ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 440

เฉินจื่อฉายกับเฉินสือซ่วนนิ่งอึ้งไป นายหน้ากลับลิงโลดมาก

“ฮูหยิน การตัดสินใจของท่านถูกต้องแล้ว ข้าจะไปเตรียมสัญญาซื้อขายเดี๋ยวนี้เลย...”

“น้องสะใภ้สาม นี่มัน...”

“พี่ใหญ่ พวกท่านไม่ต้องกังวล นายหน้าคนนี้พูดมีเหตุผล ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีราคาสูงจริงๆ พวกเราโชคดี ซื้อเอาไว้ก็ถือเป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง”

เฉินจื่อฉายไม่เข้าใจเรื่องการลงทุน แต่ได้ยินลู่ม่านพูดเช่นนี้ เขาก็ไม่พูดอะไรอีก

ในเมืองหลวง สถานที่แห่งนี้ดีมาก ทำงานได้อย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม สัญญาซื้อขายบ้านก็ทำเสร็จแล้ว

หลังจากนั้น ลู่ม่านจึงพูดขึ้นว่า “ไปเถอะ ปะเตรียมของที่จะเปิดร้านกัน”

เฉินจื่อฉายเพิ่งจะรู้ตัวว่าที่แท้ลู่ม่านซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้ก็เพื่อที่จะให้พวกเขาเปิดร้านนั่นเอง ทันใดนั้นก็รู้สึกไม่เห็นด้วย “บ้านหลังนี้ น้องสะใภ้สามใช้เองเถอะ ข้ากับสือซ่วนสามารถหาที่อื่นได้”

“ในเมื่อมีร้านแล้ว ทำไมยังต้องไปหาอีกเล่า”ลู่ม่านพูดขึ้น “ในเมื่อข้ากับจื่ออานก็ไม่ได้ใช้ ให้พวกท่านใช้ก็มีค่าเท่ากัน”

เฉินจื่อฉายยังอยากจะพูดต่อ เฉินสือซ่วนกลับหยุดคำพูดของเฉินจื่อฉายเอาไว้ “ในเมื่อท่านน้าสามพูดเช่นนี้ พวกเราก็เปิดร้านและทำให้ดี แต่ว่าท่านน้าสาม ค่าเช่าของทุกเดือน ต้องจ่ายเหมือนคนอื่น ท่านคิดว่าอย่างไร”

ลู่ม่านพยักหน้า “ได้”

ตอนนี้ เฉินจื่อฉายก็สบายใจได้แล้ว ลู่ม่านจึงพาพวกเขาไปเตรียมของสำหรับเปิดร้าน

บ้านหลังนั้นได้มีการปรับปรุงตกแต่งเอาไว้ไม่เลวเลย ลู่ม่านคิดว่าจะไม่ทำอะไรเพิ่มเติมอีก แค่เพิ่มเครื่องประดับเรือนเข้าไปบ้าง และปรับปรุงในรายละเอียดอีกเล็กน้อย

ยุ่งอยู่ทั้งวัน จึงเตรียมสิ่งของที่จะใช้ในร้านเสร็จทั้งหมด

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ก็เหลือแค่เตาที่จะใช้กับหม้อไฟโดยเฉพาะเท่านั้น พวกเขาได้หาร้านแห่งหนึ่งเพื่อสั่งทำแล้ว

ท้องฟ้าใกล้จะมืดแล้ว พวกลู่ม่านเพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน

เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดในวันนี้ให้เฉินจื่ออานฟัง เฉินจื่อฉายจึงแสดงเจตนาว่า “พรุ่งนี้ข้ากับสือซ่วนย้ายออกไปเลยดีกว่า ถ้าอยู่แต่ที่นี่ จะไม่สะดวก”

“พวกท่านยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย จะรีบทำไม”เฉินจื่ออานพูด “รอให้เตรียมพร้อมแล้วค่อยว่ากันก็ยังไม่สาย อีกอย่างหากสือซ่วนว่างก็สามารถไปดูข้าทำงานที่กรมได้ เขาบอกว่าอยากจะเป็นเด็กรับใช้ติดตามข้าไม่ใช่หรือ ไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็ดี”

เฉินสือซ่วนคิดไม่ถึงว่าเฉินจื่ออานจะพาเขาออกไปด้วย ก็รู้สึกดีใจมาก แต่เมื่อคิดถึงร้านหม้อไฟ เขาก็ลังเลขึ้นมา

“นี่ก็เพิ่งจะเริ่มต้นทำร้าน ท่านอาสามจะรอให้ทางนี้มั่นคงก่อนแล้วติดตามท่านไปได้หรือไม่”

“ได้ ”เฉินจื่ออานพูดยิ้มๆ

ตอนค่ำขณะที่คุยกับลู่ม่าน เฉินจื่ออานก็พูดขึ้นว่า “สือซ่วนเจ้าเด็กคนนี้ เห็นทีภายหน้าคงจะประสบความสำเร็จแน่ เห็นทีเรื่องทายาทสืบทอดของตระกูล นับว่ามีความหวังแล้ว ”

ลู่ม่านพยักหน้า “แล้วเจ้าเล่า วันนี้ทำงานวันแรก รู้สึกอย่างไรบ้าง”

“ก็ไม่เลว”เฉินจื่ออานเอ่ยอย่างสบายๆ แต่แววกังวลในดวงตาของเขาได้หักหลังเขาเสียแล้ว

“จื่ออาน เจ้าหลอกข้า”ลู่ม่านเอ่ยอย่างหนักแน่น “ข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือ พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ทำไมเจ้ามีเรื่องอะไรจึงไม่บอกกัน”

เฉินจื่ออานจึงพูดขึ้นว่า “ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพียงแต่มีเพื่อนร่วมงานหลายคน เป็นคนของหลี่ยวี่ ”

ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ก่อนหน้านี้หลี่ยวี่กับตระกูลเฉินมีเรื่องบาดหมางกันไม่ใช่แค่เล็กน้อย อีกอย่าง เขาที่อยู่เบื้องหลังเฉินจื่อคัง เขาคิดเสมอว่าจะล้มเฉินจื่ออานให้ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าเฉินจื่ออานจะยิ่งอยู่ก็ยิ่งมีตำแหน่งสูงขึ้น

“คิดไม่ถึงว่าลูกผู้ลากมากดีคนนี้ ตอนนี้จะยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องในราชสำนักด้วยแล้ว”ลู่ม่านกัดฟันพูด