ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 344

“ข้าเอง!” ลู่ม่านพยักหน้า

“เป็นเจ้าก็ถูกแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า คุณหนูของข้าตอนนี้คงมีฐานะตำแหน่งไปนานแล้ว ทุกวันนี้นางร้องไห้จนตาบวมช้ำไปหมด ข้าดูแลคุณหนูตั้งแต่เล็กจนโต ถึงแม้ตอนนี้บ้านนางจะล้มละลาย แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเจ้าจะมารังแกนางได้ ยังมีข้า ข้าจะปกป้องคุณหนูของข้าเอง!”

ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างโกรธแค้น

ลู่ม่านจับประเด็นได้สักที “คุณหนูเจ้าเป็นใคร?”

ป้าคนนั้นได้ยินแล้วก็แสยะยิ้มเย็นชา “คนชั่วอย่างพวกเจ้า ทำเรื่องชั่วเยอะจนจำชื่อคนไม่ได้แล้วเหรอ? พวกเจ้าคงอยากให้คนที่พวกเจ้าเคยทำร้ายสาบสูญไปจากโลกนี้สินะ”

ลู่ม่านหมดคำจะพูด “ถ้าเจ้ายังจะพูดแบบนี้อยู่อีก ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ในเมื่อเจ้ามาแล้ว คงอยากจะทวงความยุติธรรมให้คุณหนูเจ้า ตอนนี้เจ้าก็ทำร้ายข้าได้แล้ว ถ้าข้าส่งเจ้าไปที่ศาล เจ้าก็คงจะรู้ผลดี หรือว่า เจ้าอยากเสียสละโดยไม่ได้อะไรกลับไปงั้นเหรอ?”

ลู่ม่านพูดจบ ป้าคนนั้นก็ดูจะหวั่นไหวขึ้นมา นางมองลู่ม่านอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เจ้าไม่ส่งของไปที่ศาลเหรอ?”

“ถ้าข้าส่งเจ้าไปเลย ยังจะพูดไร้สาระกับเจ้าอีกทำไม?”

ได้ยินดังนั้น ป้าคนนั้นก็ถึงมองลู่ม่านแล้วพูดว่า “ก็ถูก ถึงต้องตาย ข้าก็จะทิ้งหนามไว้ในใจพวกเจ้า และไม่เสียแรงกับความรู้สึกหลายปีมานี้ของข้ากับคุณหนู”

ลู่ม่าน “……”

สูดหายใจเข้าลึกๆ ป้าคนนั้นก็ถึงพูดว่า “คุณหนูของข้านามสกุลชุย เคยเป็นลูกสาวสุดหวงของเศรษฐีชุยชง ข้าเป็นข้ารับใช้ตระกูลชุย อายุเยอะว่าคุณหนู ข้าดูแลคุณหนูมาตั้งแต่เด็กจนโต……”

ยายชุยดูจะรักคุณหนูมากจริงๆ ตอนที่พูดถึงคุณหนู แววตาก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ลู่ม่านจึงหาเก้าอี้นั่งลงแล้วฟังช้าๆ

“พอคุณหนูอายุสิบหกปี คุณหนูงดงามดั่งดอกไม้บานสะพรั่ง บวกกับที่ฐานะทางบ้านดี คนที่จะมาขอนางแต่งงานก็ต่อแถวยาวไปถึงหน้าประตูเมือง!” ยายชุยพูดต่อ “นายท่านไม่รู้ว่าควรจะเลือกใครดี จนกระทั่งวันหนึ่ง คุณหนูออกจากบ้านก็โดนพวกนักเลงขวางทางไว้ มีคุณชายท่านหนึ่งช่วยนางเอาไว้ คุณชายท่านนั้นหล่อเหลามาก สวมชุดขาว ดูสง่างามและภูมิฐานดี คุณหนูรักเขาตั้งแต่แรกพบ”

จิ๊! ที่แท้ก็เป็นเรื่องเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเจ้าหญิงนี่เอง ลู่ม่านไม่ได้ฟังนิทานแบบนี้มานานแล้ว คิดเสียว่าเป็นนิทานเรื่องหนึ่งแล้วกัน

เหอเย่วส่งหมอกลับมา ก็ฟังจนเคลิ้มไปเหมือนกัน

“คุณหนูมีคนที่ชอบแล้ว ข้าก็ดีใจแทนคุณหนูมาก แต่ตอนนี้นายท่านกลับชอบคุณชายอีกตระกูลหนึ่งมากกว่า พอคุณหนูได้รู้แล้ว ก็เสียใจมาก ข้าไม่อยากเห็นคุณหนูเสียใจแบบนี้ทุกวัน จึงรวบรวมความกล้าไปพูดเรื่องนี้กับนายท่าน ข้าคิดว่าจะช่วยคุณหนูได้ แต่ใครจะรู้ว่า ข้ากลับดันคุณหนูเข้าไปในกองเพลิง”

ยายชุยคนนั้นเสียใจมาก สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“หลังจากนั้นล่ะ?” เหอเย่วรีบถาม “หรือว่าคุณชายคนนั้นไม่ดีเหรอ?”

