ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 440

เฉินจื่อฉายกับเฉินสือซ่วนนิ่งอึ้งไป นายหน้ากลับลิงโลดมาก

“ฮูหยิน การตัดสินใจของท่านถูกต้องแล้ว ข้าจะไปเตรียมสัญญาซื้อขายเดี๋ยวนี้เลย...”

“น้องสะใภ้สาม นี่มัน...”

“พี่ใหญ่ พวกท่านไม่ต้องกังวล นายหน้าคนนี้พูดมีเหตุผล ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีราคาสูงจริงๆ พวกเราโชคดี ซื้อเอาไว้ก็ถือเป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง”

เฉินจื่อฉายไม่เข้าใจเรื่องการลงทุน แต่ได้ยินลู่ม่านพูดเช่นนี้ เขาก็ไม่พูดอะไรอีก

ในเมืองหลวง สถานที่แห่งนี้ดีมาก ทำงานได้อย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม สัญญาซื้อขายบ้านก็ทำเสร็จแล้ว

หลังจากนั้น ลู่ม่านจึงพูดขึ้นว่า “ไปเถอะ ปะเตรียมของที่จะเปิดร้านกัน”

เฉินจื่อฉายเพิ่งจะรู้ตัวว่าที่แท้ลู่ม่านซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้ก็เพื่อที่จะให้พวกเขาเปิดร้านนั่นเอง ทันใดนั้นก็รู้สึกไม่เห็นด้วย “บ้านหลังนี้ น้องสะใภ้สามใช้เองเถอะ ข้ากับสือซ่วนสามารถหาที่อื่นได้”

“ในเมื่อมีร้านแล้ว ทำไมยังต้องไปหาอีกเล่า”ลู่ม่านพูดขึ้น “ในเมื่อข้ากับจื่ออานก็ไม่ได้ใช้ ให้พวกท่านใช้ก็มีค่าเท่ากัน”

เฉินจื่อฉายยังอยากจะพูดต่อ เฉินสือซ่วนกลับหยุดคำพูดของเฉินจื่อฉายเอาไว้ “ในเมื่อท่านน้าสามพูดเช่นนี้ พวกเราก็เปิดร้านและทำให้ดี แต่ว่าท่านน้าสาม ค่าเช่าของทุกเดือน ต้องจ่ายเหมือนคนอื่น ท่านคิดว่าอย่างไร”

ลู่ม่านพยักหน้า “ได้”

ตอนนี้ เฉินจื่อฉายก็สบายใจได้แล้ว ลู่ม่านจึงพาพวกเขาไปเตรียมของสำหรับเปิดร้าน

บ้านหลังนั้นได้มีการปรับปรุงตกแต่งเอาไว้ไม่เลวเลย ลู่ม่านคิดว่าจะไม่ทำอะไรเพิ่มเติมอีก แค่เพิ่มเครื่องประดับเรือนเข้าไปบ้าง และปรับปรุงในรายละเอียดอีกเล็กน้อย

ยุ่งอยู่ทั้งวัน จึงเตรียมสิ่งของที่จะใช้ในร้านเสร็จทั้งหมด

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ก็เหลือแค่เตาที่จะใช้กับหม้อไฟโดยเฉพาะเท่านั้น พวกเขาได้หาร้านแห่งหนึ่งเพื่อสั่งทำแล้ว

ท้องฟ้าใกล้จะมืดแล้ว พวกลู่ม่านเพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน

เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดในวันนี้ให้เฉินจื่ออานฟัง เฉินจื่อฉายจึงแสดงเจตนาว่า “พรุ่งนี้ข้ากับสือซ่วนย้ายออกไปเลยดีกว่า ถ้าอยู่แต่ที่นี่ จะไม่สะดวก”

“พวกท่านยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย จะรีบทำไม”เฉินจื่ออานพูด “รอให้เตรียมพร้อมแล้วค่อยว่ากันก็ยังไม่สาย อีกอย่างหากสือซ่วนว่างก็สามารถไปดูข้าทำงานที่กรมได้ เขาบอกว่าอยากจะเป็นเด็กรับใช้ติดตามข้าไม่ใช่หรือ ไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็ดี”

เฉินสือซ่วนคิดไม่ถึงว่าเฉินจื่ออานจะพาเขาออกไปด้วย ก็รู้สึกดีใจมาก แต่เมื่อคิดถึงร้านหม้อไฟ เขาก็ลังเลขึ้นมา

“นี่ก็เพิ่งจะเริ่มต้นทำร้าน ท่านอาสามจะรอให้ทางนี้มั่นคงก่อนแล้วติดตามท่านไปได้หรือไม่”

“ได้ ”เฉินจื่ออานพูดยิ้มๆ

ตอนค่ำขณะที่คุยกับลู่ม่าน เฉินจื่ออานก็พูดขึ้นว่า “สือซ่วนเจ้าเด็กคนนี้ เห็นทีภายหน้าคงจะประสบความสำเร็จแน่ เห็นทีเรื่องทายาทสืบทอดของตระกูล นับว่ามีความหวังแล้ว ”

