องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1023

ดังคาด

ครั้นเข้าค่ายทหาร เฟิงอู่หังเห็นเขาก็พูดขึ้นทันทีว่า

“เจ้าหนู เมื่อครู่ฝ่าบาทมีราชโองการมา ต้องการให้พวกเราดูว่าสมควรเริ่มโจมตีเมืองอวี๋เจียงแล้วหรือไม่ เจ้าเห็นว่าอย่างไร”

“ผู้อาวุโส ข้ากำลังยืนดูอยู่” หลี่จุ่นตอบ

เฟิงอู่หังอึ้ง จากนั้นก็ตบบ่าของเขา หัวเราะด่าว่า

“ดีนี่ กล้าหยอกข้าเล่น”

“ฮ่า ๆ ๆ ผู้อาวุโส พูดเล่นแล้ว”

หลี่จุ่นหัวเราะพูดทันที

เพียงแต่ทำไมชอบถามความเห็นของเขาจังนะ

เขาไม่ใช่หลี่หยวนฟางสักหน่อย

ทั้งสองนั่งอยู่ในกระโจม ดูแผนที่ หลี่จุ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า

“ตอนนี้หลี่เจิ้งกำลังจะสถาปนาแคว้นที่เมืองหลวงแคว้นหนาน ไม่มีเวลาสนใจทางนี้ เป็นโอกาสทองที่จะยึดเมืองอวี๋เจียงจริง ๆ แต่ปัญหาคือหลังจากยึดเมืองอวี๋เจียงแล้ว จะครองได้อย่างไร กองทัพเหยียนโจวสามแสนคนไม่ใช่ย่อย ๆ เลย”

เฟิงอู่หังขมวดคิ้วเหมือนกัน เอ่ย

“นี่เป็นปัญหาใหญ่ที่สุดจริง ๆ เจ้าหนู เช่นนั้นเจ้ามีวิธีที่ดีต่อทั้งสองฝ่ายหรือไม่”

หลี่จุ่นนิ่งเงียบพักหนึ่งก่อนจะตอบ

“ทางที่ดีขับเคลื่อนสงครามร่วมมือกับแคว้นฉี แต่เวลานี้ทัพของแคว้นฉีกำลังประชันกับทัพของเจิ้นเป่ยอ๋องอยู่ อัครมหาเสนาบดีของแคว้นฉีช่างมีน้ำอดน้ำทนนัก นานอย่างนี้แล้วยังไม่เริ่มเปิดศึกอีก โอกาสในการรบวาบหายไปในชั่วพริบตา”

เฟิงอู่หังได้ยินพลันแค่นเสียงฮึเอ่ย

“หวังแคว้นฉีหรือ เป็นไปไม่ได้! พวกเราต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น!”

พึ่งตัวเองหรือ

หรือว่าท่านเป็นคนสองเพศ

หลี่จุ่นพยักหน้าเอ่ย

“ผู้อาวุโสกล่าวถูกต้อง พึ่งแคว้นฉีเชื่อถือไม่ได้ ศึกกับกองทัพเหยียนโจวได้แต่ทำด้วยตัวเองแล้ว”

หลี่จุ่นคิดแล้วจู่ ๆ ก็พูดว่า

“ดังนั้น ข้าคิดว่าก่อนจะยึดเมืองอวี๋เจียง พวกเรามิสู้บุกเหยียนโจวก่อน ทำศึกใหญ่กับกองทัพเหยียนโจวสักหน่อย ลองดูก่อนว่าอีกฝ่ายมีฝีมือแค่ไหน ถ้างั้น ๆ ก็บีบพวกเขาเข้าเมืองอวี๋เจียงหรือเมืองเฟิงหลิง เช่นนี้พวกเราก็ไม่ต้องกลัวว่าอีกฝ่ายจะดักกองทัพเราระหว่างทางและเสริมกำลัง!”

“บุกเหยียนโจวหรือ”

เฟิงอู่หังอึ้ง แล้วได้ยินการเสนอแนะที่กล้าหาญของหลี่จุ่นอีก รู้สึกคุ้นเคยและตื่นเต้นทันที

เจ้าหนูนี้ชอบลงไพ่ผิดคิวอยู่เรื่อย

แต่

“นั่นสิ! เป็นไปได้อย่างไร กองทัพของเราไปตรวจสอบหลายหนแล้วมิใช่หรือ ทำไมถึงไม่เห็นทัพโจรเยอะอย่างนี้เลยเล่า!”

“ไม่ต้องมากความ เรื่องไม่ธรรมดาอย่างนั้น!”

“...”

ครั้นองค์ชายสี่ของราชวงศ์อู่ เหยียนอ๋องคนรุ่นเยาว์ของราชวงศ์อู่ จอมทัพที่กุมอำนาจกองทัพเหยียนโจวอยู่ในมือได้ยินข่าวนี้แล้วก็คิดหนัก

เรื่องนี้อยู่เหนือความคาดหมายอย่างมาก

คิดไม่ถึงว่าค่ายเจ็ดสิบสองแห่งรอบเมืองหลินซุ่นจะซุกซ่อนทหารมากขนาดนี้ มีคนกำลังเลี้ยงซ่องสุมทหารชัดเจน

ผลลัพธ์คือ ปัจจุบันคนพวกนี้ถูกกองทัพแคว้นหนานกลืนไปแล้ว

นี่ทำให้คนรู้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อย

องค์ชายสี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ มองหัวหน้าทหารเบื้องล่างแล้วถาม

“ตอนนี้กำลังทหารของกองทัพแคว้นหนานขยายใหญ่มากขึ้นอีกแล้ว เกรงว่าจะมีสามแสนคน ท่านแม่ทัพทุกท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง”

กุนซือเจี่ยงอิงสงที่ถือพัดขนห่านคิดแล้วจึงตอบ

“ท่านจอมทัพ เวลานี้ ตามความเห็นของข้า พวกเราควรฉวยตอนที่ศัตรูไม่ทันระวังยึดเมืองหลินซุ่นกลับคืนมาขอรับ!”

องค์ชายสี่มองกุนซือทีหนึ่ง พยักหน้าช้า ๆ และพูดว่า

“ท่านกล่าวได้ถูกต้อง ยึดเมืองหลินซุ่นคืน พวกเราจึงมีโอกาสตัดกองหนุนของอีกฝ่ายได้ มิเช่นนั้นหากทัพศัตรูบุกเมืองอวี๋เจียงจริง เกรงว่าพวกเราจะไร้แผลรับมือ ท่านแม่ทัพทุกท่าน พวกท่านคิดเห็นเป็นอย่างไร”