ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 457

“ฮูหยิน คำขอแบบนี้เกรงว่าคงจะไม่ได้ ถูกจับเข้าคุกไปแล้ว จะปล่อยหรือไม่ปล่อยไม่ได้ขึ้นอยู่กับนายหญิงของพวกข้า ถ้าสามีของท่านไม่มีปัญหาจริงๆ พรุ่งนี้หลังสอบปากคำแล้ว เขาก็ออกมาได้แล้ว ท่านไม่ต้องเป็นห่วง”

คำพูดของหรูอวี่ฟังดูมีเหตุผล แต่พอเข้าไปในหูของเฉินหลิ่วเอ๋อก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น

ก็สงโส่วเซิงมีปัญหาจริงๆ ถ้าถูกตรวจสอบ เขาจะออกมาได้อย่างไร?

เฉินหลิ่วเอ๋อกัดฟันคำราม “ลู่ม่าน ต้องทำอย่างไรเจ้าถึงจะยอมปล่อยเขาออกมา?”

ลู่ม่านกำลังรอนางถามคำถามนี้ออกมาพอดี ถ้าปกติด้วยนิสัยของนาง เรื่องนี้นางคงไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ อย่างแน่นอน แต่ว่าวันนี้จวงลี่จ้งก็บอกแล้ว ห้ามก่อเรื่องใหญ่

แต่ว่า ไม่ก่อเรื่องใหญ่ แต่ตัดสัมพันธ์คงจะได้สินะ?

“ง่ายมาก แค่จากนี้ไปตระกูลเฉินกับตระกูลสงจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก ตระกูลสงต้องสัญญาด้วยว่าจะไม่เอาชื่อตระกูลเฉินออกไปสร้างประโยชน์ ถ้าข้ายอมรับเงื่อนไขเหล่านี้ได้ ข้าจะส่งคนเข้าคุกไปถอนฟ้อง!”

เฉินหลิ่วเอ๋อจ้องไปที่ลู่ม่านนิ่ง ตอนที่นางได้ยินคำพูดนั้น หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็พูดว่า “เสี่ยวม่าน เจ้ามันใจร้ายมาก ถึงกับอยากตัดสัมพันธ์กับข้าเลยหรือ”

ลู่ม่านไม่พูดอะไร เฉินหลิ่วเอ๋อพูดออกมาอีกครั้ง “ได้ ถ้าเจ้าอยากตัดความสัมพันธ์ ข้าจะตัดความสัมพันธ์! เจ้าคิดว่าข้าจะเสียดายพวกพี่ชายและพี่สะใภ้อย่างพวกเจ้าหรือ?”

พอเห็นเช่นนั้น นางก็รีบหันกลับไปในห้องหนังสือ หยิบพู่กันและกระดาษออกมา

เฉินหลิ่วเอ๋อเชิดหน้าด้วยความโกรธ ที่จริงแล้ว สิ่งที่นางพูดเมื่อกี้แค่พูดเพราะโกรธ นางยังรู้ว่าตอนนี้ที่นางมีชีวิตอยู่ในบ้านสงอย่างสุขสบาย เพราะพี่ชายของนางอย่างเฉินจื่ออานเป็นข้าราชการในราชสำนัก

แต่ว่า นางเป็นคนรักศักดิ์ศรีของตัวเองมากกว่าชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางทนเห็นลู่ม่านดูถูกไม่ได้ จะเปลี่ยนคำพูดของตัวเองตอนนี้ได้อย่างไร?

นางแย่งพู่กันกับกระดาษจากมือของหรูอวี่มา และเขียนหนังสือตัดความสัมพันธ์จนเสร็จ แล้วโยนให้ลู่ม่าน

“ดูให้ชัดๆ วันนี้ไม่ใช่พวกเจ้าอยากตัดสัมพันธ์กับข้า แต่เป็นข้าที่ไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเจ้าอีกต่อไป!”

หรูอวี่หยิบกระดาษขึ้นมาแล้วยื่นให้ลู่ม่าน เฉินหลิ่วเอ๋อกับเฉินจื่อคังเคยเข้าเรียนมาก่อน ถึงแม้จะเขียนตัวอักษรได้ไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ยังพอใช้ได้

หลังจากที่เฉินหลิ่วเอ๋อพูดจบ นางก็สะบัดมือเดินจากไป

หรูอวี่พ่นลมหายใจออกมา “ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกัน ถ้าไม่มีตระกูลเฉิน ฮูหยินจะมีชีวิตที่ดีได้อย่างไร”

“หรูอวี่…” หรูเฟิงรีบดุจากด้านข้าง ก่อนจะส่งสายตาไปทางห้องหนังสือ หรูอวี่แลบลิ้นใส่ และปิดปากของนางลง

ลู่ม่านเอื้อมมือไปหยิบหนังสือตัดความสัมพันธ์ในมือของหรูอวี่มา ก่อนจะพูดว่า “นี่ก็ดึกมากแล้ว พวกเจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ!”

พูดเสร็จนางก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือ

ที่จริงแล้วห้องหนังสืออยู่ไม่ไกลจากภายนอกเท่าไหร่ เฉินจื่ออานต้องได้ยินสิ่งที่เฉินหลิาวเอ๋อพูดแน่นอน

ลู่ม่านเองก็ไม่ได้คิดจะปิดบัง นางยื่นหนังสือตัดความสัมพันธ์ในมือให้เฉินจื่ออาน “หลิ่วเอ๋อทิ้งมันไว้!”

เฉินจื่ออานหยิบมันขึ้นมาดู อักษรในนั้นเลอะไปถึงด้านหลังของกระดาษ เห็นได้ชัดว่า คนที่เขียนอยู่ในอารมณ์รุนแรงแค่ไหน นอกจากนี้ มีหลายคำที่เขียนอย่างลวกๆ จนถึงประโยคสุดท้ายที่เขียนไว้ว่า จากนี้ไป ข้าจะขอตัดขาดความสัมพันธ์พี่น้องกับเฉินจื่ออาน!

พอเห็นคำว่าตัดขาดความสัมพันธ์ มือของเฉินจื่ออานก็ไม่สามารถจับกระดาษไว้ได้อีก

ลู่ม่านยกมือขึ้นมาจับมือเขาไว้ “จื่ออาน ครั้งนี้เจ้าคิดว่าข้าทำเกินไปหรือเปล่า?”

เฉินจื่ออานส่ายหน้า “มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า ที่เจ้าทำไปก็เพื่อข้า”

คราวนี้ตระกูลสงทำเกินไป ถ้าลู่ม่านไม่รู้เรื่องนี้ก่อน ว่าพวกเขาใช้ชื่อของเฉินจื่ออานเพื่อหาประโยชน์ใส่ตัวเอง ตระกูลเฉินคงลำบากแน่ๆ