ลู่ม่านพยักหน้า “แล้วเจ้าเล่า วันนี้ทำงานวันแรก รู้สึกอย่างไรบ้าง”

“ก็ไม่เลว”เฉินจื่ออานเอ่ยอย่างสบายๆ แต่แววกังวลในดวงตาของเขาได้หักหลังเขาเสียแล้ว

“จื่ออาน เจ้าหลอกข้า”ลู่ม่านเอ่ยอย่างหนักแน่น “ข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือ พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ทำไมเจ้ามีเรื่องอะไรจึงไม่บอกกัน”

เฉินจื่ออานจึงพูดขึ้นว่า “ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพียงแต่มีเพื่อนร่วมงานหลายคน เป็นคนของหลี่ยวี่ ”

ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ก่อนหน้านี้หลี่ยวี่กับตระกูลเฉินมีเรื่องบาดหมางกันไม่ใช่แค่เล็กน้อย อีกอย่าง เขาที่อยู่เบื้องหลังเฉินจื่อคัง เขาคิดเสมอว่าจะล้มเฉินจื่ออานให้ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าเฉินจื่ออานจะยิ่งอยู่ก็ยิ่งมีตำแหน่งสูงขึ้น

“คิดไม่ถึงว่าลูกผู้ลากมากดีคนนี้ ตอนนี้จะยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องในราชสำนักด้วยแล้ว”ลู่ม่านกัดฟันพูด

“ท่านกับจวนอ๋องหนิงสนิทกันไม่เลวเลย แต่ข้ารู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างหลี่ยวี่กับอ๋องหนิง เหมือนจะไม่ธรรมดาเอาเสียเลย”

จวงลี่จ้งอืมเสียงหนึ่ง “ เจ้าก็ไม่โง่นี่นา ดูออกด้วยหรือ”

ลู่ม่าน “...” นางไม่เคยโง่เลยต่างหาก

“หลี่ยวี่กับอ๋องหนิงไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ มารดาของหลี่ยวี่ ก็คือพระชายาเฒ่าหนิงในตอนนี้ซึ่งแท้จริงแล้วก็เป็นท่านน้าของอ๋องหนิง หลังจากที่มารดาของอ๋องหนิงตายไปแล้ว พระชายาเฒ่าหนิงในตอนนี้ก็เข้ามาเป็นแม่เลี้ยง”

ชิ ช่างทำลายศีลธรรมอันดีงามจริงๆ ลู่ม่านแอบสบถในใจ พี่เขยกับน้องเมีย เหตุการณ์เช่นนี้ในยุคปัจจุบัน ย่อมเป็นที่จับตามองของคนทั่วไปอย่างแน่นอน

“ฉะนั้น ที่จริงท่านอ๋องหนิงกับหลี่ยวี่ก็คอยต่อสู้กันทั้งต่อหน้าและลับหลังมากตลอดกระมัง”ในที่สุดลู่ม่านก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหลี่ยวี่จึงเอาแต่หาเรื่องเฉินจื่ออาน

เฉินจื่ออานกับเขาเคยมีเรื่องบาดหมางกัน แต่พวกเขาเป็นแค่ชาวบ้านตัวเล็กๆไหนเลยจะอยากจะต่อกรกับหลี่ยวี่ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่จริง เขาอยากจะต่อกรกับอ๋องหนิงกระมัง

“ทำไม พวกเขาเล่นงานพวกเจ้าหรือ”จวงลี่จ้งถามขึ้น

“จื่ออานบอกว่า ในซือหนงซื่อของพวกเขาก็มีคนของหลี่ยวี่อยู่ด้วย ”ลู่ม่านพูด “หลี่ยวี่คนนี้หาเรื่องจื่ออานมาไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ข้าเกรงว่าอาจจะเกิดเรื่องขึ้นคงไม่ดีแน่”

“รู้แล้ว ”จวงลี่จ้งพยักหน้า “เรื่องนี้ข้าจะไปคุยกับอ๋องหนิง เจ้าก็เตือนให้เฉินจื่ออานระวังตัวด้วย”

ลู่ม่านพยักหน้า แล้วลุกขึ้นยิ้มให้กับจวงลี่จ้ง “ของคุณท่านมาก”

จวงลี่จ้งทำเสียงขึ้นจมูก “ข้าเคยพูดตั้งหลายครั้งแล้ว ไม่ต้องใช้คำพูดเช่นนี้กับข้า”พูดจบ เข้าก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปด้วยสีหน้าดำคล้ำ

ลู่ม่านยังคงทำปากแบะอยู่ที่เดิม พูดกับผู้ดูแลที่อยู่ข้างๆว่า “ช่วงนี้คุณชายของพวกเจ้าอารมณ์ไม่ดีหรือ ทำไมจึงได้โมโหง่ายนัก ไม่ดี ไม่ดีเลย”