องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1038

“เจ็ดสิบสองฐานที่มั่น?”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง คิดพิจารณา จากนั้นก็รู้สึกตัวและกล่าวว่า

“ข้าจำได้ว่ามีคนสร้างสมกำลังทหารอยู่ที่นั่น ทำไมจู่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นถึงคิดจะตีสถานที่แห่งนั้น”

อวิ๋นเอ๋อร์ส่ายหัว

นางจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

หลังจากเงียบไปสักพักก็กล่าวว่า

“ในเมื่อนายน้อยอยู่ในเมืองหลินซุ่น ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เราออกเดินทางไปที่เมืองหลินซุ่นกันเถิด รีบไปจัดการให้เร็ว”

เมื่ออวิ๋นเอ๋อร์ได้ยินสิ่งนี้ นางก็รู้สึกมีความสุขทันทีและกล่าวว่า

“เจ้าค่ะ นายท่าน”

……

กำลังทหารของหลี่จุ่นผ่านป่ามาแล้วสักพักแล้วกลับมาที่ถนนใหญ่

ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ เขาเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้จับองค์ชายสี่เป็น ๆ ได้

“รายงาน!”

ทันใดนั้น!

ทหารส่งสารซึ่งอยู่บนหลังม้าก็เข้ามาขวางทางกองทัพ

ทหารส่งสารลงจากหลังม้าทันทีและก้าวไปข้างหน้าเพื่อรายงานด้วยความเคารพ

“รายงานกุนซือ กองทัพที่ฝ่าบาทบัญชาการมาถึงเมืองหลินซุ่นแล้ว จอมทัพตามคำสั่งของฝ่าบาท ได้นำกองทัพจำนวนหนึ่งแสนนายมาเสริมกุนซือ!”

เมื่อหลี่จุ่นได้ยิน เขาก็ดูมีความสุขทันทีและกล่าวว่า

“ดี มาก็ดี!”

เฟิงอู่หังมาแล้วก็ดี!

ต้องจับเจ้าสี่คนนี้มาเล่น ๆ ได้แน่!

หลี่จุ่นโบกมือและสั่งให้กองทัพประจำการทันที รอให้กองทัพของเฟิงอู่หังมาถึง

ในขณะเดียวกัน

ก็ส่งหน่วยสอดแนมไปเพิ่มเติมเพื่อจับตาดูการเคลื่อนไหวของศัตรู

หากศัตรูยังคงโจมตีต่อ พวกเขาก็จะล่าถอยต่อไป

แค่รอให้กองทัพของเฟิงอู่หังมาถึง ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

แม้ว่าอีกฝ่ายจะมาพร้อมกับกำลังทหารสามแสนนาย แต่ก็ถูกเขาสังหารไปหนึ่งหมื่นนายแล้ว และยังได้ทำลายขวัญกำลังใจของคู่ต่อสู้อีกด้วย

การเผชิญหน้ากับกำลังทหารฝ่ายตนถึงสองแสนสามหมื่นนาย ก็ขึ้นอยู่ว่ากล้าหรือไม่กล้า

ถ้ากล้าก็สู้ ถ้าสู้ไม่ได้ก็ถอย

พวกเราไม่กลัวอยู่แล้ว

กำลังทหารของหลี่จุ่นตั้งกระโจมกันเสร็จ และเมื่อพระอาทิตย์ตกดินกองทัพของเฟิงอู่หังก็มาถึง

เฟิงอู่หังขมวดคิ้ว พยักหน้า และกล่าว

“จักรพรรดิอู่ต้องไว้วางใจเขามากถึงอนุญาตให้เขาบัญชาการกองทัพเหยียนโจว ไม่เช่นนั้นคงไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนี้ที่จะปล่อยให้ลูกวัวแรกเกิดเป็นผู้บัญชาการทหาร”

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เฟิงอู่หังก็มองไปที่หลี่จุ่นแล้วถามว่า

“เจ้าหนู เจ้ามีวิธีการอย่างไร”

หลี่จุ่นคิดสักพักแล้วกล่าว

“ท่านอาวุโส ข้าอยากจับคนคนนี้ทั้งเป็น!”

“จับคนคนนี้ทั้งเป็น?” เฟิงอู่หังตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

เจ้าหนูนี่กล้าหาญมาก ถึงได้พูดว่าจะจับผู้บัญชาการทหารแห่งกองทัพนี้ทั้งเป็น!

กล้าคิดมากจริง ๆ!

หลี่จุ่นเห็นสีหน้าของเฟิงอู่หังและรู้ว่าเขาไม่เชื่อ ดังนั้นจึงกล่าวว่า

“ท่านอาวุโส พูดตามตรง ก่อนที่ท่านจะมา องค์ชายสี่กับข้าได้สู้กันมาแล้วที่เนินหินถล่ม ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนที่มีวรยุทธ์ชั้นสูงล้ำลึกจนไม่อาจคาดเดาได้หลบซ่อนอยู่ข้าง ๆ เขาก็คงจะตกอยู่ในกำมือของข้าแล้ว!”

“คนที่มีวรยุทธ์ชั้นสูงล้ำลึกจนไม่อาจคาดเดาได้? ล้ำลึกจนคาดเดาไม่ได้เพียงใด”

เฟิงอู่หังเลิกคิ้วขึ้นและถามทันที

ผู้บัญชาการของศัตรูจะต้องได้รับการคุ้มกันโดยยอดฝีมือ แต่เจ้าหนูนี่กลับให้ความเห็นว่าล้ำลึกจนไม่อาจจะคาดเดาได้

สิ่งนี้ทำให้เฟิงอู่หังรู้สึกสนใจทันที