ยายชุยแสยะยิ้มเย็นชา “ถ้าตระกูลชุยไม่ล้มละลายเสียก่อน อาจจะยังดีหน่อย แต่น่าเสียดาย ในวันที่สองที่คุณหนูกับคุณชายคนนั้นกำหนดวันหมั้นหมายกันเสร็จแล้ว เฉียนจวงในบ้านที่อยู่ในเมืองกลับถูกขโมย นั่นเป็นเฉียนจวงที่นายท่านสร้างขึ้นมาใหม่ ตอนแรกว่าจะพัฒนาในเมืองหลวง ดังนั้นจึงฝากความหวังไว้ที่นั่นทั้งหมด พอเรื่องนี้ออกมา ตระกูลชุยแทบจะแตกหัก ไปไหนก็มีแต่คนขอเงินคืน นายท่านหัวร้อนเป็นไฟ ระหว่างทางที่ไปเมืองหลวงนั้น ก็หัวใจวายตายจากไปเสียก่อน!”

ยายชุยร้องไห้จนใจจะขาด “สงสารคุณหนูของข้าที่รอคุณชายคนนั้นมาช่วยนายท่านตลอด แต่ใครจะรู้ว่า ผ่านไปหนึ่งเดือนก็มีข่าวเรื่องการตายของนายท่านมาจากเมืองหลวง คุณหนูเสียใจมาก ร้องไห้ทั้งน้ำตาไปหาคุณชาย คิดว่าคุณชายคนนั้นจะเสียใจเหมือนตัวเอง แต่ใครจะรู้ว่า คุณชายคนนั้นกลับกำลังนัวเนียอยู่กับหญิงอื่น ชีวิตดูสุขสบายมาก”

“น่าโมโหยิ่งนัก!” เหอเย่วกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “ทำไมถึงไม่ไปแจ้งความให้มาจับตัวเขาล่ะ?”

ยายชุยส่ายหน้า “แจ้งความไปก็ไม่มีประโยชน์ ผู้ว่าการอำเภอคนก่อน ขอแค่มีเงิน เขาถึงจะยอมทำเรื่องให้ คนไม่มีเงิน จะเข้าตาเขาได้อย่างไร?”

“แล้วคุณหนูเจ้าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” ลู่ม่านถาม

“ตอนแรกคุณหนูจะฆ่าตัวตาย แต่กลับเห็นว่าตัวเองท้องเสียก่อน ครอบครัวคุณชายคนนั้นรู้ว่าคุณหนูท้อง ก็เอาตัวนางกลับไปไว้ที่บ้านนอกเมือง ตอนแรกคุณหนูอาละวาดจะฆ่าตัวตายตลอด ต่อมา คุณชายคนนั้นก็หลอกคุณหนูอีกว่า เขาก็ลำบากใจเหมือนกัน บอกให้คุณหนูดูแลตัวเองดีๆ รอเด็กคลอดออกมาแล้ว เขาจะขอนางแต่งงานแน่นอน คุณหนูไร้เดียงสาเชื่อคนง่าย นางเลือกที่จะเชื่อเขาอีกครั้ง ข้ารู้ว่าตอนนั้น เด็กและคุณชายคนนั้นเป็นที่พึ่งเดียวที่เหลืออยู่ของคุณหนู ถ้าไม่มีสองคนนั้น คุณหนูจะมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ได้ยังไง? จึงต้องคอยดูแลครรภ์กับคุณหนูในบ้าน หวังแค่ว่า คุณชายคนนั้นจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้ แต่ใครจะรู้ว่า เด็กจะคลอดอยู่แล้ว คุณชายคนนั้นกลับไปหมั้นกับคนอื่นแทน ข้าปิดบังคุณหนูไว้ไม่กล้าพูดออกไป ข้าเลยไปคุยกับคุณชายคนนั้นแทน แต่กลับถูกทำร้ายจนร่างกายบอบช้ำไปหมด แถมยังถูกขับไล่ออกมาอีก……”

ลู่ม่านเข้าใจแล้วว่า นี่เป็นเรื่องสาวคลั่งรักกับหนุ่มชั่วนี่เอง

“แต่ว่า เรื่องนี้เกี่ยวกับข้ายังไง?” ลู่ม่านถามอย่างสงสัย

“อันเหรินงานเยอะจนลืมคนต่ำต้อยไปแล้วเหรอ หรืออันเหรินไม่รู้เรื่องที่น้องสาวสามีของเจ้าหมั้นในวันก่อน? วันนั้นข้ายังเห็นว่าไปภัตตาคารเฟิ่งหลายด้วยอยู่เลย!”

จิ๊! ลู่ม่านหมดคำจะพูดจริงๆ “คุณชายที่เจ้าพูดถึงคือ……คุณชายฉินเหรอ?”