องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1022

กำลังพลทั้งเจ็ดสิบสองค่ายเหล่านั้น เวลานี้เข้าที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องล้างสมองต่ออีก

หลี่จุ่นพึงพอใจถึงที่สุด

เช่นนั้น

ต่อจากนี้ถึงเวลาทำเรื่องหนึ่งให้ชัดเจนแล้ว

ครั้นหลี่จุ่นกลับถึงที่ว่าการก็ให้คนกุมตัวนายอำเภอเฒ่ามาและไต่สวนทันที

หลี่จุ่นจงใจไม่สนใจตาแก่นี่หลายวัน คาดว่าอีกฝ่ายคงต่อสู้อยู่ในใจจะเป็นจะตายแล้ว รับทุกข์ทรมาน เวลานี้ถึงเวลาจัดการแล้ว

สอบสวนได้แล้ว

“ข้าน้อยคำนับท่านแม่ทัพ!”

อัครมหาเสนาบดีเฒ่าไม่กล้าวางมาด ทำความเคารพหลี่จุ่นทันที

หลี่จุ่นนั่งอยู่บนบัลลังก์ศาล ก้มศีรษะเล็กน้อย มองนายอำเภอเฒ่า

ตาแก่นี่หงอยไปเยอะ

แค่เห็นก็รู้ว่าเขากดดันและทรมานใจเพียงไร

มิน่าเล่า เพราะดาบสังหารอยู่บนคอ ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะตกลงมา ไม่ว่าใครก็กระวนกระวายใจทั้งนั้น

หลี่จุ่นต้องการผลลัพธ์แบบนี้นี่แหละ

หลี่จุ่นเอ่ยถามเสียงหนัก

“เจ้าน่าจะรู้ว่าข้าต้องการรู้อะไรจากปากเจ้ากระมัง”

นายอำเภอเฒ่าตัวสั่นเทิ้ม สีหน้าซับซ้อนอย่างหาที่เปรียบมิได้

หลังจากลอบถอนหายใจทีหนึ่งจึงพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะเอ่ย

“ข้าน้อยทราบ...”

หลี่จุ่นไม่พูดไร้สาระ เปิดประเด็นโดยตรง

“เช่นนั้นข้าจะถามเจ้า คนจากเจ็ดสิบสองค่ายนี้เป็นใครซ่อนไว้ที่นั่นกันแน่”

นายอำเภอเฒ่าลังเลครู่หนึ่งแล้วจึงตอบ

“ท่านแม่ทัพ...ท่านทำให้ข้าลำบากใจแล้ว ข้าค่อยทำตามคำสั่งเท่านั้น สำหรับใครเป็นคนสั่งนั้น ข้าไม่รู้เลย”

หลี่จุ่นพลันขมวดคิ้วแล้วตะคอกถาม

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าการหลอกข้าจะมีผลเช่นไร!”

“มิกล้า ท่านแม่ทัพ ข้าพูดความจริงทั้งหมด! หวังว่าท่านจะพิจารณาด้วย!”

อัครมหาเสนาบดีเฒ่าใบหน้าเปลี่ยนสี รีบอธิบาย

“พวกเราแค่ทำงานตามคำสั่งจริง ๆ ทุกครั้งจะมีพิราบสื่อสารมา พวกเราทำตามคำสั่งที่บอกเท่านั้น ส่วนใครจะเป็นคนส่ง พวกเราไม่กล้าสืบ...”

หลี่จุ่นขมวดคิ้ว

เจ้านี่ทรมานใจหลายวัน เตรียมรับกับการทรมาน หากตอนนี้ยังพูดเท็จอีก เช่นนั้นก็คือบุคคลร้ายกาจแล้ว

มิเช่นนั้นก็อาจเป็นความสัมพันธ์ทางเดียวจริง

ท่านเมิ่งในตอนนั้นกลับรู้ประมาณหนึ่ง

แต่น่าเสียดาย ไม่รู้ว่าตอนนั้นเจ้าหมอนั่นอยู่ที่ไหนแล้ว

แต่จากที่สืบกับพวกเถี่ยโถว มันแทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย พูดตรง ๆ ก็คือหมูที่ถูกเลี้ยงอยู่ในคอก

หลี่จุ่นมองนายอำเภอเฒ่าอีกครั้ง เอ่ยถามเสียงเย็นว่า

“เจ้ายังรู้อะไรอีก จงบอกข้ามาให้หมด หากทำให้ข้าพอใจได้ก็จะไม่ทำอะไรเจ้า ถ้าไม่...เจ้ารู้ผลลัพธ์นะ!”

นายอำเภอเฒ่าตกใจจนพูดทุกอย่างที่ตัวรู้ในหลายปีนี้ออกมาหมด ติดต่อกับใครบ้าง เล่าทุกอย่างที่จำได้

แถมยังมอบบัญชีให้ไม่น้อย

แน่นอนว่าบัญชีเหล่านี้บันทึกค่าใช้จ่ายการเลี้ยงทหารในหลายปีนี้

จำนวนที่มหาศาล ทำให้คนตาค้างจุปาก

นอกจากนี้ หลี่จุ่นไม่ได้รับข้อมูลที่จะยืนยันฐานะคนที่อยู่เบื้องหลังได้

จึงได้แต่ให้คนกุมตัวนายอำเภอเฒ่าผู้นี้ออกไป

เพิ่งสอบสวนเสร็จ เฟิงอู่หังก็ส่งคนมาเรียก

หลี่จุ่นคิด น่าจะเป็นเพราะมีข่าวมาจากจักรพรรดินีแล้ว

จะอยู่ที่นี่โดยไม่ทำอะไรตลอดคงไม่ได้

ก้าวต่อไปสมควรบุกเมืองอวี๋เจียงแล้ว!