ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 454

พอได้ยินว่าจะเล่นเกม หรูอวี่ก็ตื่นเต้นขึ้นมา “เกมอะไรหรือเจ้าคะ?”

ลู่ม่านยกยิ้มและพูดว่า “ข้าคิดว่าใกล้จะเข้าเดือนหกแล้ว ได้เวลาทำชุดฤดูร้อนนี้แล้ว บ้านของเรามีสมาชิกทั้งหมดเจ็ดแปดคน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ จึงต้องซื้อของจำนวนมาก วันนี้เราให้หรูเฟิงไปซื้อผ้า ถือเป็นการฝึกฝนเจ้าไปในตัว”

ทันทีที่หรูอวี่ได้ยิน นางก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น “นายหญิง นี่เป็นความคิดที่ดีมากเจ้าค่ะ”

คนอื่นไม่รู้ แต่หรูอวี่นั้นรู้ดี ในฐานะน้องสาวของหรูเฟิง จึงรู้จักนางเป็นอย่างดี หรูเฟิงมีสีหน้าที่เย็นชามาตลอดตั้งแต่ยังเด็ก และไม่ค่อยยิ้มแย้มเลย

ทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก นางจะให้หรูอวี่ออกไปแทน มีเพียงครั้งเดียวที่นางให้หรูเฟิงออกไปซื้อของให้ นางไปทะเลาะกับเจ้าของร้านจนเกีือถูกจับขึ้นศาล

“ส่วนหรูอวี่มีหน้าที่ตรวจสอบสิ่งที่ต้องซื้อ” หลังจากพูดจบ ลู่ม่านก็ไม่ลืมที่จะเติมประโยคหยอกล้อซุกซนเข้าไปด้วย “ซื้อยิ่งเยอะยิ่งดี!”

“ได้เลยเจ้าค่ะ นายหญิง ข้าจะตรวจสอบอย่างละเอียดเลย!”

“หรูอวี่…” หรูเฟิงมองดูท่าทางกระตือรือร้นของน้องสาวอย่างเหนื่อยใจ

หรูอวี่หันไปมองทางอื่น " พี่ ยอมรับเถอะ ถ้าในอนาคตพี่แต่งไม่ออกจริงๆ ข้าที่เป็นน้องสาวก็ต้องเลี้ยงดูพี่ แทนที่จะเป็นเช่นนั้น ข้าฝึกฝนพี่ตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าหรือ"

“…”

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งสามคนก็ออกไป

หลังจากมาถึงย่านใจกลางเมืองแล้ว หรูอวี่ก็รับหน้าที่สั่งการจากด้านหลัง “พี่สาว ไปซื้อผ้าลายดอกทางนี้ก่อน”

“พี่สาว ไปซื้อผ้าซาตินทางนั้นด้วย”

หรูเฟิงได้รับคำสั่งไม่หยุด หลังจากนั้นไม่นานนางก็เริ่มหมดความอดทน “หรูอวี่ ทำไมถึงไม่ซื้อทั้งหมดในร้านเดียวล่ะ”

หรูอวี่รีบทำท่าทาง “น้อยใจ” ออกมา “พี่คะ พี่ไม่เข้าใจ ร้านแต่ละร้านมีข้อดีของตัวเอง เช่น ร้านนี้ที่มีผ้าลายดอกสวยกว่า ผ้าซาตินซาตินจะไม่ค่อยดี ส่วนร้านนั้น ผ้าซาตินจะเนื้อผ้าดี ผ้าลายดอกไม้ไม่ดี นี่คือข้อสรุปที่ข้ามาซื้อหลังจากถามผู้คนมาจำนวนมาก ส่วนตอนนี้ ข้ายกให้เป็นหน้าที่ของพี่ทั้งหมด นี่เป็นสิ่งที่ภรรยาและแม่ที่ดีในอนาคตควรจะรู้ไว้นะ”

หรูเฟิงกลอกตากลอกตาใส่ทันที “ถ้าเจ้าอยากเป็นภรรยาและแม่ที่ดี เจ้าก็ทำไป แต่ข้าไม่ทำ!”

