องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1034

เถ้าแก่หอหรูอี้เป็นใครกัน

แน่นอนว่าคืออวี้เซียง!

มือรองของสมาคมเทียนตี้!

ทันทีที่สมาคมเทียนตี้ย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองอวี๋เจียง ข่าวของที่นี่ก็ถูกควบคุมโดยสมาคมเทียนโดยทันที

วันนี้ใครจะไปใครจะมา เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานให้อวี้เซียงทุกวัน

เมื่อรู้ว่าหญิงสาวทั้งสองมา อวี้เซียงจึงส่งกองกำลังไปคุ้มครองหญิงสาวทั้งสองอย่างลับ ๆ ตลอดทั้งกลางวันกลางคืน

พวกนางออกจากเมืองหลวงและติดสูตรการทำเต้าหู้และเหล้าหลงไถมาด้วย ไม่ว่าจะเป็นเหยียนอ๋องผู้เฒ่าหรือจวนอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายก็ไม่มีอำนาจการยับยั้งก่อนหน้านี้

ดังนั้นจึงไม่รู้ว่ามีตากี่คู่ที่จ้องมองอยู่

แม้ว่าหญิงสาวทั้งสองจะให้คนจำนวนมากมาคุ้มกันเมื่อพวกนางออกเดินทาง แต่อวี้เซียงก็ไม่กล้าวางใจ

ถึงอย่างไร

พวกนางก็เป็นผู้หญิงของหัวหน้าสมาคม

หากมีใครทำผิดพลาดในเขตแดนของตนเอง หัวหน้าสมาคมคงไม่ให้อภัยตัวเอง!

“ท่านหญิงจ้าวก็เกรงใจไป นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านหญิงจ้าวและคุณหนูหวังได้มาที่นี่!”

อวี้เซียงเชิญหญิงสาวทั้งสองนั่งลงทันทีและสั่งชามาเสิร์ฟ

จากนั้นก็เข้าประเด็นและเสนอความร่วมมือทางธุรกิจ

เป็นธรรมดา

เรื่องธุรกิจไม่สามารถคุยให้เสร็จได้ภายในครั้งสองครั้ง

ครั้งนี้หญิงสาวทั้งสองไม่สามารถให้คำตอบที่แน่นอนได้

มีหลายสิ่งที่ต้องเตรียมการสำหรับการกลับมาเปิดที่นี่อีกครั้ง

โดยเฉพาะเต้าหู้ ซึ่งก่อนหน้านี้ที่เมืองหลวงเกือบจะซื้อถั่วเหลืองทั้งหมดจากราชวงศ์อู่แล้ว

แม้กระทั่งจากแคว้นหลางที่เข้ามาไม่น้อย

ต่อมาตัวเองก็จ้างคนมาปลูก แต่เมื่อราชวงศ์อู่เปลี่ยนไป หลายสิ่งหลายอย่างก็ไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้

สิ่งสำคัญอันดับแรกคือการเตรียมถั่วเหลืองให้เพียงพอ

อย่างไรก็ตาม ชิงโจวถูกเลือกเป็นสถานที่ในการปลูกถั่วเหลือง แม้ว่าตอนนี้จะเป็นฤดูเก็บเกี่ยว แต่การเก็บเกี่ยวและการขนส่งก็ยังต้องใช้กำลังคนและทรัพยากรจำนวนมาก

ยิ่งในภาวะสงคราม กองทัพแคว้นฉีก็ไปที่ชิงโจวอีกครั้ง และเป็นเรื่องยากที่จะเก็บเกี่ยวถั่วเหลืองในตอนนี้

การเปิดร้านเต้าหู้อีกครั้งในช่วงเวลาสั้น ๆ จึงเป็นเรื่องยาก

เช่นเดียวกับเหล้าหลงไถ ซึ่งคลังอยู่ในเมืองหลวง

ที่ผ่านมาในเมืองหลวงเกิดความวุ่นวาย และระงับการผลิด ลูกจ้างของโรงสุราจึงหนีกันไปหมด

นางจับมือคุณหนูของตัวเองแล้วดึงนางไปที่ห้องด้านข้าง

“เสี่ยวจู เจ้าทำอะไร เกิดเรื่องอะไรขึ้น” หวังเยียนหรันดูสับสน

เสี่ยวจูกล่าวอย่างเร่งรีบ

“คุณหนู นายท่านกลับมาแล้ว ตอนนี้กำลังคุยกับฮูหยินอยู่ที่ห้องโถง แต่คุณหนู เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เมื่อครู่นายท่านและฮูหยินคุยกันเรื่องการแต่งงานของคุณหนู!”

“อะไรนะ!”

จู่ ๆ หวังเยียนหรันก็ตกใจและสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไป “เสี่ยวจู เกิดอะไรขึ้น ท่านพ่อกับท่านแม่อยากให้ข้าแต่งงานอีกครั้งรึ”

เสี่ยวจูส่ายหัว จ้องมองคุณหนูของตัวเองด้วยสีหน้าวิตกกังวล แล้วพูดว่า

“คุณหนู ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ข้าเห็นสีหน้าของนายท่านไม่สู้ดีเลย ครั้งนี้อาจจะเป็นเรื่องจริงจัง คุณหนูต้องเตรียมตัวให้พร้อมนะเจ้าคะ...”

ความสุขของคุณหนูก็คือความสุขของนาง!

ถ้าแต่งงานกับครอบครัวที่ดีก็จะมีชีวิตที่ดี

มิฉะนั้น

ในฐานะสาวใช้ข้างห้องก็สามารถรู้ถึงสถานการณ์เหล่านั้นได้

ดังนั้นตอนนี้นางจึงรู้สึกกังวลเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองด้วย