องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1019

ชายชราตัวผอมพยักหน้า

จากนั้นพูดขึ้นอีก “บอกเจ้าสามเถอะ ให้เขาเอาของพวกนั้นที่เขาเปยหลง อีกไม่กี่วันเจ้าใหญ่ต้องบุกไปถึงเมืองหลวงแคว้นหนานแล้วตั้งราชวงศ์อู่ใหม่แน่ ของพวกนั้นเขาจะต้องใช้ ในเมื่อแคว้นหนานไม่เอา เช่นนั้นของพวกนี้ก็ให้พวกเราเอาเองเถอะ ให้เจ้าใหญ่ไปสักครั้งเถอะ”

ชายชราตัวผอมกล่าวเช่นนี้ จากนั้นก็หัวเราะน้อย ๆ

คล้ายกระหยิ่มใจนิด ๆ

สวีจือเว่ยพอได้ยินจึงผงกศีรษะทันที

ปีนั้นจงใจบอกเรื่องของพวกนั้นกับเฟิงอู่หังแล้ว แต่น่าเสียดายผ่านมาหลายปีอย่างนี้ เฟิงอู่หังไปอยู่บนนั้นแล้วจริง ๆ กลับไม่ได้เอาของพวกนั้นเลย

บัดนี้หลี่เจิ้งต้องการสถาปนาแคว้นขึ้นที่แคว้นหนานอีกครั้ง ของพวกนี้จะเป็นประโยชน์มาก เช่นนั้นพวกเขาก็จะคว้ามาก่อนแล้ว

“ขอรับ นายท่าน ข้าจะไปบอกกับอ๋องสามเดี๋ยวนี้...”

สวีจือเว่ยผงกศีรษะด้วยความเคารพและถอยออกไปทันที

ชายชราตัวผอมจึงหันกลับมาช้า ๆ กลับไปนั่งอยู่ตรงหน้ากระดากหมากเหมือนเดิม หยิบหมากสีดำขึ้นมาเม็ดหนึ่งและวางลงบนกระดานอย่างมั่นใจแน่วแน่ ครู่แล้วก็มีเสียงใสดังขึ้น

เขาหัวเราะน้อย ๆ พลางพึมพำกับตัวเอง

“เจ้าใหญ่ กระดานหมากใต้หล้านี้ เจิ้นสังเกตมาจะหนึ่งศตวรรษแล้ว...ครั้งนี้หากเจ้าสำเร็จจริง เรื่องที่เจิ้นรับปากในปีนั้นย่อมรักษาคำพูด จะให้สายเลือดของเจ้านั่งตำแหน่งนี้ แต่หากเจ้าแพ้ เช่นนั้นจะโทษเจิ้นไม่ได้”

……

เมืองหลินซุ่นที่มีวาสนากับหลี่จุ่น หนนี้ผูกกรรมโดยสมบูรณ์แล้ว

หลังจากยึดค่ายบนเขาทั้งเจ็ดสิบสองแห่งได้แล้ว กำลังพลแปดหมื่นนายที่เหลือก็ถูกรวบรวมอยู่ที่เมืองหลินซุ่น

หลี่จุ่นมอบงานทางความคิดให้กับพวกเขาด้วยตัวเอง พูดตรง ๆ ก็คือล้างสมองพวกเขา ให้พวกเขาสวามิภักดิ์ต่อกองทัพแคว้นหนานจากใจจริง

จะไม่เข้าร่วมกับกองทัพแคว้นหนานก็ได้ จะเข้ากับเขาก็ได้

ส่วนจักรพรรดินีควบคุมจวนชายแดนตะวันตกต่อ กำลังพลแสนนายของเฟิงอู่หังปักหลักอยู่ที่เมืองหลินซุ่นโดยสมบูรณ์

แล้วค่อย ๆ วางแผนขั้นต่อไป

เช่นนี้ ขอเพียงค่ายบนเขาทั้งเจ็ดสิบสองอยู่ในกำมือจริง ๆ แล้ว กำลังรบทั้งหมดของกองทัพแคว้นหนานก็จะกลายเป็นสามหมื่นกว่าคน

ทัพเป่ยโจวในทีแรกห้าหมื่นคน ทัพใหญ่ของจักรพรรดินีหนึ่งแสนสองหมื่นคน ภายหลังแคว้นหลางมาอีกห้าหมื่น ไม่รวมกับเฟิงอู่หังเมื่อก่อนหน้านี้อีกห้าหมื่น รวมกันแล้วก็คือสองแสนสองหมื่นคน!

ถ้ารวมก็คือสองแสนเจ็ดหมื่นคน!

ทว่าบุกโจมตีค่ายบนเขาเจ็ดสิบสองแห่งเสียชีวิตไปหมื่นกว่าคน และค่ายบนเขาทั้งเจ็ดสิบสองแห่งเดิมที่มีอยู่แสนคนก็เหลือเพียงแปดหมื่นคน

ด้วยเหตุนี้ กำลังพลทั้งหมดรวมแล้วน่าจะเป็นสามแสนสี่หมื่นคน!

กองทัพเหยียนโจวทางนั้นบอกว่าสามแสนคน แต่คิดแล้วไม่น่ามีแค่นั้น อาจซ่อนอยู่ทางลับอีกประมาณหนึ่ง

ดังนั้นกำลังทหารของกองทัพแคว้นหนานจึงมีสามแสนสามหมื่นสามแสนสี่หมื่น เพิ่งจะพองัดข้อกับอีกฝ่าย สำหรับการงัดข้อใครจะชนะนั้นยังไม่แน่ชัด

สองวันให้หลังอีกฝ่ายเรียกว่า’ท่านแม่ทัพ’ กระทั่งว่าพวกที่เป็นหัวหน้ายังเรียกหลี่จุ่นว่า ‘พี่หลี่’ อีกด้วย

ดูสิ ดู ๆ ผลลัพธ์นี้!

หลี่จุ่นรู้สึกว่าอีกสักระยะ อีกฝ่ายจะถูกเขาล้างสมองเสร็จแล้ว หลังจากนั้นค่อยพาพวกเขาไปออกศึกสักสองครั้งก็น่าจะเป็นคนกันเองโดยสิ้นเชิง

เช้าวันนี้

หลี่จุ่นกับอวี้เจียกินอาหารเข้า เตรียมจะไปล้างสมองอีกฝ่ายต่อ

จู่ ๆ ก็มีข่าวมา บอกว่าหลี่เจิ้งจะออกจากเมืองเฟิงหลิงแล้ว จะไปสถาปนาแคว้นที่แคว้นหนานแล้ว

หลี่จุ่นอึ้ง จากนั้นก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ฉับพลัน

ต่อไปแคว้นหนานจะกลายเป็นใต้หล้าของหลี่เจิ้ง เช่นนั้นสมบัติที่สงสัยว่าจะอยู่บนเขาเปยหลงจะเอายากแล้ว

นี่จะได้อย่างไร

ทันใดนั้น หลี่จุ่นพาอวี้เจียไปที่หอหรูอี้

ต้องจัดการเรื่องนี้!

ต้องให้สมาคมเทียนตี้ไปตรวจสอบของบนเขาเปยหลงให้เร็ว ถ้าเป็นสมบัติที่ลัทธิเทียนซานตามหาจริง ๆ เขาก็กวาดมาซะ!