ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 439

“ข้าไม่เห็นด้วยหากจะเปิดร้านหม้อไฟ”เฉินจื่อฉายพูดขึ้นมาก่อน

“ท่านพ่อ”เฉินสือซ่วนถอนหายใจออกมา“ข้ารู้ ว่าพวกเราเคยล้มเหลว แต่ว่า เป็นเพราะว่าเคยล้มเหลว จึงยิ่งมีประสบการณ์”

เฉินจื่อฉายไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินสือซ่วนจึงพูดเช่นนี้ จากมุมมองของเขา สิ่งเคยทำล้มเหลวแล้ว เขาไม่มีทางจะเก็บกลับมาทำอีก

เฉินจื่ออานกลับพยักหน้าเห็นด้วย “พี่ใหญ่ ข้าคิดว่าสือซ่วนพูดถูก”

“ข้าก็เห็นด้วย”ลู่ม่านพูดยิ้มๆ “การทำการค้าเดิมทีก็เป็นเช่นนี้ ความล้มเหลวเป็นบ่อเกิดของความสำเร็จ ข้าคิดว่า ครั้งนี้ท่านต้องสำเร็จอย่างแน่นอน”

“จริงหรือ”เฉินจื่อฉายเห็นพวกเขาพูดเช่นนี้ ตนเองก็เริ่มรู้สึกลังเลใจขึ้นมา

“จริง”ในที่สุดเฉินสือซ่วนก็พูดอย่างมั่นใจ“พรุ่งนี้ข้าจะไปดูร้านเป็นเพื่อนท่านเอง ”

เฉินจื่อฉายจึงพยักหน้ารับ “ถ้าเช่นนั้น... พ่อจะเชื่อเจ้า”

“พอดีเลย พรุ่งนี้ข้าก็ไม่ได้มีงานสำคัญอะไร ข้าจะไปช่วยพวกเจ้าดูด้วย”ลู่ม่านพูด ไม่คุ้นเคยกับคนและพื้นที่ในเมืองหลวง พวกเราเป็นญาติกัน ย่อมช่วยเหลือกันได้

“เช่นนั้นก็ต้องขอบคุณน้องสะใภ้สามมาก”พูดจบแล้ว เถียนหวังซื่อก็เข้ามาพอดี บอกว่าเตรียมห้องให้เรียบร้อยแล้ว

เฉินจื่อฉายจึงพาเฉินสือซ่วนออกไป

เมื่อพวกเขาไปกันแล้ว เฉินจื่ออานจึงพูดขึ้นมาว่า “พรุ่งนี้เจ้าพกเงินไปมากหน่อย การเช่าร้านในเมืองหลวงเกรงว่าจะใช้เงินไม่น้อยทีเดียว”

“อืม ข้ารู้แล้ว”ลู่ม่านพูด “ว่าแต่เจ้าเถอะ พรุ่งนี้เข้ารับตำแหน่งเป็นวันแรก เจ้าดูแลงานของตนเองให้ดีก็พอแล้ว”

เฉินจื่ออานยื่นมือไปคว้าตัวลู่ม่านมากอดเอาไว้ในอ้อมอก “ไม่ว่าอย่างไร ขอเพียงคิดว่าเจ้ารอข้าอยู่ที่บ้าน ข้าย่อมต้องทำงานออกมาได้ดีแน่นอน ”

“ปากหวานเชียว”ลู่ม่านพูดยิ้มๆ

วันรุ่งขึ้น เฉินจื่ออานไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ เถียนหวังซื่อทำอาหารเช้าไว้มากมาย ทุกคนกินอย่างพร้อมหน้ากัน จากนั้นลู่ม่านก็พาหรูเฟิงกับเฉินจื่อฉาย และเฉินสือซ่วนไปยังร้านนายหน้าพร้อมกันทั้งสี่คน

ร้านนายหน้าที่ขายบ้านให้ครั้งที่แล้วลู่ม่านรู้สึกว่าไม่เลวเลย ฉะนั้นจึงจะไปที่นั่นอีกครั้ง

นายหน้าคนนั้นยังจำลู่ม่านได้ “ที่แท้ก็เป็นฮูหยินนี่เอง มาครั้งนี้ไม่ทราบว่าจะมาซื้อบ้านอีกใช่หรือไม่”

“ไม่ใช่”ลู่ม่านพูดยิ้มๆ “เพียงแต่พี่ใหญ่ของข้าต้องการจะเปิดร้านค้าในเมืองหลวง ฉะนั้นจึงมาดูหน้าร้านเสียหน่อย”

“เป็นอย่างนี้นี่เอง...”นายหน้าคนนั้นยิ้มจนตาหยี “มีที่ที่เหมาะสมมากอยู่พอดี ถ้าหากท่านมาเร็วหรือช้ากว่านี้คงไม่ทันการณ์ นี่เป็นสถานที่ที่ดีมากๆเชียวล่ะ”

ว่าแล้ว นายหน้าคนนั้นจึงแจ้งตำแหน่งสถานที่ให้ฟัง“อยู่ตรงจุดศูนย์กลางที่คึกคักที่สุดในตัวเมืองย่านนั้น เมื่อก่อนเป็นร้านทอง วันนี้เพิ่งจะประกาศขาย ถ้าหากพวกท่านซื้อเอาไว้ นั่นคือสถานที่ที่ดีมากๆเลย ”

