่นาได้เลย ไม่จำเป็นต้องขนต้นข้าวกลับไป

เฉินจื่ออานดีใจมาก “เสี่ยวม่าน ทำไมมันวิเศษเช่นนี้?”

“ที่จริงแล้ว มันไม่ได้วิเศษอะไรมากมาย!” ลู่ม่านกล่าว ที่จริงแล้วเครื่องเก็บเกี่ยวขนาดใหญ่ในยุคปัจจุบันถึงจะวิเศษจริงๆ ถ้าเฉินจื่ออานได้เห็นเครื่องนั้น เขาคงไม่รู้สึกว่าเครื่องนี้วิเศษแล้ว

มันแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน เทียบกันไม่ได้เลยสักนิด

แต่ว่าสาวนใหญ่จะไม่มีใครเคยเห็นเครื่องจักรขนาดใหญ่พวกนั้นมาก่อน หรือจะให้พูดก็คือ มีเพียงลู่ม่านเท่านั้นที่เคยเห็นมัน ดังนั้น สิ่งนี้จึงสร้างความตื่นตาตื่นใจต่อที่นี่มาก

หลังจากเหตุการณ์หว่านกล้าครั้งที่แล้ว ตอนนี้ไม่มีใครกล้าไม่เชื่อในการเลือกของลู่หฃม่านอีกแล้ว จากนั้นทุกคนก็เดินมากล่าวชื่นชม “เสี่ยวม่าน เจ้าสิ่งนี้ พวกข้าขอเอาไปใช้ด้วยได้หรือไม่?”

ลู่ม่านยกยิ้มแล้วกล่าวว่า “ได้แน่นอน เราเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน แต่ว่า ต้องรอให้พวกข้าใช้งานเสร็จก่อน ถึงจะให้ทุกท่านยืมไปใช้งานได้!”

“แน่นอนอยู่แล้ว!” ชาวบ้านทุกคนแสดงท่าทางใจกว้างออกมา

ที่ดินหนึ่งไร่ของบ้านลู่ม่านทำเสร็จในเวลาไม่นาน จากนั้นก็ไปจัดการที่นาของบ้านเฉินที่มีไม่กี่หมู่จนเสร็จ ลู่ม่านก็มอบเครื่องจักรให้ผู้ใหญ่บ้านเฉินอย่างใจกว้าง และยกให้เขาเป็นคนจัดอันดับให้ชาวบ้านเอาไปใช้งาน

เครื่องนี้ทำให้หลายคนที่ทำนามาทั้งชีวิตรู้สึกเหมือนได้เจอโลกใหม่ พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะเก็บเกี่ยวเสร็จในหนึ่งวันได้

เฉินจื่ออานก็ดีใจมากเช่นกัน เขามองไปทางลู่ม่านด้วยความปีติยินดีมากขึ้น “เสี่ยวม่าน เจ้าทำให้ข้ารู้สึกประหลาดใจได้ตลอดเวลาจริงๆ”

ลู่ม่านหัวเราะออกมา “เรื่องที่ไม่คาดคิดที่ข้าทำยังมีอีกมาก ช่วงนี้เป็นช่วงเก็บเกี่ยวในตำบลชางผิงเราพอดี ในฐานะเจ้าหน้าที่ของซือหนงซื่อ แน่นอนว่าต้องช่วยเหลือชาวบ้านที่นี่บ้างจริงไหม”

เฉินจื่ออานชะงักงัน “หมายความว่าอย่างไร”