ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 80

หลังจากลุกขึ้นมาจากร่างของเฉินจื่ออาน ลู่ม่านก็กำลังจะเดินต่อไป

หลังจากก้าวไป เฉินจื่ออานก็ตามหลังมา “ทางเดินมืด ระวังด้วย”

เฉินจื่ออานลุกขึ้นยืนแล้วจริงๆ ...

ลู่ม่านรีบพยุงเขาไว้ “เจ้าต่างหากที่ควรระวัง?”

หลังจากพูดจบ โดยสนใจถึงการต่อต้านของเฉินจื่ออาน นางก็กดเขากลับไปบนรถเข็นตามเดิม คราวนี้นางไม่กล้าเดินอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า จึงคลำทางเดินกลับมาถึงบ้านช้าๆ

ในครัวยังมีอาหารที่ทำไว้ ลู่ม่านมองไปที่เฉินจื่ออาน “อยากกินข้าวอีกหน่อยไหม”

เฉินจื่ออานพยักหน้า “เรายังไม่ได้ฉลองปีใหม่ด้วยกันเพียงลำพังเลย!”

ลู่ม่านเองก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน ยังไงซะ ก่อนหน้านี้ก็เตรียมการใกล้จะเสร็จแล้ว ทั้งสองคนจึงเริ่มจุดไฟขึ้นมาอีกครั้งเพื่ออุ่นอาหารให้ร้อน

ทั้งปลาตุ๋น หมูตุ๋น ไก่ตุ๋น เนื้อตุ๋น และผัดกะหล่ำปลี ส่วนเนื้อแกะที่ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กไว้แล้ว เดิมทีตั้งใจจะทำน้ำซุป แต่ตอนนี้มาคิดดูอีกที เอาไปย่างน่าจะดีกว่า

พอดีกับที่ก่อนหน้านี้ได้ผงเครื่องเทศห้าชนิดมา ลู่ม่านจึงบอกเฉินจื่ออานไปขนถ่านในบ้านออกมา

ถ่านพวกนี้ทำจากกิ่งไม้ต้นไม้ โดยเฉินจื่ออานทำเองตอนที่เขาว่างงาน เคยใช้ไปแล้วหนึ่งครั้ง มันใช้ได้ดีทีเดียว

เฉินจื่ออานคิดว่าลู่ม่านจะกลัวอากาศหนาว ดังนั้นเขาจึงรีบจุดถ่าน ไม่นานถ่านก็จุดขึ้นมาได้

แต่ว่า ลู่ม่านก็ยื่นตะเกียบหลายอันให้เขา “เอาไปเหลาเป็นแท่งไม้เล็กๆ! ข้าจะเอามาใช้”

จากนั้นเฉินจื่ออานถึงได้รู้ว่าลู่ม่านกำลังจะทำเมนูพิสดารอีกแล้ว และดูเหมือนว่าเขาจะมีลาภปากแล้ว

พอดับคำถามในใจ เฉินจื่ออานก็ไปทำไม้จิ้มตามคำสั่ง

หลังจากทำไม้จิ้มเสร็จ เนื้อแกะของลู่ม่านก็ทำเสร็จ นางเสียบเนื้อแกะทั้งหมดบนไม้เสียบ แล้วทำการปิ้งย่างทันที

“กินได้แล้ว”

เฉินจื่ออานมองดูเนื้อแกะดิบด้วยความตกใจ “มันยังดิบอยู่เลย”

“กินไปด้วยปิ้งไปด้วย!” หลังจากพูดจบ ทั้งสองก็ยกจานไปที่ห้องโถงใหญ่

ในห้องโถงใหญ่มีโต๊ะเพียงโต๊ะเดียว และชุดเก้าอี้ที่หวังเอ้อร์หนิวนำมาให้ ก็ถูกวางไว้ตรงกลาง ซึ่งทำให้โต๊ะดูดับไปโดยสิ้นเชิง

ลู่ม่านวางจานลงบนโต๊ะ แล้วนำเตาอั้งโล่ที่เฉินจื่ออานทำขึ้นมา ในที่สุดเฉินจื่ออานก็เข้าใจ “เสี่ยวม่าน เจ้าอยากกินเนื้อแกะย่างหรือ”

ที่จริงแล้ว ในยุคสมัยนี้มีปิ้งย่างแล้ว เพราะว่า บรรพบุรุษของเราได้เรียนรู้จากไฟโบราณว่าอาหารต้องปรุงให้สุกด้วยไฟก่อนจะรับประทาน จากนั้นก็รู้สึกถึงประโยชน์ของไฟ

แต่ว่า การปิ้งย่างในยุคนี้แตกต่างจากการปิ้งย่างสมัยใหม่มากจริงๆ การปิ้งย่างสมัยใหม่ไม่เพียงแต่มีเครื่องมือที่ดีกว่า แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือมีเครื่องปรุงรสที่ครบครันมากกว่าด้วย

ทั้ง ยี่หร่า ซอสบาร์บีคิว น้ำมันงา... แค่คิดถึงลู่ม่านก็แทบน้ำลายไหล

ถึงแม้ตอนนี้จะไม่มีอะไรมาก แต่ลู่ม่านเชื่อว่าขอแค่เธอใส่ใจรสชาติที่ได้ก็จะอร่อยแตกต่างกันออกไป

“อืม!” ลู่ม่านพยักหน้า “มันต้องอร่อยมากแน่ๆ เชื่อข้าสิ”

“แน่นอน ข้าเชื่อเจ้า!” เฉินจื่ออานกล่าว ขอแค่ลู่ม่านเป็นคนทำ เขาจะต้องรู้สึกอร่อยอย่างแน่นอน

เปลวไฟไม่นานก็ลุกโชนอย่างรวดเร็ว ลู่ม่านเอาไม้จิ้มเนื้อแกะไปวางบนกองไฟ เพราะไม่มีตะแกรงเหล็กจึงไม่สะดวกที่จะปิ้งย่าง ลู่ม่านวางแผนที่จะสั่งทำตะแกรงเหล็กปิ้งย่างทีหลัง จากนี้จะได้กินปิ้งย่างได้

กลิ่นหอมของเนื้อค่อยๆ โชยออกมา ลู่หม่านสูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มอิ่ม ในยุคสมัยนี้ ทั้งอากาศและน้ำก็ใสบริสุทธิ์มาก ไม่มีสารพิษปนเปื้อน เนื้อจึงหวานเป็นพิเศษ

พู่กันที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ ยังมีอีกด้ามที่ยังไม่ได้ใช้งาน กลายเป็นแปรงที่ใช้ทาเครื่องปรุง