ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 562

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?” แม่ทัพเฉียนพูด

“ดีเลย!” จวงลี่จ้งกัดฟันพูด “ข้างหน้าเป็นป่าลึก ใครล่าสัตว์ตัวใหญ่ได้ ก็ถือว่าคนนั้นชนะ!”

“คุณชายจวง!” หรูอวี่รีบเข้าไปห้าม “ป่าลึกมีสัตว์ร้ายอยู่เยอะ นั่นมันอันตรายเกินไปแล้ว”

ลู่ม่านก็หยุดทำของในมือ เรื่องในป่าลึกตอนนั้นของเฉินจื่ออาน ยังอยู่ในหัวของนางไม่จางหาย ตอนนั้น มีคนเข้าไปเยอะขนาดนั้น เฉินจื่ออานยังเกือบเสียขาหนึ่งข้างเลย

“หรูอวี่พูดถูก คุณชายจวง อย่าหุนหันเลย”

“ไม่เป็นไร!” ครั้งนี้คนที่พูดกลับเป็นแม่ทัพเฉียน “หากคุณชายจวงอยากประลอง งั้นข้าก็จะประลองด้วย”

พูดจบ ทั้งสองก็ไม่สนใจเสียงเรียกของพวกนาง หยิบของแล้วเดินเข้าไปในป่าลึก

หรูอวี่ตกใจจนสีหน้าซีดเซียว ตามไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับมาดูลู่ม่าน “ฮูหยิน ทำยังไงดี?”

“กลับหมู่บ้าน ไปตามคนมา!” ลู่ม่านรีบตัดสินใจ

พวกนางสองคนเป็นผู้หญิง หากเข้าไปก็มีแต่อันตราย และยังมีเด็กอยู่อีกสองคน จะเข้าไปในนั้นไม่ได้เด็ดขาด คนในหมู่บ้านมีเยอะแยะ เมื่อก่อนชอบเข้ามาล่าสัตว์ในป่าตลอด ดังนั้นน่าจะมีประสบการณ์มากกว่า

การเรียกพวกเขามา จึงเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุด

หรูอวี่คิดว่าก็ใช่ ก็เลยกลับหมู่บ้านกับลู่ม่านอย่างรวดเร็ว

หลังจากผู้ใหญ่บ้านเฉินรู้เรื่องนี้แล้ว ก็ตกใจอย่างมาก เมื่อคืนแม่ทัพเฉินมาที่หมู่บ้านก็มาหาเขาคนแรกเลย บอกว่าจะมาพักในหมู่บ้านสองสามวัน

ตอนนั้นเขายังแอบดีใจอยู่เลย หมู่บ้านไป่ฮัวเป็นที่ที่ดังมากจริงๆ คุณชายจวงมาแล้วไม่พอ ยังมีแม่ทัพมาอีกคน

ดังนั้น เขาจึงรีบจัดห้องที่ดีที่สุดในหมู่บ้านให้แม่ทัพเฉียนนอน

แต่ใครจะรู้ นี่แค่คืนเดียว วันนี้ก็เกิดเรื่องขึ้นแล้ว? ถ้าแม่ทัพเฉียนเป็นอะไรไป งั้นเขาจะบอกกับลูกน้องของเขายังไงล่ะ?

ผู้ใหญ่บ้านเฉินยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด รีบเรียกชายหนุ่มที่เคยเข้าป่าล่าสัตว์มารวมตัวกัน ให้ทุกคนรีบเข้าไปในป่า

ทุกคนก็ไม่ได้เข้าป่าล่าสัตว์มานานแล้ว อุปกรณ์ในบ้านก็มีฝุ่นเกาะเต็มไปหมด แต่ว่า พอเห็นผู้ใหญ่บ้านเฉินร้อนใจ ทุกคนก็รีบกลับบ้านไปค้นหาอุปกรณ์กัน

สักพักใหญ่ ทุกคนก็รีบเดินขึ้นไปบนภูเขา

ผู้ใหญ่บ้านเฉินก็ตามไปเหมือนกัน กลัวว่าทั้งสองจะเป็นอะไรไปจริงๆ

ถึงแม้ลู่ม่านจะไม่ได้ไปด้วย แต่ก็กังวลไปกับเด็กๆด้วย หรูอวี่เห็นแล้วก็เดินออกไปดู

ออกไปพักใหญ่ ตอนกลับมาก็มืดแล้ว หรูอวี่ก็ถึงวิ่งกลับมาพูดอย่างรีบร้อนว่า “พวกเขากลับมาแล้ว!”

ลู่ม่านก็ถึงโล่งอก แล้วอดไม่ได้ถามว่า “เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ดูเหมือนจะไม่เป็นไรนะเจ้าคะ...” กำลังพูดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้นหน้าบ้าน ลู่ม่านรีบลุกขึ้นออกไปกับหรูอวี่

...

หน้าบ้าน ตาเกาจุดโคมไฟไว้รอแล้ว บวกกับที่ทุกคนถือคบเพลิงไว้ ทำให้จุดนั้นสว่างมาก

ลู่ม่านเพิ่งเดินเข้าไป ก็เห็นตรงกลางบ้านมีกวางโรที่ถูกมัดเอาไว้ และข้างๆกวางโรก็มีกวางดาวอยู่ตัวหนึ่ง

รอบด้านมีเสียงเยินยอดังขึ้น “แม่ทัพเฉียน คุณชายจวง พวกท่านสองคนเก่งจริงๆ เข้าไปแค่ชั่วครู่ก็ล่าสัตว์มาได้แล้ว”

แม่ทัพเฉียนพูดเสียงดัง “กวางโรตัวนี้แบ่งให้ทุกคนเลย ผู้ใหญ่บ้าน ท่านจัดการแบ่งด้วยนะ”