องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1002

อวี้เจียไม่สงบเสงี่ยมเจียมตัวใด ๆ นางกอดหลี่จุ่นเอาไว้แน่น!

หลี่จุ่นอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่ง ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย แต่ทว่าเขาเองก็ค่อย ๆ กอดอวี้เจียกลับเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

“ท่านหญิงมาได้ ข้าเองก็ดีใจมาก”

อวี้เจียถึงได้ค่อย ๆ ผละหลี่จุ่นออก ใบหน้าของนางแดงระเรื่อ นางเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านอ๋อง ท่านมาอยู่กับทัพแคว้นหนานได้อย่างไร? ข้าได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้ท่านนำทัพไปที่ด่านเหิงกู่...ได้ยินแม่ทัพเฟิงบอกว่าตอนนี้ท่านคือกุนซือแห่งทัพแคว้นหนาน ข้าไม่กล้าเชื่อเลย หลังจากนั้นจึงหาข้อพิสูจน์อย่างละเอียดถึงได้รู้ว่าเป็นเรื่องจริง”

หลี่จุ่นส่ายหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า “เรื่องนี้ให้เล่าแล้วก็ยาว หากในภายหน้ามีโอกาสข้าจะเล่าให้ท่านหญิงฟังอีกครั้ง”

ภายภาคหน้า?

ไม่รู้เหตุใด เมื่อได้ยินหลี่จุ่นพูดประโยคนี้ ในใจของอวี้เจียก็มีความปลื้มใจอยู่เล็กน้อย

นี่เขาให้คำมั่นสัญญาว่าจะมี “วันข้างหน้า” กับตัวนางอย่างนั้นหรือ?

อวี้เจียพลันพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เจ้าค่ะ ข้าจะรอท่านเล่าให้ข้าฟัง”

รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนและความรู้สึกลึกซึ้งของอวี้เจีย ท้ายที่สุดหลี่จุ่นถึงได้ลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

ในบ่อปลามีปลาเพิ่มมาอีกตัวแล้ว

ความทุกข์ใจของการมีหน้าตาหล่อเหลามันเป็นแบบนี้นี่เอง สาวงามโผลเข้ามาในอ้อมกอด รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองมีผู้หญิงมากมาย แต่ก็ยังตัดใจปฏิเสธไม่ลง

สุดท้ายทำได้เพียงยอมรับอย่างใจเย็น

“จริงสิ อวี้เจีย ไต้อ๋องของพวกท่านว่าอย่างไรบ้าง? ยอมร่วมมือกับแคว้นหนานหรือไม่?” หลี่จุ่นเอ่ยถามขึ้น

ตอนนี้เรื่องนี้ถึงจะเป็นเรื่องสำคัญ ส่วนความรู้สึกที่ยาวนานของชายหญิง ไว้ค่อยคุยเรื่องพวกนี้กันในภายหลัง

ตอนนี้คือเวลาจัดการเรื่องจริงจัง

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อวี้เจียก็พลันทำสีหน้าจริงจังขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านอ๋อง อันที่จริงตอนนี้พวกเรายังไม่ทราบแน่ชัดว่าราชวงศ์อู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ สถานการณ์ในตอนนี้ อวี้เจียไม่เข้าใจอยู่นิดหน่อย...ฉะนั้น ตอนนี้ไต้อ๋องของเราเองก็ยังไม่มั่นใจเช่นกัน ไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร”

หลี่จุ่นเข้าใจ พลันหยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เช่นนั้นข้าจะเล่าให้ท่านหญิงฟังอย่างละเอียดก็แล้วกัน”

อวี้เจียพยักหน้า พลันตั้งใจฟัง

หลี่จุ่นเล่าเรื่องที่หลี่เจิ้งทำให้อวี้เจียฟังอย่างละเอียด อวี้เจียนับว่าเป็นหลี่เหวินจวินแห่งแคว้นหลาง เพียงแค่เอ่ยนิดเดียว ก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดอย่างชัดเจนแล้ว

นี่ไม่ได้นะ!

ฉะนั้นต้องจบข้อพิพาทในใต้หล้าลงให้เร็วที่สุด

วิธีที่ดีที่สุดคืออะไรน่ะหรือ?

รวมใต้หล้าให้เป็นปึกแผ่นอย่างไรเล่า!

แน่นอนว่า ตอนนี้เขาเพียงแค่คิดวิธีแก้ปัญหานี้เท่านั้น ส่วนจะคิดหาวิธีไปรวมใต้หล้าเป็นปึกแผ่นไหม นั่นต้องไปล้างแค้นหลี่เจิ้งก่อนแล้วค่อยว่ากัน

พอพูดถึงชีวิตของประชาชนขึ้นมา พูดถึงความสงบขึ้นมา อวี้เจียเองก็ตกเข้าไปในความเงียบเช่นกัน

นี่เป็นหัวข้อสนทนาที่น่าหนักใจเล็กน้อย

“ท่านอ๋อง ตอนนี้อวี้เจียรู้ความเป็นมาเป็นไปของเรื่องราวแล้ว ตอนนี้อวี้เจียกำลังเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง ให้คนส่งไปยังเมืองหลวง ให้ไต้อ๋องได้อ่านผ่านตา เชื่อว่าไต้อ๋องเองก็รู้ว่าจะเลือกอย่างไร” อวี้เจียรีบเอ่ย

“เยี่ยม อวี้เจีย เช่นนั้นก็รบกวนท่านด้วยนะ มีการเข้าร่วมของแคว้นหลาง กำลังของเราก็แข็งแกร่งขึ้นสองสามส่วน ระหว่างที่ใต้หล้ามีการขัดแย้งกันอยู่ในตอนนี้ ก็มีที่ให้ปักหลักแล้ว”

หลี่จุ่นปลื้มปีติเป็นอย่างมาก!

ทันใดนั้น

อวี้เจียเขียนจดหมายเลย เขียนสถานการณ์ในใต้ล้าลงไป เขียนเสร็จก็ส่งคนส่งไปยังเมืองหลวงของแคว้นหลางโดยเร็วที่สุด