ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 350

แต่ว่า ตอนนี้ยังต้องแสดงต่อไป

ลู่ม่านคิดว่าจะต้องไหลไปตามน้ำก่อน บ่นในใจเสร็จแล้ว นางก็พูดอย่างเขินอายว่า “ที่คุณชายฉินพูดมา ข้าก็ต้องเชื่ออยู่แล้ว งั้นก็เข้าไปกันเถอะ!”

ฉินเหิงเห็นแบบนี้แล้ว คิดว่าหว่านถิงจวิ้นจู่ก็มีใจให้ตัวเองเหมือนกัน และคิดว่าตัวเองจะต้องชนะแน่นอน

ทั้งสามเดินเข้าไปในลำธารบนภูเขาด้วยกัน เห็นน้ำตกไหลจากภูเขามาแต่ไกล

ถ้าไม่คิดถึงความคิดชั่วๆของฉินเหิง บรรยากาศของที่นี่ไม่เลวเลยจริงๆ

เหอเย่วถูกบรรยากาศงดงามตรงหน้าดึงดูด จนลืมเรื่องที่เกลียดฉินเหิงไปชั่วขณะ

ทั้งสามเดินไปตามลำธารบนภูเขา ฉินเหิงพูดว่า “คุณหนู ลำธารนี้เคยมีตำนานเรื่องหนึ่งนะ?”

“ตำนานอะไรเหรอ?” ลู่ม่านถาม

“ว่ากันว่าลำธารนี้เคยมีหมู่บ้านหนึ่งมาก่อน ในหมู่บ้านมีหญิงสาวคนหนึ่ง แฟนของนางเป็นเพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กจนโต พวกเขาโตมาด้วยกัน แต่ต่อมาผู้ชายคนนั้นสละชีพในสนามรบ หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็กระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ก่อนตาย นางบอกว่า ถ้าคนที่มาเดินในลำธารนี้ จะได้รับการคุ้มครองจากนาง และจะได้รักกันกับคนที่ตัวเองชอบตลอดชีวิต”

จิ๊! นิทานหลอกเด็กน่ะสิไม่ว่า ลู่ม่านไม่เชื่อหรอกนะ

หันกลับไปมองเหอเย่ว ก็โดนหลอกอย่างที่คิดไว้เลย นางมองไปยังเส้นทางที่เกือบจะซ่อนอยู่ในลำธารบนภูเขาด้วยแววตาที่เปล่งประกาย

ถ้าใครหัวร้อนเดินลงไป อาจจะตายในลำธารภูเขานั่นก็ได้

“ช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจเหลือเกิน!” ลู่ม่านพูดอย่างอ่อนโยน “แต่ว่า ลำธารภูเขานี้ดูอันตรายมาก ข้าไม่กล้าเดินไปคนเดียว”

“ถ้าคุณหนูจะไป ข้าไปเป็นเพื่อนได้นะ!” ฉินเหิงรีบเสนอตัวทันที

นี่เป็นแผนการของเขาสินะ? ลู่ม่านแอบบ่นในใจ

เหอเย่วก็ตั้งสติได้สักที นางได้ยินฉินเหิงพูดแบบนี้ก็รีบพูดว่า “คุณหนู ไม่ได้นะเจ้าคะ ที่นี่อันตรายเกินไป ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงเจ้าคะ?”

“พูดมากจริงๆ!” ลู่ม่านพูดต่อว่า “มีคุณชายฉินอยู่ด้วยทั้งคน? คุณชายฉินจะต้องปกป้องข้าได้แน่นอน”

เป็นไปตามที่คิดไว้ คำพูดนี้เหมือนไว้ใจในตัวฉินเหิงมาก เขาก็รีบพูดเสมือนว่าตัวเองเป็นว่าที่สามีของจวิ้นจู่ “นั่นสิ ข้าจะดูแลคุณหนูให้ดีแน่นอน~!”

เหอเย่วยังไม่ไว้ใจอยู่ดี แต่ลู่ม่านตัดสินใจแล้ว นางจะดูสิว่า ฉินเหิงคิดจะทำอะไรกันแน่?

