องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1006

ความตกตะลึงของหนีกู่นี้ ทำเอาหลี่จุ่นและเฟิงอู่หังพลอยอึ้งตามไปด้วย

ทั้งสามคนต่างอึ้งทึ่งไปตาม ๆ กัน อวี้เจียที่อยู่ข้าง ๆ เองก็อึ้งตามไปด้วย

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

เฟิงอู่หังมองไปที่หนีกู่ สีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง ก่อนจะรีบเอ่ยถามขึ้นว่า

“เจ้าเรียกเขาว่าจอมยุทธ์หยาง เขาแซ่หยางอย่างนั้นหรือ?”

เฟิงอู่หังรีบพยักหน้าก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ถูกต้อง นี่ก็คือจอมยุทธ์หยาง!”

“ข้านึกออกแล้ว!”

เมื่อเฟิงอู่หังตบศีรษะ ก็รีบเอ่ยเรียกขึ้นมาว่า “ข้าบอกแล้วว่าข้าเคยเห็นเขา เขาก็คือหยางจง!”

หนีกู่เองก็พยักหน้าแล้วตอบกลับว่า

“ใช่แล้ว นี่คือจอมยุทธ์หยางจง!”

คำพูดสั้น ๆ ของทั้งสองคนทำเอาหลี่จุ่นอึ้งทึ่งไปเลย!

ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะรู้จักหยางจงด้วย?!

นี่มันเรื่องอะไรกัน?!

“พวก พวกท่านรู้จักเขาได้อย่างไรกัน?” หลี่จุ่นรีบเอ่ยถามขึ้น

หนีกู่รีบเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านจอมทัพ จอมยุทธ์หยางเป็นผู้มีพระคุณอันใหญ่หลวงของข้า! สิบปีก่อนข้ายังเลี้ยงแพะเลี้ยงแกะอยู่ในทุ่งหน้า ตอนนั้นทางเหนือโกลาหล โจรเหี้ยมนานาก๊กปรากฏตัว มีครั้งหนึ่งข้าไปเจอโจรม้าพวกหนึ่งเข้า กลุ่มแพะถูกโจรม้าขโมยไป และข้าเองก็ถูกฟันจนได้รับบาดเจ็บ...”

“ในตอนที่ข้าคิดว่าข้าจะต้องตายแน่ ไม่นึกเลยว่าจอมยุทธ์หยางจะปรากฏตัวออกมา วรยุทธ์ของเขาสูงส่ง เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วก็ซ้อมเสียโจรม้ากลุ่มนั้นหนีไป เขาช่วยชีวิตข้า มิหนำซ้ำยังจัดการอาการบาดเจ็บให้ข้าด้วย เขาคือผู้มีพระคุณอันใหญ่หลวงของข้าจริง ๆ!”

หลี่จุ่นรีบเอ่ยถามขึ้นว่า “สิบปีก่อนอย่างนั้นหรือ? ตอนนั้นเจ้าอยู่ที่ไหน? ทางเหนือ?”

“ใช่แล้ว ข้าอยู่ทางเหนือ เลี้ยงแพะอยู่ในทุ่งหญ้าทางเหนือของเขาเฟิงโหยว” หนีกู่พยักหน้า

“เป็นไปไม่ได้! เขาจะไปทางเหนือได้อย่างไร?”

หลี่จุ่นไม่กล้าเชื่อ!

ในใจพลันเกิดความสงสัยขึ้นเป็นอย่างมาก!

หยางจงอยู่ที่เมืองหลวงตลอด อยู่ข้างกายเจ้าของร่างเดิมตลอดนี่!

ทำไมถึงไปปรากฏตัวทางเหนือได้ล่ะ?

ก็ไม่ถูก!

สองสามวันนั้นตอนพิธีบูชาวสันตฤดู ก่อนที่ตัวเขายังไม่ย้อนเวลามา ตามความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม หยางจงมักจะลากลับบ้านเกิด ไปเยี่ยมเยียนน้องสาวที่ให้คนอื่นไปเลี้ยงดูตั้งนานแล้วของเขา!

พิธีบูชาวสันตฤดูในปีนี้เขายังถามเรื่องนี้อยู่เลย สุดท้ายหยางจงบอกว่าน้องสาวของเขาตายไปตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว บอกว่าต่อไปไม่ต้องกลับไปแล้ว

ฉะนั้นหากหยางจงปรากฏตัวอยู่ทางเหนือ เช่นนั้นก็เป็นช่วงตอนพิธีบูชาวสัตฤดู

เขาไปเยี่ยมน้องสาวของเขา!

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หลี่จุ่นก็รีบเอ่ยถามขึ้นว่า

“เป็นช่วงต้นเดือนสามใช่หรือไม่?”

หนีกู่ครุ่นคิด พลันพยักหน้าหนัก ๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“คิด ๆ ดูแล้ว...ก็จริง ทุกครั้งช่วงต้นวสันตฤดู ก็สองสามวันช่วงต้นเดือนสามพอดี สวีจือเว่ยจะมาหาภายในสองสามวันนี้ และเขาก็จะตามมาอยู่ข้างกายสวีจือเว่ยในสองสามวันนี้ด้วย”

เมื่อได้ยินดังนั้น!

หลี่จุ่นก็พลันรู้สึกว่าสมองของตัวเองได้ระเบิดไปแล้ว!

นี่มันเรื่องอะไรกัน?!

ทำไมหยางจงถึงได้ไปปรากฏตัวอยู่ทางใต้ในช่วงเวลานี้ด้วยล่ะ?

หรือว่าหยางจงไม่ได้มีน้องสาวแค่คนเดียว?

ทุกปีจะไปเยี่ยมทีละคน?

อีกอย่างก็คือทำไมเขาถึงตามไปอยู่ข้างกายสวีจือเว่นล่ะ?!

นี่แปลว่าอะไร?!

แปลว่าหยางจงกำลังโกหกตัวเขาอยู่น่ะสิ!

ให้ตายเถอะ!

ในฉับพลันในใจของหลี่จุ่นไม่สามารถสงบลงได้

คิด ๆ แล้วก็ใช่ แม้บ่าวรับใช้เฒ่าผู้นี้จะซื่อสัตย์จงรักภักดีกับเขามาก แต่ก็ปิดบังเรื่องที่เขาเป็นวรยุทธ์กับตนเอง พูดโกหกเขานิด ๆ หน่อย ๆ จะเป็นไรไป?

ใช่แล้ว!

เขาจะมีความผิดอะไรได้?

เขาไม่ผิดนี่!