องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1033

ขุนนางในเมืองหลวงเกือบหนีกันไปนานแล้ว

ตัวอย่างเช่น ตระกูลของอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหวังโส่วหนิง

นอกจากนี้ยังมีจวนเหยียนอ๋องผู้เฒ่าที่ออกไปพร้อมกับจวนอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย

หลังจากปะทะกับองค์รัชทายาทและปล้นทรัพย์สินไปครึ่งหนึ่ง หวังเยียนหรันและจ้าวเฟยเอ๋อร์ก็รู้ว่าพวกเขาไม่สามารถอยู่ในเมืองหลวงได้

จึงย้ายออกจากเมืองหลวงทันทีและตรงไปยังเจียงหนาน

ผู้หญิงสองคนส่งทรัพย์สินทั้งหมดไปที่เมืองอวี๋เจียง

ที่นั่นค่อนข้างดี

แต่ทว่า ในวันที่สองหลังจากย้ายมาที่นี่ พวกเขาก็เห็นทัพแคว้นหนานเข้ามาในเมือง และออกจากเมืองไปอีกครั้ง

เมืองอวี๋เจียงแห่งนี้ไม่สงบสุขเลย

“ท่านแม่”

เช้านี้ฝนตกเล็กน้อย

หลังจากที่จ้าวเฟยเอ๋อร์ออกไปแต่เช้าตรู่และกลับมา นางก็เข้าไปที่ห้องด้านข้างด้วยร่างกายที่เปียกชื้น และกล่าวว่า

“ท่านแม่ วันนี้ข้าเจอใต้เท้าหลิวแห่งกรมคลัง ใต้เท้าหลิวบอกข้าว่าท่านพ่อและพี่ใหญ่ปลอดภัยดี ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่เหยียนโจวแล้ว ท่านแม่ ท่านพ่อและพี่ใหญ่สบายดี!”

เมื่อพระชายาเหยียนได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของนางก็ดูมีความสุขทันที จากนั้นนางก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ รีบลุกขึ้นยืนจับมือลูกสาวไว้แล้วกล่าวว่า

“ดีจริง ๆ ดีมาก ๆ...สงครามครั้งนี้โกลาหลวุ่นวาย ไม่รู้ว่าท่านพ่อของเจ้าทำผิดอะไร ทำเราเป็นห่วงแทบตาย ตอนนี้ไม่เป็นอะไรก็ดีมาก ๆ แล้ว...”

ขณะที่พูดก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

จ้าวเฟยเอ๋อร์ยิ้ม กอดแม่ของนางอย่างอ่อนโยน และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย

“ท่านแม่ ช่วงนี้ท่านคงเหนื่อยมามาก”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรก็ดีมากแล้ว...”

ขณะที่พระชายาเหยียนพูด นางก็กุมใบหน้าของลูกสาว ลูบไล้ และพูดด้วยสีหน้าทุกข์ใจ

“แม่ไม่เป็นไรหรอก เจ้าต่างหากที่เหนื่อย เฟยเอ๋อร์ลูกรัก แม่กับพ่อต้องขอโทษเจ้าจริง ๆ ที่ทำให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานมากแบบนี้...”

“ท่านแม่...”

จ้าวเฟยเอ๋อร์ไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีก ทันใดนั้นนางก็กอดแม่ของตัวเองและร้องไห้บนไหล่อย่างเงียบ ๆ

ได้ยินมาว่าพ่อและพี่ใหญ่ของนางเจอพวกโจรและไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน เมื่อเห็นแม่ของตัวเองซีดเซียวลงทุกวัน นางก็ทนไม่ได้ที่จะพูดคำเหล่านี้เพื่อหลอกลวงแม่ของนาง

เหล้าหลงไถในคลังหมดแล้วและจะขาดตลาด ส่วนเต้าหู้ตอนนี้ก็ขาดตลาดเรียบร้อยแล้ว

เดิมทีเต้าหู้แห้งนั้นเป็นที่นิยม แต่เมื่อกินหมดแล้ว วางจนเสียก็ไม่เหลือแล้ว

โดยปกติแล้วจะมีเต้าหู้แห้งปลอมมากมายในท้องตลาด ซึ่งโดยทั่วไปจะเป็นแป้งถั่วเหลืองที่ติดกาวเข้าไว้ด้วยกัน วิธีทำเต้าหู้แท้นั้นตอนนี้ก็ยังคงเป็นความลับ

และมีเพียงจ้าวเฟยเอ๋อร์เท่านั้นที่รู้ความลับนี้

เถ้าแก่หอหรูอี้รู้ว่าพวกนางอยู่ที่นี่ ดังนั้นเขาจึงเป็นคนแรกที่มาหา

หอหรูอี้เป็นกิจการโรงเตี๊ยม ซึ่งไม่ได้แตกต่างจากเต้าหู้ตำรับจ้าวดั้งเดิมมากนัก และมีสถานที่ที่ให้ความร่วมมือ

“พี่เฟยเอ๋อร์”

จ้าวเฟยเอ๋อร์มาถึงสถานที่ที่นัดไว้ ทันทีที่นางขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้องส่วนตัว หวังเยียนหรันที่มาถึงแล้วก็วิ่งเข้ามาทันทีและจับแขนของนางด้วยความสนิทสนม

ภายในห้องส่วนตัว เถ้าแก่หอหรูอี้ซึ่งเป็นผู้หญิงที่มีรูปลักษณ์โดดเด่นได้นั่งอยู่ที่นั่นมาก่อนแล้ว

“ขออภัย ข้าน้อยติดธุระเลยมาสาย!”

จ้าวเฟยเอ๋อร์พยักหน้าไปทางหวังเยียนหรัน จากนั้นจึงเดินไปโค้งคำนับเล็กน้อยและแสดงคำขอโทษ