ทั้งสองเดินเข้าไปในลำธารภูเขา เพิ่งเดินได้ไม่กี่ก้าว ฉินเหิงก็กลับหลังหันอยากจับมือลู่ม่าน

ฉวยโอกาสแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิง……

ลู่ม่านแกล้งทำเป็นไม่เห็น และเบี่ยงตัวหลบทันที ฉินเหิงก็ไม่โกรธ ทำท่าเหมือนไม่สนใจ แล้วพูดว่า “คุณหนูระวังหน่อยนะ”

“ขอบใจท่านมาก!” ลู่ม่านพูด

หลังจากที่ลงไปแล้ว ลู่ม่านก็ถึงเห็นว่า ลำธารภูเขาที่ดูอันตราย ที่จริงไม่ได้อันตรายเลย ด้านในกว้างใหญ่มาก กว้างเมตรหนึ่งได้

ตอนที่เดินไป ที่จริงก็ปลอดภัยมาก

แต่พอมาคิดดูแล้ว ก็เข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว

ฉินเหิงอยากเจริญรุ่งเรือง ไม่มีทางเอาชีวิตตัวเองเข้ามาเสี่ยงหรอก เขาไม่ทำเรื่องอันตรายหรอกนะ

พอคิดได้แบบนี้แล้ว ลู่ม่านก็วางใจขึ้นมาก

ลู่ม่านไม่ได้พูดออกมา แต่กลับพยักหน้าอย่างเขินอาย “ข้า……ข้าก็ต้องเชื่อคุณชายฉินอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าคุณชายฉินมีคนที่ชอบหรือยัง? หากข้าเข้าไปรบกวนวุ่นวายชีวิตของพวกท่าน งั้นข้าก็คง……”

“ไม่มี!” ไม่รอลู่ม่านพูดจบ ฉินเหิงก็รีบพูดทันที

“ข้ายังโสด ไม่มีคนที่ชอบ ไม่มีว่าที่ภรรยาด้วย”

ผู้ชายเลว พูดโกหกโดยไม่กะพริบตาเลยนะ ลู่ม่านรู้สึกอึดอัดใจ แล้วถามย้ำอีกทีว่า “ไม่มีจริงเหรอ?”

ฉินเหิงอึ้ง แล้วรีบพูดว่า “หรือว่าคุณหนูไปได้ยินเรื่องข้ามาจากไหนหรือเปล่า?”

“อ้อ! ไม่หรอก! ข้าเพิ่งมาถึงที่นี่ จะได้ยินอะไรได้ล่ะ? แค่เห็นคุณชายฉินรูปงามขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อว่า ท่านยังโสดอยู่”

ฉินเหิงก็ถึงโล่งอกแล้วพูดว่า “คุณหนูไม่รู้อะไร ข้าอยากหาคู่ครองที่มีความคิดเหมือนกัน เมื่อก่อน ที่บ้านก็มีแนะนำหญิงสาวให้ แต่ความคิดของพวกเราไม่เหมือนกัน ข้าไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องมาเสียเวลากับข้า……”

พูดให้ตัวเองดูดีเชียวนะ ลู่ม่านอยากจะอ้วกจริงๆ

ตอนนี้นางนับถือตัวเองมาก เจอผู้ชายเลวๆแบบนี้ยังแกล้งยิ้มเหมือนผู้หญิงเรียบร้อยได้ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น นางคงไม่ยอมทนอยู่แบบนี้หรอก ที่จริงนางก็แอบจะควบคุมความโกรธในใจตัวเองไม่ได้แล้ว

“คุณหนูเป็นอะไรไปเหรอ?”

เห็นลู่ม่านเหม่อลอย ฉินเหิงก็รีบถาม

“อ้อ!” ลู่ม่านถอนหายใจ “ไม่มีอะไร ข้าแค่รู้สึกว่าความคิดของคุณชายฉินกับข้าคล้ายกันมาก……”

“งั้นก็ดีมากเลย!” ฉินเหิงพูด

ทั้งสองพูดคุยกันสักพัก ลู่ม่านก็ขอตัวกลับไปก่อน ยังไงตำนานความรักที่แสนจะเศร้าโศกนี้ก็เป็นเรื่องที่ฉินเหิงสร้างขึ้นมาหลอกหญิง ตอนนี้ลู่ม่านก็ทำตามเป้าหมายได้แล้ว และนางก็ไม่อยากยุ่งกับเขาอีกแล้ว