ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 460

“เร็วเช่นนี้เลยหรือ” ทั้งที่ในตอนเช้า นางยังเห็นสบายดีอยู่เลย

แต่พอมาคิดอีกที ก็แทบจะเหมือนกันหมด ในเดือนสิบเอ็ดของปีที่แล้ว ตอนที่เฉินหลิ่วเอ๋อกลับมายังหมู่บ้านไป่ฮัว นางก็ตั้งท้องได้เกือบสามเดือนแล้ว จนถึงตอนนี้ดูเหมือนว่าใกล้จะคลอดแล้ว

หลังจากคิดอย่างชัดเจนแล้ว ลู่ม่านก็พยักหน้า “อืม ข้ารู้แล้ว”

“คนในตระกูลสง ได้เชิญนายหญิงไปด้วย…”

พวกเถียนหวังซื่อพักอยู่ที่เรือนด้านหลัง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้เรื่องที่เฉินหลิ่วเอ๋อมาอาละวาดเมื่อคื้นนี้ และไม่รู้ว่าเฉินหลิ่วเอ๋อตัวความสัมพันธ์กับตระกูลเฉินแล้ว

โชคดีที่หรูเฟิงได้บอกเล่าเรื่องราวให้เถียนหวังซื่อฟังอย่างรวดเร็ว

“ช่วงนี้นายหญิงงานยุ่ง อย่าพูดถึงอีก!”

เถียนหวังซื่อไม่ใช่คนโง่เช่นกัน ดังนั้นพอนางได้ยินสิ่งที่หรูเฟิงเล่ามา นางจึงไม่พูดอะไรเลย

ส่วนหรูอวี่ หลังจากลู่ม่านเข้ามา นางก็คว้าเถียนหวังซื่อไว้อย่างรวดเร็ว

สักพักนางก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอกแล้วพูดว่า “นายหญิง ฮูหยินท่านนั้นให้กำเนิดลูกสาวออกมาเจ้าค่ะ”

ลู่ม่านตะลึงงัน ไหนบอกว่าเป็นฝาแฝดไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงมีลูกสาวคนเดียว?

หรูอวี่ยังคงพูดต่อ “ข้าได้ยินมาว่าหลังจากน้องสาวของนายท่านได้สติ แล้วรู้ว่าตนเองมีแค่ลูกสาวคนเดียวก็สลบไปอีกรอบ เถ้าแก่สงสีหน้าก็ไม่ดี เขาให้คนมาที่บ้านเพื่อประกาศข่าวดี ข่าวดีอะไรกัน เห็นอยู่แล้วว่าพวกเขาอยากใช้เด็กคนนี้เพื่อสานสัมพันธ์กับครอบครัวของเราอีกครั้ง นายหญิง ท่านห้ามใจอ่อนเด็ดขาด ถ้าท่านใจอ่อนยอมให้พวกเขาอีก พวกเขาอาจจะใช้ชื่อของนายท่านออกไปสร้างปัญหาอีกก็ได้!”

ลู่ม่านขมวดคิ้ว นางไม่ใช่พระแม่มารี ดังนั้นในเวลานี้ นางไม่คิดจะยกโทษให้เฉินหลิ่วเอ๋อ

ดังนั้นนางจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เจ้าพูดมากไป คืนนี้ข้าจะลงโทษเจ้าโดยให้เจ้าไปทำอาหาร”

หรูอวีปิดปากแอบหัวเราะ “ทำอาหารก็ทำอาหารสิ!”

หลังจากที่เฉินจื่ออานกลับมาในตอนเย็น ลู่ม่านก็บอกเขาเรื่องที่เฉินหลิ่วเอ๋อคลอดลูกแล้ว “ตระกูลสงส่งคนมาที่บ้าน เจ้าคิดว่าอย่างไร”

เฉินจื่ออานขมวดคิ้ว “สงโส่วเซิงได้รับการปล่อยตัวโดยไม่มีเหตุผล เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้เรื่องของข้ากับหลิ่วเอ๋อ ตระกูลสงคิดจะใช้โอกาสนี้เพื่อสานความสัมพันธ์อีกครั้ง”

เหมือนที่ลู่ม่านคิดไว้

สุดท้ายเฉินจื่ออานจึงพูดว่า “เรื่องนี้ พวกเราไม่ออกหน้าจะดีกว่า ไปแจ้งให้พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้รู้ แล้วให้พวกเขาไปเยี่ยม! ให้เหอฉวนกลับไปที่หมู่บ้านไปฮัว เพื่อไปรับท่านพ่อท่านแม่ของข้ามา ให้ตระกูลสงได้รู้ ตระกูลเฉินไม่ใช่ไม่มีคน

นี่ถือได้ว่าเป็นการช่วยเหลือครั้งสุดท้ายที่เขามีต่อเฉินหลิ่วเอ๋อแล้ว

“อืม!” ลู่ม่านพยักหน้า ปล่อยให้เฉินจื่ออานเป็นคนจัดการ

เดิมทีนางนึกว่าเรื่องนี้จะจบลงแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าช่วงบ่ายวันถัดมา จ้าวซื่อจะมาหาลู่ม่านที่บ้าน

นี่เป็นครั้งที่สองที่นางมาที่บ้านของลู่ม่านหลังจากที่นางกลับมา ครั้งแรกที่มา ลู่ม่านไม่สนใจนาง แต่หลังจากที่ได้เห็นนางที่ครัวครบรสเมื่อสองวันก่อน ลู่ม่านก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงต่อนางแล้ว

