องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1000

การปรากฏตัวอย่างฉับพลันของซือหม่าหยวนจะต้องพลิกผันสถานการณ์การต่อสู้อย่างแน่นอน

ไม่ว่าฝ่ายศัตรูก็ดี หรือฝ่ายเราก็ดีต่างต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่ร้ายกาจ

ทว่า

กองทัพแคว้นหนานมีกำลังพลเพียงหยิบมือ ทำให้พวกเขาตกอยู่ในสถานะที่อ่อนแอเมื่อเทียบกับกองทัพแคว้นฉีและราชวงศ์อู่

กระนั้นการปรากฏตัวของซือหม่าหยวนจึงกลายเป็นผลดีต่อกองทัพแคว้นหนาน ซือหม่าหยวนจะดึงดูดความสนใจทั้งหมดจากทั้งฝ่ายศัตรูและฝ่ายเรา

ด้วยเหตุนี้จึงเป็นแรงหนุนสำคัญให้กับกองทัพแคว้นหนาน

จักรพรรดินีได้ฟังและเข้าใจความหมายของหลี่จุ่นจึงพยักหน้าช้าๆ ในทันที

“ท่านกุนซือ เช่นนั้นราชวงศ์อู่ก็ต้องพ่ายแพ้แน่แล้ว” จักรพรรดินีกล่าว

มีซือหม่าหยวนเข้าร่วม ราชวงศ์อู่ไม่มีข้อได้เปรียบใดๆ อีกแล้ว

กำลังทหารของทั้งสามกองทัพย่อมมีมากกว่าหนึ่งล้าน

และไม่มีทางที่ราชวงศ์อู่จะมีกำลังทหารจำนวนมากขนาดนี้อีกแล้ว!

กระนั้นความพ่ายแพ้ของราชวงศ์อู่จึงเริ่มปรากฏให้เห็นแล้ว

หลี่จุ่นครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้าช้าๆ และพูดว่า

“ฝ่าบาท ตอนนี้เรายังไม่รู้ลึกตื้นหนาบางทั้งหมดของหลี่เจิ้ง อาจไม่ได้มีแค่กองทัพสองแสนนายของอวี่เหวินจิ้ง หรือกองทัพสามแสนนายของเหยียนโจว...”

“เป็นไปไม่ได้ที่คนอย่างหลี่เจิ้งจะไม่พิจารณาถึงกำลังทหารของแคว้นเยียนและปัจจัยอื่นๆ ฉะนั้นเกรงว่าเขาจะเหลือทางหนีทีไล่เอาไว้ หรืออาจมีกองกำลังทหารที่ซุกซ่อนอยู่ พวกเราต้องไม่ประมาท”

จักรพรรดินีชำเลืองมองหลี่จุ่นแวบหนึ่ง แล้วนิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนจะพูดว่า

“ท่านกุนซือพูดถูก”

หลี่จุ่นพูดต่อว่า

“ฝ่าบาท ข้าขอเสนอให้กองทัพหลักเคลื่อนพลมุ่งหน้าลงทางใต้ ไม่จำเป็นต้องหยุดพักที่ด่านเฟิงเป่ย รีบลงใต้ไปสมทบกับแม่ทัพเฟิงโดยเร็ว จากนั้นค่อยวางแผนต่อไป”

“ดี เอาตามคำแนะนำของท่านกุนซือ” จักรพรรดินีพยักหน้า

จากนั้นจักรพรรดินีก็สั่งให้กองทัพทั้งหมดยกทัพมุ่งหน้าลงทางใต้โดยเร็วที่สุด

หลังจากผ่านไปครึ่งค่อนวันก็มาถึงด่านเฟิงเป่ย

แน่นอนว่าด่านเฟิงเป่ยย่อมมีทหารรักษาการณ์กว่าพันนายของแคว้นเยียนอยู่ เมื่อพวกเขาเห็นกองทัพแคว้นหนานที่มีจำนวนคนมากและเกียงไกรก็ตกใจกลัวจนตัวสั่น เหล่าทหารที่พิทักษ์เมืองเกือบจะทิ้งชุดเกราะและหนีเอาชีวิตรอด

ทว่า

สิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือกองทัพใหญ่ของแคว้นหนานเพียงเหลือบมองหน้าด่านอยู่ไกลๆ แล้วก็ยกทัพลงทางใต้ต่อโดยไม่คิดจะหยุดพักแม้แต่น้อย

ทำเอาทหารที่เฝ้าหน้าด่านงงงวยกันไปหมด

เกิดอะไรขึ้น?

กองทัพศัตรูมีมากถึงเพียงนี้ แต่กลับไม่โจมตี

ช่างเหลือเชื่อเสียจริง!

ทว่า ได้ยินมาว่าจวนชายแดนตะวันตกถูกกองทัพแคว้นหนานเข้ายึดแล้ว

แต่ไม่ได้สูญเสียทหารแม้แต่คนเดียวในกระบวนการนี้

เพราะทำตามคำสั่งของหลี่จุ่น โดยให้แม่ทัพที่เฝ้าด่านของอีกฝ่ายไปเชิญท่านหญิงของแคว้นหลาง จากนั้นเฟิงอู่หังก็เจรจากับอีกฝ่ายตามคำสั่งของหลี่จุ่น ผลปรากฏว่าทันทีที่ประตูเมืองเปิดออก เหล่าทหารของแคว้นหลางก็ต้อนรับกองทัพใหญ่ของเขาอย่างอบอุ่น

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเฟิงอู่หังและอวี้เจียตัวแทนคณะทูตแห่งแคว้นหลางเอาแต่หารือเรื่องการร่วมมือกัน

ในขณะนั้นเอง เฟิงอู่หังก็ได้รับรายงานจากทหารสอดแนมจึงต้องพักการหารือกับอวี้เจียและคนอื่นๆ แล้วออกไปต้อนรับ

จวบยามหนึ่ง

กองกำลังหลักของกองทัพแคว้นหนานก็ปรากฏตัวบนถนนสายหลักห่างจากจวนชายแดนตะวันตกสามสิบลี้

ธงโบกสะบัด เมื่อเห็นธงของกองทัพแคว้นหนานปลิวไสวใต้แสงไฟจากคบเพลิง

เฟิงอู่หังก็สั่งให้เปิดประตูเมืองในทันที

จากนั้นเขารีบไปที่ประตูเมืองเพื่อทำการต้อนรับ

รถม้าของจักรพรรดินีค่อยๆ หยุดลง เฟิงอู่หังรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อทำความเคารพและพูดว่า

“ขอต้อนรับฝ่าบาท”

จักรพรรดินีรีบชะเง้อหน้าออกมาจากรถม้าทันทีและพูดว่า

“ลำบากท่านแล้วท่านแม่ทัพอาวุโส ลุกขึ้นเถิด”

เฟิงอู่หังมองหลี่จุ่นที่อยู่บนหลังม้าข้างๆ ยิ้มแล้วสั่งให้คนนำกองทัพเข้าเมืองทันที