ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 460

“เร็วเช่นนี้เลยหรือ” ทั้งที่ในตอนเช้า นางยังเห็นสบายดีอยู่เลย

แต่พอมาคิดอีกที ก็แทบจะเหมือนกันหมด ในเดือนสิบเอ็ดของปีที่แล้ว ตอนที่เฉินหลิ่วเอ๋อกลับมายังหมู่บ้านไป่ฮัว นางก็ตั้งท้องได้เกือบสามเดือนแล้ว จนถึงตอนนี้ดูเหมือนว่าใกล้จะคลอดแล้ว

หลังจากคิดอย่างชัดเจนแล้ว ลู่ม่านก็พยักหน้า “อืม ข้ารู้แล้ว”

“คนในตระกูลสง ได้เชิญนายหญิงไปด้วย…”

พวกเถียนหวังซื่อพักอยู่ที่เรือนด้านหลัง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้เรื่องที่เฉินหลิ่วเอ๋อมาอาละวาดเมื่อคื้นนี้ และไม่รู้ว่าเฉินหลิ่วเอ๋อตัวความสัมพันธ์กับตระกูลเฉินแล้ว

โชคดีที่หรูเฟิงได้บอกเล่าเรื่องราวให้เถียนหวังซื่อฟังอย่างรวดเร็ว

“ช่วงนี้นายหญิงงานยุ่ง อย่าพูดถึงอีก!”

เถียนหวังซื่อไม่ใช่คนโง่เช่นกัน ดังนั้นพอนางได้ยินสิ่งที่หรูเฟิงเล่ามา นางจึงไม่พูดอะไรเลย

ส่วนหรูอวี่ หลังจากลู่ม่านเข้ามา นางก็คว้าเถียนหวังซื่อไว้อย่างรวดเร็ว

สักพักนางก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอกแล้วพูดว่า “นายหญิง ฮูหยินท่านนั้นให้กำเนิดลูกสาวออกมาเจ้าค่ะ”

ลู่ม่านตะลึงงัน ไหนบอกว่าเป็นฝาแฝดไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงมีลูกสาวคนเดียว?

หรูอวี่ยังคงพูดต่อ “ข้าได้ยินมาว่าหลังจากน้องสาวของนายท่านได้สติ แล้วรู้ว่าตนเองมีแค่ลูกสาวคนเดียวก็สลบไปอีกรอบ เถ้าแก่สงสีหน้าก็ไม่ดี เขาให้คนมาที่บ้านเพื่อประกาศข่าวดี ข่าวดีอะไรกัน เห็นอยู่แล้วว่าพวกเขาอยากใช้เด็กคนนี้เพื่อสานสัมพันธ์กับครอบครัวของเราอีกครั้ง นายหญิง ท่านห้ามใจอ่อนเด็ดขาด ถ้าท่านใจอ่อนยอมให้พวกเขาอีก พวกเขาอาจจะใช้ชื่อของนายท่านออกไปสร้างปัญหาอีกก็ได้!”

ลู่ม่านขมวดคิ้ว นางไม่ใช่พระแม่มารี ดังนั้นในเวลานี้ นางไม่คิดจะยกโทษให้เฉินหลิ่วเอ๋อ

ดังนั้นนางจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เจ้าพูดมากไป คืนนี้ข้าจะลงโทษเจ้าโดยให้เจ้าไปทำอาหาร”

หรูอวีปิดปากแอบหัวเราะ “ทำอาหารก็ทำอาหารสิ!”

หลังจากที่เฉินจื่ออานกลับมาในตอนเย็น ลู่ม่านก็บอกเขาเรื่องที่เฉินหลิ่วเอ๋อคลอดลูกแล้ว “ตระกูลสงส่งคนมาที่บ้าน เจ้าคิดว่าอย่างไร”

เฉินจื่ออานขมวดคิ้ว “สงโส่วเซิงได้รับการปล่อยตัวโดยไม่มีเหตุผล เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้เรื่องของข้ากับหลิ่วเอ๋อ ตระกูลสงคิดจะใช้โอกาสนี้เพื่อสานความสัมพันธ์อีกครั้ง”

เหมือนที่ลู่ม่านคิดไว้

สุดท้ายเฉินจื่ออานจึงพูดว่า “เรื่องนี้ พวกเราไม่ออกหน้าจะดีกว่า ไปแจ้งให้พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้รู้ แล้วให้พวกเขาไปเยี่ยม! ให้เหอฉวนกลับไปที่หมู่บ้านไปฮัว เพื่อไปรับท่านพ่อท่านแม่ของข้ามา ให้ตระกูลสงได้รู้ ตระกูลเฉินไม่ใช่ไม่มีคน

นี่ถือได้ว่าเป็นการช่วยเหลือครั้งสุดท้ายที่เขามีต่อเฉินหลิ่วเอ๋อแล้ว

“อืม!” ลู่ม่านพยักหน้า ปล่อยให้เฉินจื่ออานเป็นคนจัดการ

เดิมทีนางนึกว่าเรื่องนี้จะจบลงแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าช่วงบ่ายวันถัดมา จ้าวซื่อจะมาหาลู่ม่านที่บ้าน

นี่เป็นครั้งที่สองที่นางมาที่บ้านของลู่ม่านหลังจากที่นางกลับมา ครั้งแรกที่มา ลู่ม่านไม่สนใจนาง แต่หลังจากที่ได้เห็นนางที่ครัวครบรสเมื่อสองวันก่อน ลู่ม่านก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงต่อนางแล้ว

นางให้หรูเฟิงพานางไปรอที่ห้องโถง ในขณะที่ลู่ม่านมองดูนางอยู่ข้างใน

ห้องโถงนี้เป็นห้องที่ตกแต่งดีที่สุดในบ้าน และยังมีของดีราคาแพงที่จวิ้นจู่และจวงลี่จ้งให้ลู่ม่านจงใจวางไว้เพื่อทดสอบจ้าวซื่อ นางแค่อยากจะรู้ว่าจ้าวซื่อจะเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ หรือแค่หลอกลวง

หรูเฟิงเชิญจ้าวซื่อให้นั่งลงและพูดว่า “พี่สะใภ้นายท่าน นายหญิงเรายังยุ่งเล็กน้อย ท่านรออยู่ที่นี่สักพัก เดี๋ยวข้าไปเอาน้ำชามาให้!”

“ขอบคุณแม่นางมาก” หลังจากจ้าวซื่อพูดจบ นางก็นั่งลงอีกครั้ง

หลังจากนั้น นางมองไปรอบๆ ห้อง ดวงตาของนางฉายแววตื่นเต้น จากนั้นนางก็ลุกขึ้นยืน

หรูอวี่ดูการเคลื่อนไหวของจ้าวซื่ออย่างลุ้นระทึก นางเพิ่งเดิมพันกับหรูเฟิงว่าจ้าวซื่อจะต้องเปลี่ยนไปแล้ว พอดูจนถึงตอนนี้ นางก็โกรธมาก