ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 275

รอตอนที่พวกหญิงสาวไปล้างหน้า ลู่ม่านก็เริ่มแต่งหน้าให้กับตนเอง

เหอเย่วยืนทำปากจู๋อยู่ด้านข้าง ท่าทีน้อยใจอย่างมาก

เดิมผิวพรรณลู่ม่านไม่ได้เลวร้าย แต่เมื่อคืนนอนดึก ขอบดวงตาจึงคล้ำไปบ้างเท่านั้นเอง ดังนั้นนางจึงใช้แป้งทารอบดวงตาหนาหน่อย จากนั้นก็เกลี่ยสีผิวให้เข้ากัน

สุดท้ายก็เขียนคิ้วอย่างง่าย ทาริมฝีปาก ใช้ปลายนิ้วปัดแก้มเบาๆ ถือเป็นอันเสร็จสิ้น

หลังจากวาดเสร็จแล้ว คนทั้งคนก็แลดูมีชีวิตชีวาขึ้นมา เหอเย่วก็ไม่แสดงท่าทีน้อยใจแล้ว ดวงตาทั้งคู่เบิกโตเป็นประกาย พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่เสี่ยวม่าน สวยงดงามมากเลย ท่านทำแบบนี้ได้อย่างไร?”

ลู่ม่านพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “ยังน้อยใจไหม?”

“ไม่น้อยใจแล้ว ท่านสอนข้าด้วยสิ?” เหอเย่วพูดขอร้อง ในหัวสมองกลับคิดจินตนาการ หลังจากที่ตนเองแต่งหน้าเสร็จแล้วปรากฏให้เฉินจูชิงเห็น

พอดีกับพวกหญิงสาวหลายคนที่ไปล้างหน้าก็กลับมาแล้ว

เมื่อเห็นลู่ม่านแล้ว เปรียบเทียบกับที่ตนเองแต่งเมื่อกี้แล้วต่างก็เข้าใจความหมายของลู่ม่านแล้ว ต่างก็ไปขอร้องให้สอนแต่งหน้ากันขึ้นมา

เดิมลู่ม่านก็ตั้งใจที่จะสอนพวกเขาอยู่แล้ว ต่อไปพวกเขาจะต้องแต่งหน้าทุกวัน จะให้พวกเขาแต่งหน้าอย่างน่าหวาดกลัวแบบนั้นไปทำให้แขกตกใจไม่ได้?

ลู่ม่านดึงเหอเย่วมา แล้วก็พูดขึ้นว่า “ข้าจะแต่งหน้าให้กับนาง พวกเจ้าลองดูก่อน ยังไงก็ต้องเรียนรู้ให้เป็น ต่อไปจะต้องแต่งหน้าทุกวัน”

“ได้” พวกหญิงสาวต่างก็รับปาก

ลู่ม่าน เคลื่อนไหวมืออย่างรวดเร็ว ไม่นานก็แต่งหน้าให้เหอเย่วเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็บอกถึงรายละเอียดการใช้นิ้วปัด เสร็จเรียบร้อยพอประมาณแล้ว เฉินจูชิงก็เดินเข้ามาจากด้านนอก

เมื่อเห็นเหอเย่ว ดวงตาของเขาเป็นประกาย เหอเย่วหันหน้าไปอย่างเขินอาย ลู่ม่าน ยิ้มหัวเราะแล้วก็พูดว่า “เสี่ยวเย่วสวยไหม?”

เฉินจูชิงพยักหัวอย่างซื่อบื้อพร้อมพูดขึ้นว่า “สวย”

เหอเย่วยิ่งอาย รีบลุกขึ้นมาแล้วก็พูดขึ้นว่า “พี่เสี่ยวม่าน”

“เอาล่ะเสร็จแล้ว” ลู่ม่านค่อยปล่อยเหอเย่ว แล้วก็พูดขึ้นว่า “พวกเจ้าแต่งเองเถอะ เวลาเหลือไม่มากแล้ว รีบทำให้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็ออกมา”

เมื่อมาถึงด้านนอก เฉินจูชิงค่อยพูดขึ้นว่า “สินค้าที่เตรียมไว้นำมาหมดแล้ว”

“อืม เอาไปเก็บไว้ในห้องเก็บของอันเล็กในนั้นเถอะ วันนี้เจ้ายังไม่ต้องกลับ รอดูอยู่ที่นี่ ไม่แน่ว่าอาจจะมีสถานการณ์อะไรเร่งด่วนที่ต้องจัดการ เตรียมตัวไว้ดีกว่าแก้”

เฉินจูชิงพยักหัว แล้วลู่ม่านก็ลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกแล้ว

ดึงเปิดประตูร้านด้วยตนเอง ลู่ม่านเดินออกไปสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แสงแดดยามเช้าสาดส่องขึ้นมาแล้ว ส่องสว่างไสวไปทั่วทั้งร้าน มองดูแล้วทั้งหรูหราและงดงาม

ไม่นาน เฉินจื่ออานก็มาแล้ว

เดิมเมื่อคืนเขาก็อยากที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนลู่ม่าน แต่ลู่ม่านเห็นว่ามีพวกหญิงสาวต่างอยู่ในร้าน เขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวจึงดูไม่เหมาะสม อีกอย่างเขาก็ยังมีงานของตนเอง จึงให้เขากลับไป

ใครจะไปรู้ เขากลับมาเช้าขนาดนี้

“ฟ้ายังไม่ทันสว่างก็มาแล้วใช่ไหม?” ลู่ม่านถามขึ้น

“ยังดี” เฉินจื่ออานพูดขึ้นมาอย่างเรียบง่าย แล้วสายตาก็จ้องมองดูลู่ม่าน พร้อมพูดขึ้นว่า “เสี่ยวม่าน วันนี้เจ้าแลดูไม่เหมือนเดิม?”

ลู่ม่านกะพริบตาแล้วก็พูดขึ้นว่า “ไม่เหมือนตรงไหน? ไม่สวยหรือ?”

“สวย สวยอย่างมาก”

เช้าขนาดนี้ก็ยังจะมาพูดคำหวาน ลู่ม่านรีบตัดบทเขาว่า “หากเจ้าชอบ ต่อไปข้าจะแต่งหน้าบ่อยๆ”

เฉินจื่ออานพยักหัว จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปในร้าน พร้อมพูดขึ้นว่า “ภายในร้านจัดเตรียมไว้อย่างไรบ้างแล้ว?”

“เจ้าดูเอาเอง” ลู่ม่านยังพูดไม่จบ เฉินจื่ออานก็อึ้งแล้ว

“นี่……”

“ทำไมหรือ?” ลู่ม่านถามขึ้นอย่างได้ใจ

“สวยงามมากเลย เสี่ยวม่าน หัวสมองอันน้อยนิดของเจ้าทำไมถึงมีความคิดมากมายขนาดนี้?”