นางให้หรูเฟิงพานางไปรอที่ห้องโถง ในขณะที่ลู่ม่านมองดูนางอยู่ข้างใน

ห้องโถงนี้เป็นห้องที่ตกแต่งดีที่สุดในบ้าน และยังมีของดีราคาแพงที่จวิ้นจู่และจวงลี่จ้งให้ลู่ม่านจงใจวางไว้เพื่อทดสอบจ้าวซื่อ นางแค่อยากจะรู้ว่าจ้าวซื่อจะเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ หรือแค่หลอกลวง

หรูเฟิงเชิญจ้าวซื่อให้นั่งลงและพูดว่า “พี่สะใภ้นายท่าน นายหญิงเรายังยุ่งเล็กน้อย ท่านรออยู่ที่นี่สักพัก เดี๋ยวข้าไปเอาน้ำชามาให้!”

“ขอบคุณแม่นางมาก” หลังจากจ้าวซื่อพูดจบ นางก็นั่งลงอีกครั้ง

หลังจากนั้น นางมองไปรอบๆ ห้อง ดวงตาของนางฉายแววตื่นเต้น จากนั้นนางก็ลุกขึ้นยืน

หรูอวี่ดูการเคลื่อนไหวของจ้าวซื่ออย่างลุ้นระทึก นางเพิ่งเดิมพันกับหรูเฟิงว่าจ้าวซื่อจะต้องเปลี่ยนไปแล้ว พอดูจนถึงตอนนี้ นางก็โกรธมาก

“อืม!” ลู่ม่านตอบเสียงเรียบ “พี่สะใภ้ ข้าคิดว่าเจ้าคงยังไม่รู้ว่าหลิ่วเอ๋อตัดความสัมพันธ์กับพวกเราไปแล้ว นั่นเป็นสาเหตุที่เราไม่ไป”

“อะไรนะ” จ้าวซื่อตกใจ

ลู่ม่านเล่าให้จ้าวซื่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเมื่อวันก่อน และหลังจากที่จ้าวซื่อได้ฟัง นางก็โกรธมากเช่นกัน “ทำอะไรไม่คิด เมื่อก่อนตอนอยู่ที่บ้านหลิ่วเอ๋อก็เอาแต่ใจตัวเอง ที่จริงแล้ว ในครั้งนี้ พวกเราเองก็ไม่อยากยุ่ง แต่พี่ใหญ่ของเจ้าพูดว่า จะอย่างไรนางก็เป็นน้องสาว ดังนั้นข้าถึงไปเยี่ยม หลิ่วเอ๋อคนนี้ จะก่อเรื่องจนต้องตายไปเลยหรือไง!”

“เส้นทางที่นางเลือกเองนางก็ต้องเดินไปเอง!” ลู่ม่านพูด

จ้าวซื่อพยักหน้า “ใช่แล้ว หลายปีมานี้ข้าเร่ร่อนขอทานมา ข้าได้คิดอะไรหลายๆ อย่าง เมื่อก่อนข้าดื้อดึงเกินไป ที่จริงแล้วคนเรา ไม่จำเป็นต้องดื้อดึงจนเกินไป เพราะสุดท้ายก็มีแต่จะทำร้ายตัวเอง”

จ้าวซื่อเข้าใจแล้ว แต่เฉินหลิ่วเอ๋อกลับยังไม่ไม่เข้าใจ

หลังจากที่ทั้งสองคุยกันได้สักพัก จ้าวซื่อก็ขอตัวกลับไป

ลู่ม่านถือโอกาสสองวันที่ได้พักให้เป็นประโยชน์ โดยให้หรูเฟิงจัดบ้านให้ เก็บของออกจากห้องและเตรียมพร้อมทุกอย่าง

หลังจากผ่านไปอีกสามวัน ในที่สุดเหอฉวนก็พาตาแก่เฉินกับเฉินหลี่ซื่อจากหมู่บ้านไป่ฮัว

คู่สามีภรรยาอายุมากแล้ว ตลอดทางคงจะเหน็ดเหนื่อมามากแล้ว พอพวกเขามาถึงที่นี่ ลู่ม่านก็จัดการให้พวกเขาไปอาบน้ำและพักผ่อนก่อน

จากนั้นนางก็ให้หรูเฟิงไปแจ้งเฉินจื่ออาน และตอนที่เฉินจื่ออานกลับมาในตอนกลางเย็นทั้งสองท่านก็ตื่นขึ้นมาแล้ว

ผลลัพธ์คือ สิ่งแรกที่สองผู้อาวุโสตื่นขึ้นมาถามคือเรื่แงที่เฉินจื่ออานกับเฉินหลิ่วเอ๋อตัวความสัมพันธ์พี่น้องกัน ดูเหมือนว่าระหว่างทาง ผู้อาวุโสทั้งสองต่างก็ทำความเข้าใจเรื่องของเฉินหลิ่วเอ๋อมาหมดแล้ว

เดิมทีลู่ม่านคิดว่าสองผู้อาวุโสจะรู้สึกเสียใจแลผิดหวังต่อลูกสาวคนนี้ แต่ใครจะรู้ว่าตาแก่เฉินจะพูดเช่นนี้ออกมา

“เรื่องนี้จื่ออานเจ้าทำถูกต้องแล้ว”