องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1008

หลี่จุ่นครุ่นคิดถึงพฤติกรรมในก่อนหน้านี้ของหยางจงอย่างละเอียด ก็ยังไม่พบอะไรทั้งสิ้น รู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ผิดปกติไป

เรื่องนี้ทำให้เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก

คนที่รู้ทั้งรู้ว่ามีความไม่ชอบมาพากลทั้งคน ทว่ากลับทำให้เขาไม่รู้สึกระแคะระคายเลย ความจริงแล้วตัวเองก็คือความผิดปกติอย่างหนึ่ง

นี่แปลว่าอะไร?

แปลว่าหยางจงไม่ใช่คนธรรมดา ฝีมือการแสดงดีเลิศสุด ๆ เลยอย่างไรเล่า!

“เป็นไปได้ว่าเขาจะมีน้องสาวอยู่คนหนึ่งจริง ๆ และเป็นไปได้ว่าเขาโกหกข้า แต่เหตุใดต้องทำเช่นนี้ด้วย? เขาเป็นใครกันแน่ แล้วเหตุใดถึงมีวรยุทธ์ที่เลิศล้ำเช่นนี้ได้?”

หลี่จุ่นลอบส่ายหน้า ท้ายที่สุดแล้วก็คิดหาสาเหตุไม่ออก

ดูท่าหากอยากรู้ให้ได้ว่าหยางจงเป็นใครกันแน่ ทำได้แค่ต้องไปหาสวีจือเว่ยเท่านั้น

สวีจือเว่ยมหาบัณฑิตแคว้นหนาน!

หลี่จุ่นยังรู้สึกปวดหัวเพราะเรื่องของหยางจงอยู่ ก็ได้รับข่าวจากเมืองหลวงของแคว้นหลางมาอีก

อ๋องแคว้นหลางยอมร่วมมือกับทัพแคว้นหนาน ในเร็ววันนี้ทัพใหญ่หน้าหมื่นนายของแคว้นหลางจะมารวมกับทัพใหญ่ของจวนชายแดนตะวันตกและแคว้นหนาน

เมื่ออวี้เจียรู้ข่าวนี้ ก็รีบมาบอกกับหลี่จุ่นทันที

หลี่จุ่นรีบเอ่ยขึ้นว่า

“เยี่ยม! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ กำลังทหารฝ่ายเราก็จะเพิ่มขึ้นอีกสองสามเท่า!”

ก่อนหน้านี้ทัพแคว้นหนานมีกองกำลังอยู่หนึ่งแสนสองหมื่นนาย ต่อมาบวกกับทัพแคว้นโจวอีกห้าหมื่นนาย กลายเป็นหนึ่งแสนเจ็ดหมื่นนาย

ตอนนี้บวกกับทัพแคว้นหนานเข้ามาอีกห้าหมื่นนาย ก็จะกลายเป็นสองแสนสองหมื่นนาย!

ส่วนทางเหยียนโจวมีกองกำลังสามหมื่นนาย ตามปริมาณในตอนนี้ มั่นใจได้แล้วว่าจะสามารถจัดการกับอีกฝ่ายได้ กระทั่งเปิดศึกได้แล้ว!

ไม่นานจักรพรรดินีก็รู้ข่าวที่อ๋องแคว้นหลางยอมร่วมมือด้วย นางพลันดีอกดีใจขึ้นมายกใหญ่

หนึ่งวันผ่านไป หน่วยสอดแนมที่ล่วงหน้าไปสำรวจเมืองหลินซุ่นก็กลับมา โดยกลับมาพร้อมกับข่าวที่น่าตกใจข่าวหนึ่ง!

ในรังโจรบนภูเขานั่นมีจำนวนโจรเยอะเป็นอย่างมาก มิหนำซ้ำยังสร้างแบบแผนของตัวเอง กระทั่งกองทัพโจรเหล่านั้นก็มีวินัยในตัวเองเป็นอย่างมาก!

น่าเหลือเชื่อสุด ๆ

เมื่อจักรพรรดินีทราบข่าวนี้ ก็รีบมาปรึกษาเรื่องนี้กับหลี่จุ่นและเฟิงอู่หัง

หลี่จุ่นคาดการณ์เอาไว้อยู่ตั้งนานแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบกลับมากมายนัก แต่เฟิงอู่หังและจักรพรรดินีมีปฏิกิริยาตอบกลับมากทีเดียว

“ดูท่าแล้วเมืองหลินซุ่นแห่งนี้ ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เราคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้เลย เจ็ดสิบสองฐานที่มั่นนั่นสมคำร่ำลืออย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!” เฟิงอู่หังเอ่ยขึ้นพลางขมวดคิ้วเข้าหากัน

จักรพรรดินีเองก็พยักหน้าก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

ทั้งสองคนมองหน้ากันทีหนึ่ง จักรพรรดินีครุ่นคิด ก่อนจะค่อย ๆ พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ที่กุนซือพูดมา ข้าเองก็รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้อย่างมาก หน่วยสอดแนมมารายงานว่า ปริมาณของโจรพวกนั้นมีมากมาย อีกอย่างฐานที่มั่นบนภูเขาก็ได้รับการป้องกันอย่างแน่นหนา ราวกับไม่เห็นทัพโจรที่เกียจคร้านใด ๆ...”

“หากมีเพียงแค่ทัพโจร เกรงว่าก็เป็นเพียงแค่พวกหัวมังกุท้ายมังกรกลุ่มหนึ่ง ไม่มีทางจัดการกันอย่างเข้มงวดเช่นนี้ แต่หากเป็นกองทัพที่ซ่อนเอาไว้กองทัพหนึ่ง เช่นนั้นแน่นอนว่าต้องมีกฎระเบียบที่เข้มงวด ก็อธิบายได้ชัดเจนแล้ว!”

เฟิงอู่หังตกตะลึงไปเลย ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า

“เอ่อ...เมื่อพูดขึ้นมาเช่นนี้แล้ว ก็มีความเป็นไปได้อย่างมาก! แต่ว่า นี่ นี่เป็นกองทัพที่ซ่อนเอาไว้ของจักรพรรดิอู่หรือ?”

จักรพรรดินีส่ายหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ข้าเคยเห็นวิธีการซ่อนกองทหารของจักรพรรดิอู่มาแล้ว แตกต่างไปจากวิธีการนี้อย่างมาก เกรงว่าจะไม่ใช่ของจักรพรรดิอู่ แต่หากเป็นกองทัพลับจริง ๆ อย่างที่กุนซือบอก เช่นนั้นก็ต้องใช้ชื่อโจรบังหน้า ปกปิดตัวตัวที่แท้จริง คนที่อยู่เบื้องหลังนี้ ต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่!”

เฟิงอู่หังอึ้ง ก่อนจะลูบเคราแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า

“เช่นนั้นตอนนี้ควรทำอย่างไรดี? พวกเรายังจะยึดเมืองหลินซุ่นนี่มาอีกหรือไม่?”

จักรพรรดิรีได้แต่ขมวดคิ้วแต่ไม่ได้ตอบ

หลี่จุ่นมองทั้งสองคนทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“หากมีทัพใหญ่นิรนามซ่อนอยู่ในนั้นจริง ๆ กระหม่อมแนะนำว่าให้ยึดมาเสีย เพื่อเอาไว้ให้พวกเราใช้ประโยชน์! จากนั้นค่อยบุกยึดเมืองหลิน!”