ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 478

นางถอนรากถอนโคนดอกไม้นั้นออกมา ลู่ม่านสังเกตดูดินพวกนั้น

ดินที่ติดรากมาด้วยเป็นดินในสวนของจวงลี่จ้ง ดูจากเนื้อดินแล้วก็ดูดีมาก ตามหลักแล้วน่าจะเหมาะแก่การเจริญเติบโตของพืชพันธุ์นะ แต่ดอกไม้นี้กลับยิ่งโตยิ่งเหี่ยว

“ฮูหยิน ดอกไม้นี้ดูท่าจะช่วยไม่ได้แล้วนะเจ้าคะ……”

ลู่ม่านส่ายหน้า “เพราะยังไงคุณชายจวงก็ช่วยพวกเราไว้ พวกเราควรจะทำอะไรตอบแทนเขาบ้างไม่ใช่หรือ?”

อันที่จริง ดอกกุหลาบป่าไม่ต้องใช้ดินที่ดีมากก็โตได้ ทนทานกับความแห้งแล้งได้ดี กำลังคิดอยู่นั้น นิ้วมือที่จับรากดอกกุหลาบของลู่ม่านก็เต็มไปด้วยไอน้ำ

นางเอียงหัวดู ก้นกระถางกำลังมีน้ำหยดออกมา

ถึงว่าล่ะ ดอกกุหลาบป่าทนกับความแห้งแล้งได้ แต่ทนกับน้ำไม่ได้ แปลงที่ดินตรงนั้นของพวกเขา ติดอยู่กับคลองน้ำแปลงที่ดินทดลองของกรมเกษตรพอดี ดังนั้นจึงทำให้มีน้ำขังได้ง่าย บวกกับที่คนในบ้านดูแลและสนใจดอกไม้ต้นนี้เป็นพิเศษ จะต้องมารดน้ำต้นไม้ทุกวันแน่

ดังนั้น ดอกไม้ต้นนี้ที่จริงตายเพราะน้ำต่างหาก

คิดได้ดังนี้ ลู่ม่านก็เอาจอบมา ขุดดอกกุหลาบป่าในกระถางออกมา

หรูอวี่อึ้ง คิดว่าลู่ม่านจะยอมแพ้เสียอีก จึงรีบพูดว่า “ฮูหยิน ท่านให้ข้าทำเถิด ข้าเอาออกไปทิ้งก็ได้แล้ว”

“ใครบอกว่าข้าจะทิ้ง?” ลู่ม่านพูดแล้ว ก็เอาดินส่งให้หรูอวี่ “เอาดินพวกนี้ออกไปตากแดด”

ถึงแม้หรูอวี่จะไม่เข้าใจ แต่ก็เอาไปตากแดดตามคำสั่ง

ลู่ม่านก็เอาดอกกุหลาบป่าไปวางไว้ที่เย็นๆและมีอากาศถ่ายเทดี ตรงรากมีดินเล็กน้อย โดนลมพัดอยู่หนึ่งวัน

รอถึงตอนบ่าย ดินพวกนั้นก็แห้งดีแล้ว ลู่ม่านก็เอามาปลูกดอกไม้ต่อ แล้วสั่งหรูอวี่ว่า “ช่วงนี้อย่าเพิ่งรดน้ำนะ”

“เจ้าค่ะ!” หรูอวี่พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ

พอทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เฉินจื่ออานก็กลับมาแล้ว

แตกต่างจากสถานการณ์ของลู่ม่านมาก เฉินจื่ออานบอกว่า ทางนั้นจัดการได้อย่างราบรื่น ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นเลย

ลู่ม่านคิดแล้วก็เตือนเฉินจื่ออานว่า “หลี่ยวี่เป็นคนจำพวกที่ทำไม่สำเร็จก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ครั้งนี้เขาทำไม่สำเร็จ จะต้องหาทางอื่นแน่ ดังนั้น เจ้าอย่าเพิ่งประมาทไปล่ะ”

“อืม ข้าเข้าใจแล้ว” เฉินจื่ออานพูด

ลู่ม่านก็ถึงวางใจ แต่ว่า นางไม่ได้บอกเรื่องที่วันนี้จวงชิ่งเฟิงมา เดี๋ยวเขาจะเป็นห่วงเปล่าๆ

ผ่านไปอีกสองสามวัน ต้นกล้าพริกของเฉินจื่ออานก็โตขึ้นมาแล้ว พอดีเลย ช่วงนี้เพราะการจัดแจงของเฉินจื่ออาน ทั้งกรมเกษตรเหมือนพลิกผันไปหมด ที่เหลือก็ไม่กล้าเข้ามาที่แปลงทดลองอีก แทบจะไปอยู่ที่ศาลาว่าการกันหมด อยู่ห่างๆเฉินจื่ออานยิ่งไกลยิ่งดี

ลู่ม่านใช้โอกาสนี้ช่วยเฉินจื่ออานย้ายต้นกล้าพริกไปปลูกด้วยกัน หรูเฟิงกับหรูอวี่ เถียนโหย่วเต๋อพวกเขามาปลูกพร้อมกัน ใช้เวลาสองวันก็ปลูกต้นกล้าพริกลงดินได้หมดแล้ว

อากาศร้อน อุณหภูมิก็เหมาะสมพอดี ดังนั้น หลังจากที่ปลูกต้นกล้าพริกเสร็จแล้ว ต้นพริกเติบโตขึ้นอย่างราบรื่น แต่ละต้นดูแข็งแรงมาก

หลังจากที่ปลูกเสร็จแล้ว ที่เหลือก็มีแค่ปัญหาการดูแล ลู่ม่านกลัวว่าเฉินจื่ออานจะทำคนเดียวไม่ไหว พอมีเวลาว่างก็จะมาช่วยกันทำ

วันนี้ นางเห็นดอกกุหลาบป่าของจวงลี่จ้งกลับมาดีขึ้นแล้ว จึงเอามาคืนให้เขาด้วย นางวางดอกกุหลาบป่าไว้ในห้องโถง แล้วเดินไปดูเฉินจื่ออานที่ด้านหลัง

ทั้งสองยืนขึ้นพอดี หน้าประตูก็มีเสียงแหลมตะโกนขึ้นว่า “ฝ่าบาทเสด็จ!”

ลู่ม่านอึ้ง รีบสบตากับเฉินจื่ออาน ทั้งสองรีบวิ่งออกไปรับเสด็จ