“นายหญิง ดูพี่สาวข้าสิ!” หรูอวี่รีบฟ้องทันที

หรูเฟิงเชื่อฟังคำพูดของลู่ม่านมากที่สุด ดังนั้นนางจึงต้องยอมทำต่อ “ข้าไป ข้าไปแล้วตกลงไหม”

พอหรูเฟิงไม่อยู่ ลู่ม่านก็กระซิบเตือนหรูอวี่ “พอได้แล้ว ค่อย ๆ ปลูกฝัง ถ้าเจ้าดึงต้นกล้าเร็วเกินไป แล้วทำให้พี่สาวของเจ้ากลัวการแต่งงานขึ้นมา เช่นนีั้นจะแย่เอาได้”

หรูอวี่พยักหน้าเข้าใจ และทั้งสองก็เดินตามไป

หรูอวี่ชี้ไปแบบสุ่ม และไม่รู้ว่าร้านนี้ของดีหรือเปล่า พอเข้ามานางก็เดินดูรอบๆ

หรูอวี่กระซิบข้างหูลู่ม่าน “นายหญิง ของในร้านนี้เนื้อผ้าไม่ดีเลยสักนิด”

“เนื้อผ้าไม่ดีจริงๆ” ลู่ม่านพูด แต่พวกนางทั้งสองคนมองออก ว่าหรูเฟิงจอมซื่อบื้อของเรามองไม่ออกเลย แต่ในช่วงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา นางได้ถือผ้าลายดอกไม้หลายมัดไปที่จุดชำระเงินแล้ว

“ข้าไปเรียกพี่สาว เราออกไปกันเถอะ” หรูอวี่พูดอย่างเร่งรีบ

ลู่ม่านพยักหน้า แต่พอเห็นว่าหรูเฟิงเดินไปถึงจุดชำระเงินแล้ว นางจึงเอ่ยเตือน “แค่กระซิบเตือนเบาๆ ก็พอแล้ว อย่าทำให้เกิดปัญหา”

ตอนนี้ชื่อเสียงของเฉินจื่ออานสำคัญมาก นางไม่อยากสร้างปัญหาให้เขาเสียชื่อเสียง

หรูอวี่พยักหน้าตกลงและเดินไปที่ประตูทางออก ก่อนที่เขาจะออกจากร้าน ก็มีเสียงทะเลาะกันดังออกมาจากข้างหลัง

“ทำไมจะไม่ใช่” คนงานในร้านตะโกนเสียงดัง ข้างนอกมีเจ้าหน้าที่ทางการรีบวิ่งเข้ามาและตะโกนเสียงดัง “เกิดอะไรขึ้น?”

คนงานในร้านรีบวิ่งไปหาพวกเขาราวกับอีกฝ่ายเป็นผู้ช่วยชีวิต “พวกท่านมาทันเวลาพอดีเลยขอรับ แต่คนกล้ามาสร้างเรื่องในร้านของครอบครัวใต้เท้าซือหนง พวกท่านรีบจับนางไปขังคุกเลย”

“ช้าก่อน!” ลู่ม่านฝ่าฝูงชนและเดินเข้ามา

วันนี้ลู่ม่านออกมาซื้อของ ดังนั้นนางจึงแต่งตัวค่อนข้างเรียบง่าย คนงานในร้านมองมาที่นางเล็กน้อย และพูดอย่างหมดความอดทน “เจ้าเป็นใคร เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูด”

หรูเฟิงกับหรูอวี่รีบเดินเข้ามาและพูดกับลู่ม่านว่า “นายหญิง คนคนนี้ชั่วร้ายมากที่ฟ้องก่อน”

“ข้าเห็นหมดแล้ว!”

คนงานในร้านตระหนักได้ทันทีว่า “พวกเจ้าเป็นพวกเดียวกัน! ในเมื่อพวกนางเป็นสาวใช้ของเจ้า งั้นก็ดีเลย พวกนางทำผ้าในร้านของข้าเสียหาย เดิมทีข้าบอกให้พวกนางซื้อกลับไป แต่พวกนางไม่ยอม ตอนนี้เรื่องไม่จบง่ายๆ แน่นอน ไม่ใช่แค่ซื้อผ้ากลับไป แต่ยังต้องชดเชยค่าเสียหายให้ข้าด้วย!”

ลู่ม่านกำลังจะหัวเราะเยาะเขา “เจ้าเสียหายตรงไหน?”

“ข้าถูกทำร้าย มีคนเห็นเยอะตั้งเยอะ จริงไหม” ”

ผู้คนรอบๆ นิ่งเงียบ และทุกคนก็รู้จักความเจ้าเล่ห์ของร้านนี้ดี แต่ว่า น่าเสียดาย วันนี้พวกนางคงถูกเอาเปรียบแล้ว

พอเห็นว่าพวกเขาไม่พูด คนงานในร้านก็ตะโกนออกมาอีกครั้ง “ทำไม พวกเจ้าหมายความว่าอย่างไร ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลย ใต้เท้าซือหนงทำงานหนักเพื่อพวกเจ้าทุกวัน แต่พวกเจ้ากลับปล่อยให้มีคนมาทำร้ายคนในครอบครัวของเขา”

นี่มันข่มขู่กันชัดๆ! ไม่นาน ทุกคนก็พูดขึ้นมา “ใช่แล้ว พวกเราเห็นกับตา แม่นางสองคนนี้ลงมือทำร้ายเขา”

ลู่ม่านหัวเราะเยาะ