องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1013

ที่นอกกำแพงเมืองหลินซุ่นฝั่งทางทิศตะวันออก

กองทัพศัตรูที่ยกทัพมาจากเหยียนโจวเพื่อโจมตีค่อยๆ หยุดลง

กองทัพนี้มีกำลังทหารและม้าถึงสามหมื่นนาย

แม่ทัพใหญ่ที่เป็นผู้นำสวมชุดเกราะและนั่งอยู่บนหลังม้า

ในมือถือง้าวเล่มหนึ่ง ดูเหมือนง้าวมังกรเขียวของกวนอู แลดูน่าเกรงขามมาก

“แย่แล้วขอรับท่านแม่ทัพ มีทหารรักษาการณ์อยู่ในเมืองของรับ”

ทหารของทัพหน้ากลับมารายงาน

แม่ทัพใหญ่ผู้นี้ตกตะลึงในทันที พร้อมพูดอย่างตกใจว่า

“ทหารรักษาการณ์มาจากที่ใดกัน หรือว่าพวกชั่วนั่นรู้ว่ากองทัพเราจะมาโจมตีจึงลงเขาเพื่อมาปกป้องเมือง?”

ในขณะนั้นเอง ทหารสอดแนมที่ไปสอดแนมก่อนหน้านี้ก็รีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

แล้วกล่าวรายงานว่า “ท่านแม่ทัพ... เป็น เป็นกองทัพแคว้นหนานขอรับ... ครึ่งชั่วโมงก่อน มีกองทัพจากแคว้นหนานบุกเข้ายึดเมืองหลินซุ่นไว้ขอรับ”

“อะไรนะ?!”

เมื่อแม่ทัพใหญ่ผู้นั้นได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนสีทันที

โคตรแม่งเอ้ย!

เหตุใดกองทัพแคว้นหนานจึงบุกโจมตีกะทันหัน?

แล้วยังยึดเมืองหลินซุ่นปาดหน้าพวกเขาอีก

ไหนบอกว่ากองทัพแคว้นหนานอยู่ที่จวนชายแดนตะวันตกไม่ใช่หรือ

เหตุใดจู่ๆ ถึงวิ่งแจ้นมาที่นี่

“ท่านแม่ทัพ ตอนนี้เราจะทำอย่างไรดีขอรับ”

รองแม่ทัพซ้ายขวาก้าวมาข้างหน้าด้วยสีหน้ากังวล

แม่ทัพใหญ่ผู้นั้นกล่าวด้วยสีหน้ากังวลว่า

“กลับไปสอดแนมอีกรอบว่าพวกมันมีกำลังพลเท่าใด”

ทหารสอดแนมคนนั้นรีบรายงานว่า

“เรียนท่านแม่ทัพ เนื่องจากเป็นเวลากลางคืนข้าจึงมองไม่ชัด แต่ดูคร่าวๆ แล้วน่ากลัวว่าจะมีหลายพันคนขอรับ...”

แม่ทัพใหญ่ผู้นั้นพลันหรี่ตาในทันใด ครุ่นคิดอยู่อึดใจก่อนที่จะกระตุกม้า และชูง้าวใหญ่ในมือขึ้นพร้อมพูดว่า

“หลายพันคน? ไม่ต้องกังวล คาดว่าเต็มที่ก็คงมีแค่หมื่นคน... เพียงแค่หมื่นคนเท่านั้น ปะเดี๋ยวข้าจะไปจัดการเอง สั่งทหารทุกคนให้บุกประชิดเมือง”

ทหารทั้งกองทัพบุกเข้าประชิดเมืองทันทีที่เสียงกลองรบดังขึ้น

แต่แล้วกลับหยุดอยู่หน้าประตูเมือง มีเพียงแม่ทัพใหญ่ผู้นั้นควบม้าไปข้างหน้า แล้วตะโกนอย่างท้าทายว่า

“พวกเจ้ายังไม่รีบถอยไปอีกหรือ อย่าได้คิดยึดครองเมืองของราชวงศ์อู่ของข้า”

หลี่จุ่นพูดอย่างอ้อยอิ่งบนหอสังเกตการณ์ในเมืองว่า

“ทหาร ยิงธนู”

“ขอรับ!”

ทหารที่อยู่ข้างๆ รีบโบกมือและพูดว่า

“ยิงธนู”

วืดฉึกๆ !

ลูกศรจำนวนมากพุ่งออกไปในความมืดทันทีที่สิ้นเสียงนั้น

“ท่านแม่ทัพ ระวัง”

“รีบถอยเร็วเข้าท่านแม่ทัพ”

“...”

ทหารตาดีในกองทัพเหยียนโจวสะดุ้งตกใจในทันที รีบตะโกนร้องเสียงดัง

“แย่แล้ว รีบวิ่ง!”

ม้าร้องฮี้ๆ ฝูงชนก็วิ่งหนีตายกันโกลาหล

เมื่อครู่ฮึกเหิมเพียงใด ตอนนี้ก็ถอยร่นอย่างรวดเร็วเพียงนั้น

แม่ทัพใหญ่ผู้นั้นถอยหนีไปไวที่สุด ดูเหมือนลูกศรลูกแรกถูกยิงออกมา เขาก็ควบม้าหนีกลับทันที

น่ารังเกียจ!

เหตุใดกองทัพแคว้นหนานถึงยิงธนูโดยไม่บอกไม่กล่าว

เขาออกคำสั่งเสียงดังว่า

“รีบถอยโดยเร็วๆ”

มือกลองที่อยู่ข้างๆ รีบตีกลองเพื่อเป็นสัญญาณให้ถอยกลับทันที

กองทัพเหยียนโจวสามหมื่นนายที่บุกมาอย่างฮึกเหิมเมื่อครู่รีบถอยหนีหางจุกตูด

กองทัพหลังยังไม่ทันเคลื่อนที่ กองกลับหน้าก็ถอยกลับมาแล้ว

ศึกนี้... รบกันไวมาก

ผู้บัญชาการที่ถือง้าวของกองทัพเหยียนโจวโกรธแค้นอย่างมาก

เมื่อเห็นทหารและม้าของตนถูกฆ่าตายจำนวนมาก และยังมีทหารที่โดนยิงจำนวนไม่น้อย ถึงแม้จะยังไม่ตาย แต่ก็สามารถทำสงครามได้แล้ว เขาก็กัดฟันด้วยความโกรธทันที

น่ารังเกียจ!

กองทัพแคว้นหนานช่างน่ารังเกียจเสียจริง!

“ฆ่า!”

ในขณะนั้นเอง

จู่ๆ ก็มีเสียงโห่ร้องดังมาจากทางซ้ายของป่า ทันใดนั้น ทหารม้ากลุ่มหนึ่งก็บุกเข้ามาฆ่าโดยไร้วี่แวว