“พวกข้าไม่ซื้อ”เฉินจื่อฉายพูดไม่เต็มเสียง “พวกข้าอยากจะเช่าดูก่อน”

“ไม่ซื้อหรือ”นายหน้าทำหน้าเสียดาย “นั่นเป็นสถานที่ที่เรียกได้ว่าสามารถพบเจอได้แต่ไม่สามารถซื้อหาได้เชียวนะ ถ้าหากไม่ซื้อ ก็น่าเสียดายจริงๆ ”

“ไปดูกันก่อนเถอะ”ลู่ม่านตัดบทสนทนาของทั้งสองคน “ถ้าหากไม่เลวจริงๆ ค่อยว่ากันอีกที”

เมื่อได้ยินลู่ม่านพูดเช่นนี้ นายหน้าคนนั้นก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที หลังจากเคยทำการค้ากับลู่ม่านครั้งที่แล้ว รู้ว่าลู่ม่านนั้นเป็นคนมีเงินคนหนึ่ง

“ก็ได้ พวกเราไปดูเดี๋ยวนี้เลย”นายหน้าพูดจบ ก็เอากุญแจและพาพวกลู่ม่านออกไป

“ที่นี่คือเมืองหลวงนะ”นายหน้าพูดขึ้น“เมืองหลวงย่อมเทียบกับอำเภอที่พวกเจ้าอยู่ไม่ได้ ที่นี่ทุกตารางนิ้วเป็นเงินเป็นทอง แม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ถ้าหากอาหารของร้านรสชาติดี เช่นนั้นย่อมต้องได้รับความนิยมแน่นอน เทียบกับตำบลชางผิงแล้ว เงินที่หาได้ ย่อมเทียบกันไม่ได้แน่นอน ”

“คือ...”เฉินจื่อฉายเริ่มรู้สึกลังเลขึ้นมา

เฉินสือซ่วนเป็นคนตัดสินใจ “เช่าเถอะ”

การแสดงออกของเฉินสือซ่วนในหลายวันที่ผ่านมานี้ทำให้ลู่ม่านต้องมองอย่างรู้สึกทึ่งมาก เมื่อที่บ้านมีพ่อที่อ่อนแอมาก จึงทำให้ลูกชายต้องเป็นผู้ใหญ่ก่อนวัย

“ข้าว่าทางที่ดีทุกท่านควรจะซื้อเอาไว้เลยดีกว่า”นายหน้าพูดขึ้นอีกครั้ง “เช่าร้านเดือนหนึ่งก็ต้องจ่ายสิบพวงเงิน ถ้าหากท่านซื้อเลย ทั้งหมดต้องจ่ายสองร้อยพวงเงิน ดูแล้วแพงมาก แต่พวกท่านต้องรู้ว่า ราคาของบ้านในเมืองหลวงนั้นขึ้นเร็วมาก หลังจากซื้อไว้แล้ว ก็เป็นของพวกท่านเอง ”

“สองร้อยพวงเงิน”ครั้งนี้เฉินจื่อฉายไม่เพียงแต่อ้าปากค้าง แม้แต่ดวงตาก็แทบจะถลนออกมาแล้ว

เฉินสือซ่วนตกใจสะดุ้งโหยง แม้เขาจะเป็นเด็กที่ค่อนข้างมีท่าทีนิ่งๆคนหนึ่ง แต่ราคาสูงลิ่วขนาดนี้ เขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน

นายหน้าหันไปมองลู่ม่านทันที “แม่นาง ท่านว่าอย่างไร อย่างบ้านท่านที่ซื้อเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นขายในราคาสามสิบพวงเงิน เมื่อปีที่แล้วยุคก่อนราชวงศ์ถังของเราทำสงครามชนะ ตอนนี้ฮ่องเต้สนับสนุนให้มีการทำการค้ากับภายนอก บ้านเรือนในเมืองหลวงราคาพุ่งทะยานขึ้น ตอนนี้บ้านหลังนั้นของท่าน หากไม่มีเงินแปดสิบพวง ท่านแทบจะไปดูไม่ได้เลย”

“เช่นนั้นพวกเราก็ซื้อไม่ไหว”เฉินจื่อฉายโบกมือไปมา “เช่าดีกว่า”

“จะเช่าก็ได้ แต่ว่า...”นายหน้าคนนั้นพูด “สถานที่นี้พวกท่านจะอยู่ยาวคงไม่ได้ ถ้าหากมีคนที่มีเงินมีอำนาจถูกใจเข้า เกรงว่าพวกท่านอาจจะต้องย้ายออกไปทันที”

เฉินจื่อฉายกับเฉินสือซ่วนมองหน้ากันแวบหนึ่ง เฉินจื่อฉายจึงพูดกับลู่ม่านว่า “ช่างเถอะ พวกเราไปดูที่อื่นกันดีกว่า”

ลู่ม่าหลับส่ายหน้า “ซื้อเอาไว้ดีกว่า”