ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 519

หลังจากที่อ๋องหนิงถูกนำตัวลงไปแล้ว ฮ่องเต้ก็มองไปยังเป๋าจ่าง

“เห็นแก่ที่เจ้าพูดความจริง โทษประหารละเว้นได้ แต่ก็ต้องถูกลงโทษอย่างหนัก ข้าจะลงโทษเจ้าไม่ให้ออกจากตำบลซวงสุ่มตลอดชีวิต ดูแลจัดการเขื่อนที่ตำบลซวงสุ่ย และให้เวลาเจ้าสิบวันในการเอาเงินทั้งหมดที่คดโกงมาคืนราชสำนัก ศาลต้าหลี่จะเป็นผู้รับผิดชอบควบคุมเรื่องนี้!”

เป๋าจ่างเห็นว่าอ๋องหนิงถูกจับตัวไปแล้ว ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะต้องโดนโทษประหารแน่ แต่ไม่คิดว่าจะโดนโทษอื่นแทน

เขารีบคุกเข่าลงแล้วพูดเสียงดังว่า “ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นปีหมื่นหมื่นปี!”

“เริ่มดำเนินการ ณ บัดนี้!”

ได้ยินดังนั้น ใต้เท้าศาลต้าหลี่ก็สั่งให้คนนำตัวเป๋าจ่างออกไป

หลี่ยวี่มองดูอย่างสะใจ อดไม่ได้ขึ้นมาพูดอย่างเสแสร้ง

“คุณหนูชิงเหยียนช่างกล้าหาญเหลือเกิน กำจัดผู้ร้ายออกไปเพื่อชาวประชา ครั้งนี้จับผู้ที่ดูดเลือดดูดเนื้อประชาชนได้ ฝ่าบาทน่าจะตบรางวัลให้นางนะพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองไปยังลู่ม่าน

“ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีจริงๆ ว่ามาสิ เจ้าอยากได้อะไร?”

ลู่ม่านเม้มริมฝีปาก มองไปยังเฉินจื่ออานที่อยู่ข้างๆ

เฉินจื่ออานรีบส่ายหน้าให้กับนาง บอกให้นางอย่าทำอะไรโง่ๆ แต่ลู่ม่านกลับรอไม่ไหวแล้ว และพูดขึ้นทันทีว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันอยากให้ท่านตัดสินคดีหลอกลวงของตระกูลเฉินอีกครั้ง ลงโทษหนักให้เป็นเบา”

ฮ่องเต้ได้ยินแล้ว สีหน้าก็มืดมนลงมาทันที

“คดีของตระกูลเฉินตัดสินไปแล้ว ยังจะไต่สวนอะไรอีก?”

“ฝ่าบาท……” ลู่ม่านไม่ตายใจ

ฮ่องเต้ก็ตะคอกทันที “บังอาจ เจ้าอย่าคิดว่าเปิดโปงอ๋องหนิงได้แล้วจะทำอะไรก็ได้นะ ตระกูลเฉินกระทำผิดฐานหลอกลวง พวกเขาทั้งบ้านช่วยกันปิดบังไว้ แล้วหลอกข้า ไม่เพียงเท่านี้ ยังเข้ามาเป็นขุนนางในราชสำนักอีก ถ้าข้าไม่เห็น ต่อไปไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในราชสำนัก ยังไงเรื่องนี้ ข้าก็ตัดสินใจไปแล้ว”

ลู่ม่านหัวใจตกลงสู่ก้นบึ้ง จนถึงตอนนี้ นางถึงเข้าใจคำที่ว่า ‘อยู่ใกล้กษัตริย์ก็เหมือนอยู่ใกล้เสือ’

ทั้งที่ดูจะเป็นคนมีเหตุผล แต่กลับไม่เห็นถึงคุณค่าของชีวิตคน

หลี่ยวี่เห็นแล้วก็รีบเข้าไป ‘เตือน’ “คุณหนูชิงเหยียน คำตัดสินของฝ่าบาท ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเปลี่ยนได้ แต่ว่า เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก ไม่มีคนบ้านเฉิน ยังมีข้าอยู่ทั้งคน ข้าไม่ว่าเรื่องที่เจ้าหลอกใช้ข้าเมื่อวานหรอก……”

ที่แท้เขาก็ไม่โง่ เห็นอ๋องหนิงถูกจับตัว รู้เรื่องที่เมื่อวานลู่ม่านหลอกใช้เขาเพื่อเข้าจวนอ๋องหนิง

เขาไม่โทษนางอยู่แล้ว เขายังจะต้องขอบคุณนางอีก เพราะเขาอยากกำจัดอ๋องหนิงมานานแล้ว ตอนนี้นางก็จัดการแทนเขาไปแล้วนี่?

กำลังคิดอยู่นั้น ทันใดนั้นข้างหูก็มีคนตะโกนว่า “น้องเสี่ยวม่าน?”

