ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 276

แต่ยังไงจวงลี่จ้งก็เป็นคนที่ผ่านประสบการณ์มาเยอะ เสแสร้งได้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงมีเพียงลู่ม่านที่เห็น คนอื่นไม่มีใครเห็น

เห็นแววตาลู่ม่านที่กลั้นหัวเราะ จวงลี่จ้งจึงลุกขึ้นมา เดินดูรอบๆร้าน แล้วก็พูดขึ้นว่า “ความคิดพวกนี้ของเจ้า ไปเรียนรู้มาจากไหม?”

ลู่ม่านอึ้ง แล้วก็พูดขึ้นว่า “ทำไม? ไม่ดีหรือ?” จู่ๆลู่ม่านก็ตื่นเต้นขึ้นมา

โดยเฉพาะสายตาของจวงลี่จ้ง ที่จ้องมองดูตนเอง รู้สึกเหมือนเขากำลังซ่อนอะไรไว้

“เปล่า” จวงลี่จ้งพูดเสร็จ ลู่ม่านก็ค่อยโล่งอก

กำลังคิดลังเลอยู่ว่าจะไล่จวงลี่จ้งกลับไปดีไหม ตรงหน้าประตูก็มีรถมาจอดอีกหลายคัน ฮูหยินคนหนึ่งพาคุณหนูคนหนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเข้ามาสายตาคุณหนูก็เป็นประกายแวววาว

ลู่ม่านรีบเดินไปยิ้มทักทาย พร้อมพูดขึ้นว่า “ฮูหยินจ้าว คุณหนูจ้าว”

“แม่นางลู่” ฮูหยินจ้าวยิ้มหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าได้รับบัตรเชิญของเจ้าแล้ว ยังไงก็ต้องมา”

บัตรเชิญลู่ม่านที่ให้เหอเย่วไปส่ง บนนั้นเขียนไว้ว่าขอเรียนเชิญพวกเขามาที่ร้าน สิ่งที่แนบไปในบัตรเชิญก็คือตุ๊กตาหนูน้อยที่ทำจากขนกระต่ายตัวหนึ่ง

และแล้ว คนนี้ก็มาเลย? ฮูหยินจ้าวคนนี้เป็นคนที่มีฐานะเป็นอันดับหนึ่งสองของตำบลชางผิง ไม่เพียงฮูหยินจ้าว ยังมีฮูหยินหวัง ฮูหยินเฉียน ฮูหยินหนิว

บัตรเชิญของลู่ม่านส่งออกไปเยอะมาก คนตำบลชางผิงมาร่วมยินดีกับลู่ม่านก็ไม่น้อย

รอเมื่อถึงเวลาทานข้าว ก็มีคนมาอย่างมากมาย พวกหญิงสาวในร้านงานยุ่งจนแทบไม่ได้หยุดพัก

ลู่ม่านก็ไม่ทันได้สนใจเรื่องทานข้าว เชิญจวงลี่จ้งไปยังภัตตาคารเฟิ่งหลายแล้วก็กลับมาที่ร้าน

ยังไงมีเฉินจื่ออานอยู่ก็พอแล้ว

งานยุ่งอยู่อีกสักพัก ในที่สุดก็ได้พักแปบหนึ่ง ทุกคนรีบช่วยกันเอาของออกมาจากในโกดัง แล้วก็เติมสินค้าที่ขาด

เพิ่งเติมเสร็จ ลู่ม่านดูเวลาก็พอประมาณแล้ว จึงเรียกเฉินจูชิงมา แล้วก็พูดขึ้นว่า “พาทุกคนไปที่ภัตตาคารเฟิ่งหลาย ต่างก็เหนื่อยกันมากแล้ว”

ทุกคนต่างร้องตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ กำลังเตรียมตัวที่จะออกไป ข้างนอกก็มีรถม้าคันหนึ่งมาจอด

ลู่ม่านรีบพูดขึ้นว่า “พวกเจ้ารีบไปเถอะ ข้าดูแลเอง”

เหอเย่วรีบพูดขึ้นว่า “พี่เสี่ยวม่าน ข้าอยู่เป็นเพื่อนเจ้า”

“ไม่ต้อง เจ้าไม่ไปแล้วใครจะดูแลพวกเขา? ตอนนี้เจ้าถือว่าเป็นตัวแทนของข้านะ”

ลู่ม่านพูดเช่นนี้ เหอเย่วก็รู้สึกว่าตนเองมีความสำคัญขึ้นมา ยืดอกหลังตรง แล้วก็พาทุกคนออกไป

รอเมื่อพวกเขาไปแล้ว ม่านรถม้าคันนั้นค่อยเปิดออก ในหน้างดงามสดสวยปรากฏตรงหน้าลู่ม่าน

“พี่ลู่......”

“จวิ้น.....” ลู่ม่านยังพูดไม่เสร็จ หลี่หว่านถิงก็ส่งสายตามองไปรอบๆ ลู่ม่านรีบเปลี่ยนพูดขึ้นว่า “คุณหนูหลี่”

“เรียกข้าว่าหว่านถิง” หลี่หว่านถิงลงมาจากรถม้า ด้านหลังมีเพียงสาวใช้ที่เคยเห็นเมื่อครั้งก่อน

“เจ้ามาได้อย่างไร?” ไม่คาดคิดเลยจริงๆ ด้วยนิสัยของอ๋องหนิงพระชายาเฒ่าหนิง ยอมให้นางที่เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวเดินทางมาไกลขนาดนี้ได้อย่างไร?

“ข้าใช้แผนกลนิดหน่อย” หลี่หว่านถิงกะพริบตา พร้อมพูดขึ้นว่า “ดังนั้นจึงอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน อีกสามวันข้าก็จะไปหาพี่สาวของข้าทางใต้”

ที่แท้ หลี่หว่านถิงยังพี่สาวคนหนึ่งชื่อหลี่หว่านโหรว ติดตามสามีไปดำรงตำแหน่งอยู่ทางใต้

ลู่ม่านมองดูนางอย่างค่อนข้างไม่เห็นด้วยแล้วก็พูดขึ้นว่า “เจ้าเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว ยังไงก็ไม่ปลอดภัย”

“ไม่ปลอดภัยตรงไหน? ข้ามีองครักษ์” ลู่ม่านมองดูคนขับรถม้าแวบหนึ่ง ท่าทีแลดูมีฝีมือการต่อสู้ จึงค่อยวางใจ