ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 5

บ้านเฉินกินข้าวเหมือนกับชาวบ้านโบราณทั่วไป ชายหญิงแยกกันกิน

ตอนที่ลู่ม่านเข้าไปกับเฉินจื่ออาน โต๊ะด้านนอกก็นั่งเต็มหมดแล้ว คนแรกคือตาแก่เฉิน เขาทำงานหนักมาทั้งปีเลยดูแก่กว่าเฉินหลี่ซื่อมาก ในมือก็ถือถุงบุหรี่ กำลังสูบบุหรี่อยู่

คนต่อไปดูท่าทางน่าจะเป็นเฉินจื่อฉายกับเฉินจื่อฟู่ และเด็กชายอายุสิบกว่าขวบ

เฉินจื่ออานนั่งลงในตำแหน่งที่ว่างอยู่ เหอฮัวก็ดึงลู่ม่านเข้าไปอีกห้อง

ด้านในมีคนนั่งอยู่เยอะมาก มองไปก็เห็นเฉินหลี่ซื่อคนแรก ต่อมาด้านข้างของเฉินหลี่ซื่อเป็นหญิงสาวอายุสิบสี่สิบห้า หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเฉินหลี่ซื่อ เกรงว่าน่าจะเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านเฉิน

คนต่อไปก็คือจ้าวซื่อ ยังมีผู้หญิงแปลกหน้าอีกสองคน น่าจะเป็นสะใภ้รองหลิวซื่อ หรือก็คือแม่ของเหอฮัว ยังมีเด็กหญิงที่อายุมากกว่าเหอฮัว นั่งใกล้กับจ้าวซื่อ น่าจะเป็นลูกสาวของจ้าวซื่อ

ลู่ม่านนั่งข้างหลิวซื่อ ทั้งสองสบตากันแล้วยิ้ม คนของบ้านรองให้ความรู้สึกที่ไม่เลวกับนางเลย

สะใภ้ใหญ่จ้าวซื่อเห็นแล้วก็พูดขึ้นทันทีว่า “คนไม่ทำงาน กินข้าวยังต้องให้คนรออีก”

เห็นได้ชัดว่า เฉินหลี่ซื่อก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน นางมองค้อนลู่ม่านแรงๆ กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ตาแก่เฉินก็ถูกขึ้นมาว่า “กินข้าวเถอะ!”

ตาแก่เฉินมีอำนาจในบ้านหลังนี้มาก แค่เขาพูดคำเดียว เฉินหลี่ซื่อก็เงียบทันที มีเพียงเฉินหลิ่วเอ๋อที่ทำเสียง ‘หึ’ ในลำคอ เพื่อแสดงถึงความไม่พอใจของนาง

เวลานี้เองจ้าวซื่อไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น นางรีบยื่นมือไปหยิบหมั่นโถวที่อยู่ในตะกร้าตรงกลางโต๊ะมาใส่ไว้ในถ้วยของลูกสาวตัวเองอย่างไหว

“เถาฮัว รีบกินเร็ว”

เถาฮัวก็ไม่เกรงใจ นางหยิบขึ้นมายัดเข้าปากทันที เห็นที สองแม่ลูกคงจะเหมือนกันทั้งหน้าตาและนิสัย

เฉินหลิ่วเอ๋อที่อยู่ข้างๆก็กลอกตามองบน “ผีอดตายกลับชาติมาเกิด……”

ตอนที่จ้าวซื่อจะเอาลูกที่สอง ก็ถูกเฉินหลี่ซื่อตบมือแรงๆ “แย่งทำไมกัน? มีวันไหนที่ไม่ให้เจ้ากินบ้าง?”

จ้าวซื่อร้องซี๊ด จับมือมองตะกร้าบนโต๊ะอย่างไม่พอใจ เฉินหลี่ซื่อหยิบหมั่นโถวแล้วโยนให้นาง นางหยิบขึ้นมาแล้วรีบกินเข้าไปอย่างรวดเร็ว