ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 519

หลังจากที่อ๋องหนิงถูกนำตัวลงไปแล้ว ฮ่องเต้ก็มองไปยังเป๋าจ่าง

“เห็นแก่ที่เจ้าพูดความจริง โทษประหารละเว้นได้ แต่ก็ต้องถูกลงโทษอย่างหนัก ข้าจะลงโทษเจ้าไม่ให้ออกจากตำบลซวงสุ่มตลอดชีวิต ดูแลจัดการเขื่อนที่ตำบลซวงสุ่ย และให้เวลาเจ้าสิบวันในการเอาเงินทั้งหมดที่คดโกงมาคืนราชสำนัก ศาลต้าหลี่จะเป็นผู้รับผิดชอบควบคุมเรื่องนี้!”

เป๋าจ่างเห็นว่าอ๋องหนิงถูกจับตัวไปแล้ว ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะต้องโดนโทษประหารแน่ แต่ไม่คิดว่าจะโดนโทษอื่นแทน

เขารีบคุกเข่าลงแล้วพูดเสียงดังว่า “ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นปีหมื่นหมื่นปี!”

“เริ่มดำเนินการ ณ บัดนี้!”

ได้ยินดังนั้น ใต้เท้าศาลต้าหลี่ก็สั่งให้คนนำตัวเป๋าจ่างออกไป

หลี่ยวี่มองดูอย่างสะใจ อดไม่ได้ขึ้นมาพูดอย่างเสแสร้ง

“คุณหนูชิงเหยียนช่างกล้าหาญเหลือเกิน กำจัดผู้ร้ายออกไปเพื่อชาวประชา ครั้งนี้จับผู้ที่ดูดเลือดดูดเนื้อประชาชนได้ ฝ่าบาทน่าจะตบรางวัลให้นางนะพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองไปยังลู่ม่าน

“ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีจริงๆ ว่ามาสิ เจ้าอยากได้อะไร?”

ลู่ม่านเม้มริมฝีปาก มองไปยังเฉินจื่ออานที่อยู่ข้างๆ

เฉินจื่ออานรีบส่ายหน้าให้กับนาง บอกให้นางอย่าทำอะไรโง่ๆ แต่ลู่ม่านกลับรอไม่ไหวแล้ว และพูดขึ้นทันทีว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันอยากให้ท่านตัดสินคดีหลอกลวงของตระกูลเฉินอีกครั้ง ลงโทษหนักให้เป็นเบา”

ฮ่องเต้ได้ยินแล้ว สีหน้าก็มืดมนลงมาทันที

“คดีของตระกูลเฉินตัดสินไปแล้ว ยังจะไต่สวนอะไรอีก?”

“ฝ่าบาท……” ลู่ม่านไม่ตายใจ

ฮ่องเต้ก็ตะคอกทันที “บังอาจ เจ้าอย่าคิดว่าเปิดโปงอ๋องหนิงได้แล้วจะทำอะไรก็ได้นะ ตระกูลเฉินกระทำผิดฐานหลอกลวง พวกเขาทั้งบ้านช่วยกันปิดบังไว้ แล้วหลอกข้า ไม่เพียงเท่านี้ ยังเข้ามาเป็นขุนนางในราชสำนักอีก ถ้าข้าไม่เห็น ต่อไปไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในราชสำนัก ยังไงเรื่องนี้ ข้าก็ตัดสินใจไปแล้ว”

ลู่ม่านหัวใจตกลงสู่ก้นบึ้ง จนถึงตอนนี้ นางถึงเข้าใจคำที่ว่า ‘อยู่ใกล้กษัตริย์ก็เหมือนอยู่ใกล้เสือ’

ทั้งที่ดูจะเป็นคนมีเหตุผล แต่กลับไม่เห็นถึงคุณค่าของชีวิตคน

หลี่ยวี่เห็นแล้วก็รีบเข้าไป ‘เตือน’ “คุณหนูชิงเหยียน คำตัดสินของฝ่าบาท ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเปลี่ยนได้ แต่ว่า เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก ไม่มีคนบ้านเฉิน ยังมีข้าอยู่ทั้งคน ข้าไม่ว่าเรื่องที่เจ้าหลอกใช้ข้าเมื่อวานหรอก……”

ที่แท้เขาก็ไม่โง่ เห็นอ๋องหนิงถูกจับตัว รู้เรื่องที่เมื่อวานลู่ม่านหลอกใช้เขาเพื่อเข้าจวนอ๋องหนิง

เขาไม่โทษนางอยู่แล้ว เขายังจะต้องขอบคุณนางอีก เพราะเขาอยากกำจัดอ๋องหนิงมานานแล้ว ตอนนี้นางก็จัดการแทนเขาไปแล้วนี่?

กำลังคิดอยู่นั้น ทันใดนั้นข้างหูก็มีคนตะโกนว่า “น้องเสี่ยวม่าน?”

ลู่ม่านอึ้ง มองไปตามเสียง ก็เห็นจ้าวซื่อมองมู่หรงเซี่ยที่อยู่ข้างๆอย่างร้อนรน มู่หรงเซี่ยที่กำลังท้องอยู่สลบไปเพราะตากแดดนานเกินไป

เฉินจื่อฉายกับเฉินสือซ่วนที่อยู่ข้างๆก็รีบขยับเข้าไป ใช้ร่างกายตัวเองบังแดดไว้ให้

เฉินจื่อคังเห็นแล้ว ก็มองดูคนในครอบครัวที่เขาบอกว่าไม่มีวันให้อภัย แต่ไม่คิดว่า เวลาสำคัญแบบนี้ คนที่เป็นห่วงเขามากที่สุดก็มีแค่คนในครอบครัวเท่านั้น

และพวกคนที่สัญญาว่าจะให้ความร่ำรวยและความเจริญแก่เขา กลับไม่มีใครมองเขาเลยด้วยซ้ำ

ลู่ม่านรีบตะโกนว่า “ฝ่าบาท ไหนว่าฝ่าบาทมีเมตตาล่ะ? นักโทษหญิงที่ตั้งครรภ์ได้สามเดือน ทำไมถึงลงโทษกันได้ลงคอ? ความเมตตาอยู่ไหนกัน?”