ลู่ม่านอึ้ง มองไปตามเสียง ก็เห็นจ้าวซื่อมองมู่หรงเซี่ยที่อยู่ข้างๆอย่างร้อนรน มู่หรงเซี่ยที่กำลังท้องอยู่สลบไปเพราะตากแดดนานเกินไป

เฉินจื่อฉายกับเฉินสือซ่วนที่อยู่ข้างๆก็รีบขยับเข้าไป ใช้ร่างกายตัวเองบังแดดไว้ให้

เฉินจื่อคังเห็นแล้ว ก็มองดูคนในครอบครัวที่เขาบอกว่าไม่มีวันให้อภัย แต่ไม่คิดว่า เวลาสำคัญแบบนี้ คนที่เป็นห่วงเขามากที่สุดก็มีแค่คนในครอบครัวเท่านั้น

และพวกคนที่สัญญาว่าจะให้ความร่ำรวยและความเจริญแก่เขา กลับไม่มีใครมองเขาเลยด้วยซ้ำ

ลู่ม่านรีบตะโกนว่า “ฝ่าบาท ไหนว่าฝ่าบาทมีเมตตาล่ะ? นักโทษหญิงที่ตั้งครรภ์ได้สามเดือน ทำไมถึงลงโทษกันได้ลงคอ? ความเมตตาอยู่ไหนกัน?”

“เมื่อกี้ที่เจ้าพูดมาทั้งหมด คนที่ช่วยเจ้าเป็นใคร?”

เฉินจื่อกวาดตามองรอบๆ สุดท้ายก็ไปหยุดอยู่ที่หลี่ยวี่

เมื่อก่อนหลี่ยวี่มีภาพลักษณ์เป็นคุณชายเจ้าสำราญ ไม่สนใจเรื่องการเมืองอะไร ตอนนี้อ๋องหนิงถูกล้ม เขาก็รีบทำตัวเป็นคนดีต่อหน้าฮ่องเต้ทันที

ตอนที่เฉินจื่อคังมองไปทางเขา เขาก็มองค้อนเฉินจื่อคังแรงๆ

แต่ว่าครั้งนี้ เฉินจื่อคังกลับไม่กลัวเขาเลย เพราะเขาใกล้ตายแล้ว ยังไงก็ต้องตายอยู่ดี เขาจะกลัวอะไรอีก?

“คือเขาพ่ะย่ะค่ะ!” เฉินจื่อคังพูดโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน “คุณชายรองจวนอ๋องหนิง หลี่ยวี่!”

“ข้าเหรอ?” หลี่ยวี่ทำท่าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ “ใต้เท้าซวน? อ้อ! ไม่สิ! น่าจะเป็นเฉินจื่อคังถึงจะถูกสินะ? ข้ากับเจ้าไม่เคยคุยกัน เหตุใดเจ้าต้องใส่ร้ายข้าด้วย?”

เฉินจื่อคังพูดต่อว่า “คุณชายรองคงจะลืมไปแล้วกระมัง หลายวันก่อนคุณชายรองยังประทานป้ายอาญาสิทธิ์ให้ข้าอยู่เลยนี่? บอกว่า ข้าติดตามท่านมาหลายปี ตอนนี้ตระกูลเฉินก็เริ่มดีขึ้นมาแล้ว บอกให้ข้ากลับไปหาครอบครัว……ข้าทำตามที่ท่านพูด พาภรรยาของข้ากลับไป แต่ไม่คิดว่านี่จะเป็นแผนการของท่าน คุณชายรอง! ใช่หรือไม่?”

หลี่ยวี่เม้มริมฝีปากบาง “เกรงว่าเจ้าจะคิดเยอะไปแล้ว ถ้าเป็นไปตามที่เจ้าพูด ข้าเป็นพวกเดียวกับเจ้า งั้นทำไมข้าต้องวางแผนให้เจ้าถูกเปิดโปงด้วยล่ะ? มีผลดีอะไรกับข้างั้นเหรอ?”

“ก็ต้องมีผลดีอยู่แล้ว!” เฉินจื่อคังว่าแล้ว ก็พูดกับฮ่องเต้ว่า “หลี่ยวี่อยากได้ตำแหน่งอ๋องหนิงมานานแล้ว อยากจะครอบครองแทนที่อ๋องหนิง เพราะเรื่องที่อ๋องหนิงควบคุมน้ำท่วม จึงได้แตกหักกับบ้านเฉิน ก็เลยตั้งใจวางแผนในครั้งนี้ เขารู้ว่าจะต้องมีคนช่วยบ้านเฉินออกมา งั้นเรื่องของอ๋องหนิงก็จะต้องถูกเปิดโปง เช่นนั้น อ๋องหนิงก็จะถูกจับ เขาก็จะได้รับผลประโยชน์ทั้งหมด!”

ว่าแล้ว เฉินจื่ออานก็ใช้แรงกระแทกรองเท้า เอาป้ายอาญาสิทธิ์ออกมาจากใต้รองเท้า

หลี่ยวี่เห็นป้ายอาญาสิทธิ์นั้น สีหน้าก็มืดมนลงทันที ตอนแรกที่เกิดเรื่อง เขาสั่งให้คนไปค้นสิ่งของที่พิสูจน์ว่าพวกเขาเคยเป็นพวกเดียวกันในบ้านของเฉินจื่อคัง

แต่ไม่คิดว่า เฉินจื่อคังจะซ่อนป้ายอาญาสิทธิ์ที่สำคัญขนาดนี้ไว้ใต้รองเท้า