ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 551

ทั้งสามคนเคลื่อนไหวเร็วมาก ไม่นานกับข้าวก็ทำเสร็จแล้ว

รอเมื่อยกกับข้าวออกมาจากข้างใน ตาแก่เฉินกับเฉินหลี่ซื่อค่อยรู้ว่าพวกเขาสามคนช่วยกันทำกับข้าว

คนแก่ทั้งสองนิ่งอึ้งอยู่กับที่ จ้องมองดูพวกเขานิ่ง

“เสี่ยวม่าน......”

ลู่ม่านยิ้มหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “พ่อ แม่ พวกท่านเป็นอะไร? ทานข้าวแล้ว”

“พวกเจ้า.....”

“พ่อ พี่สะใภ้สามบอกว่า ทานข้าวแล้ว ข้าพาท่านไปทานข้าว” เฉินหลิ่วเอ๋อพูดเสร็จ แล้วก็เข็นรถตาแก่เฉินไปข้างหน้า

ตาแก่เฉินรู้สึกประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด สุดท้ายก็ทำได้เพียงพยักหัว

“ดี ดี ดี”

ทุกคนทานข้าวด้วยกันอยู่อย่างครึกครื้น หลังจากทานข้าวเสร็จ เฉินหลิ่วเอ๋อค่อยถามขึ้นว่า “พี่สะใภ้รอง เรื่องงานแต่งของเจ้าก็รีบจัดเถอะ อย่าให้พ่อแม่ต้องเป็นห่วง”

หลิวซื่ออึ้ง รีบหันไปมองเฉินหลี่ซื่อกับตาแก่เฉิน

ถึงแม้คนแก่ทั้งสองจะบอกว่าไม่ถือสา ยินดีที่จะให้นางไปมีชีวิตใหม่ แต่ในใจหลิวซื่อ ยังคงรู้สึกค่อนข้างทำตัวไม่ถูก โดยเฉพาะในขณะที่เฉินหลิ่วเอ๋อยังเรียกนางว่าพี่สะใภ้สอง

“ไม่รีบ.....” นางพูดออกมาอย่างอ้ำๆอึ้งๆ

ตาแก่เฉินกลับพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “อวี้เหนียง ในเมื่อข้ากับแม่ของเจ้ารับปากแล้ว ก็ไม่ใช่แค่พูดเท่านั้น ถึงแม้เจ้าจะไม่ใช่ลูกสะใภ้ของพวกเราแล้ว แต่ในใจของพวกเรา เจ้ายังเป็นลูกสาวของพวกเราตลอดไป เจ้ามีครอบครัวที่มั่นคง ข้ากับแม่ของเจ้าก็วางใจ”

เดิมหลิวซื่อก็เป็นคนอ่อนไหว ได้ยินแบบนี้ น้ำตาก็คลอเบ้า พร้อมพูดขึ้นว่า “ขอบคุณพ่อ”

“เด็กโง่ ขอบคุณอะไร? ในสายตาพ่อกับแม่ เจ้ากับหลิ่วเอ๋อกับเสี่ยวม่านไม่มีอะไรต่างกัน หากกำหนดวันแล้ว ต้องบอกพวกเรานะ ไม่รู้ว่าข้าแก่ขนาดนี้แล้ว ยังมีโอกาสได้นั่งเป็นผู้ใหญ่งานแต่งไหม?”

“ได้แน่นอนอยู่แล้ว” หลิวซื่อรีบเช็ดน้ำตา

ตั้งแต่หลังจากที่ตนหย่ากับเฉินจื่อฟู่ นางก็ตัดขาดกับครอบครัวตนเองแล้ว พ่อแม่เสียชีวิตแล้ว เหลือเพียงพี่ชายคนเดียว

ต่อมาเมื่อนางมีชีวิตที่ดีขึ้น ยังอยากมาขอความช่วยเหลือ แต่ความรู้สึกที่ดีของนางหมดลงแล้ว ไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเขาอีก

ดังนั้น ตาแก่เฉินยอมเป็นผู้ใหญ่ให้ สำหรับนางถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

“งั้นก็ดี ข้าจะรอดื่มเหล้ามงคลของเจ้า”

……

สุดท้ายงานแต่งของหลิวซื่อกำหนดไว้อีกครึ่งเดือน ถึงแม้เวลาจะกระชั้นชิด แต่สำหรับการแต่งงานรอบสองอย่างหลิวซื่อ งานมงคลไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือนางสามารถได้เจอคนที่รักนางมากคนหนึ่ง นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด

หลังจากกำหนดวันเรียบร้อยแล้ว หลิวซื่อก็เริ่มเตรียมงานแต่ง ลู่ม่านพูดแล้วว่าจะเตรียมสินสอดให้ด้วย จึงไม่ได้พูดเล่นอยู่แล้ว พอดีจวนในอำเภอ บอกว่ามีธุระต้องให้ลู่ม่านไปจัดการ จึงถือโอกาสไปในอำเภอ ดูว่ามีอะไรพอจะซื้อให้หลิวซื่อได้บ้าง

นั่งรถไปในอำเภอนั้นลำบาก ลูกสองคนก็ทิ้งไว้ไม่ได้ ลู่ม่านจึงสั่งให้คนปูฟูกนุ่มๆไว้ในรถม้า พร้อมสั่งให้คนขับรถม้าขับช้าหน่อย แล้วพาหรูอวี่กับเหอเย่วไปด้วย

ฉางเซิงกับหว่านเอ๋อถือว่าเป็นเด็กที่เลี้ยงง่าย ดังนั้นระหว่างทางจึงแทบไม่มีปัญหาอะไรจนมาถึงที่หมาย

ไม่ได้มาในอำเภอเป็นปีแล้ว เดิมลู่ม่านยังคิดว่าทุกสิ่งอย่างยังเหมือนเดิม แต่คนคงเปลี่ยนไปแล้ว