ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 69

การเผชิญหน้ากับคำวิงวอนจากสายตาของลู่ม่าน จ้าวหลินอ้าปาก “ลูกไหนก็คือ...ลูกไหน...”

ลู่ม่านกลอกตามองเขา นางย่อมรู้ว่าไม่ควรจะคาดหวังมากเกินไป

ในทางกลับกันจ้าวหลินกลับพูดอย่างไม่ยินดี “นี่มันเป็นผลไม้ในสมัยก่อนราชวงศ์ถัง เจ้าไม่รู้จักยังมาถามข้าอีก?”

ลู่ม่าน “…” มันเป็นผลไม้สมัยก่อนราชวงศ์ถังเหรอ” หรือว่านางจะโง่เง่าเกินไป? ในยุคปัจจุบันเหมือนไม่เคยเจอเลยนะ!

ไม่สนแล้วแหละ ไปดูเดี๋ยวก็จะรู้เอง

เมื่อถึงสถานที่นั้น แคสก็รออยู่แล้ว ข้างกายของเขายังมีคนต่างเมืองอีกคนที่เดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อย มองดูแล้วลักษณะท่าทางช่างคล้ายกับแคสมาก

เมื่อแนะนำตัวตามปกติ แคสจึงช่วยแกะกล่องของเขา

ถือว่าเก็บรักษาได้ไม่เลว กระทั่งผ่านการเดินทางข้ามน้ำทางทะเลมาด้วย เก็บรักษาผลไม้ได้ดีมาก

หลังจากลู่ม่านมองเห็นแวบหนึ่งแล้ว ก็สามารถนำผลไม้มาทำผลไม้กวนได้ นางพยายามเก็บอาการอย่างกระโดดโลดโผนจึงเอ่ยถามออกไปอย่างใจเย็น “ลูกไหนคืออะไรเล่า?”

แคสจึงเปิดอีกกล่อง และหยิบผลไม้ผิวสีเขียวออกมาหนึ่งผล

“บ๊วย?” ลู่ม่านมองผลไม้ชนิดนี้อย่างตกตะลึง มองดูแล้วเหมือนบ๊วยมาก

“ไม่ใช่ ไม่ใช่บ๊วย มันคือลูกไหน...”

“ลูกไหน? แอปเปิล?” ไม่สนอีกแล้ว ยังไงเป็นผลไม้ที่กินได้ก็จบแล้ว ลู่ม่านเตรียมเอาทั้งหมดไปลอง ไม่แน่อาจได้ผลลัพธ์ที่ดีมากออกมา

“ตรงนี้ท่านมีอยู่เท่าใดกัน?” ลู่ม่านเอ่ยถาม

ผู้ชายคนนั้นอ้าปาก สุดท้ายพ่นภาษาละตินออกมาเป็นชุด ลู่ม่านฟังไม่ออกสักครึ่งคำ นางจึงรู้สึกเศร้าใจมาก

ทั้ง ๆ ที่ เป็นผู้หญิงในยุคสมัยใหม่คนหนึ่ง คิดว่าภาษาอังกฤษของตนเองถือว่ามีประโยชน์กับที่นี่

แต่ผลที่ได้คือ คิดน้อยไป ลู่ม่านอยากจะร้องไห้แต่ไร้น้ำตา

แคสรีบพูดทันควัน “เขาพูดภาษาของก่อนราชวงศ์ถังไม่ได้ เดิมทีผลไม้เหล่านี้เอามาเยอะมาก แต่การขนบรรทุกล่องเรือในทะเลมา เสียไปก็เยอะมาก ตอนนี้จึงเหลือแค่เหล่านี้เอง จำนวนมากที่สุดคือหนึ่งร้อยชั่งทุกชนิด”

นั่นก็เพียงพอแล้วแหละ!” ลู่ม่านคิด เดิมทีเป็นกล่องของขวัญ การทำแบบจำนวนจำกัดน่าจะดีมาก

เมื่อคิดได้เช่นนี้ นางจึงรับของทันที

จึงให้จ้าวหลินช่วยนางส่งกลับไปที่หมู่บ้าน ลู่ม่านรีบให้พวกนางอีกสองคนมาเริ่มทำผลิตภัณฑ์ตัวใหม่

นางอยากทำหลายกล่องออกมาก่อน แล้วเอาไปลองขาย

ในเวลานี้ ห่างจากปีใหม่อีกแค่สิบวัน ดังนั้น เวลาเร่งรัด ภารกิจหนักหนา พวกนางต้องรีบทำภายในสองวันนี้ เพื่อทำสินค้าให้แล้วเสร็จ

ยังมีขวดอยู่ทางนั้น โชคดีที่ทำไม่มาก วันที่สามก็ส่งออกไปแล้ว

เมื่อพูดสรุปโดยรวมแล้ว หากเอามารวมกับชั่งตนาการของลู่ม่าน มองดูแล้วค่อนข้างหรูหรามีระดับมาก

เนื่องจากหวังเอ้อร์หนิวเชี่ยวชาญเรื่องงานไม้ ลู่ม่านจึงหาให้เขาช่วยทำกล่องไม้จำนวนเก้าสิบเก้ากล่อง ลักษณะคล้ายกล่องของขวัญในยุคปัจจุบัน ซื้อผ้าไหมอย่างดีมาปูรองเอาไว้ จนกลายเป็นความรู้สึกกล่องเครื่องสำอางอันหรูหราแบบนั้น

หลังจากที่ทุกอย่างเตรียมไว้เข้าที่หมดแล้ว ชุดผลไม้กวนชุดแรกก็ออกมาแล้ว

ด้านในกล่อง มีขวดใหญ่หนึ่งขวด ภายในบรรจุผลไม้กวนรสส้มไว้5ตําลึงเพราะตอนนี้ผลไม้กวนรสส้มกำลังเป็นที่นิยมมากของที่นี่ในเวลานี้ จึงใช้มันเป็นตัวหลักไม่ผิดแน่นอน

จากนั้นค่อยจับคู่กับขวดเล็กๆ อีกสี่ขวด ภายในบรรจุผลไม้กวนไว้3ตําลึง ด้านในก็แยกเป็น เชอร์รี่กวน เนื้อสาลี่กวน ลูกไหนกวน และองุ่นกวน

กล่องของขวัญหีบห่อเช่นนี้ ลู่ม่านกำหนดราคาไว้แปดสิบแปดเหวิน

ถือว่าแพงมากจริงๆ แต่ภายในมีผลไม้กวนเพิ่มอีกชนิดที่ไม่มีใครเคยเห็น สำหรับคนรวยมีเงินที่ชอบของแปลกใหม่แล้ว ความจริงถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดูดีมากทีเดียว

หลังจากลองชิมแล้ว ลู่ม่านจึงเรียกให้พวกเขาทำเพิ่มอีกยี่สิบชุด เพื่อส่งไปยังร้านขายของชำบ้านจาง

เถ้าแก่จางยุ่งหัวหมุน แต่ยังดี ตอนนี้เขารับคนงานมาเพิ่มใหม่ ถือว่าปลีกเวลาได้แล้ว