องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1043

หากขนเสบียงทั้งหมดไปพร้อมกับกองทัพ เมื่อกองทัพบุกมาจะต้องโจมตีเสบียงก่อนทันที!

และเสบียงก็เป็นของหนักและเคลื่อนย้ายได้ยาก ซึ่งจะคอยถ่วงกองทัพเป็นอย่างมาก และส่งผลต่อการทำสงคราม!

และเมื่อเกิดการสูญเสีย ทหารก็จะเสียขวัญกำลังใจ!

หรือถ้าตกไปอยู่ในมือของศัตรู ก็จะทำให้กองทัพศัตรูได้เปรียบ!

ถ้าหากพกติดตัวก็ไม่ต้องคอยกังวลเรื่องนี้!

ทว่า!

หลี่จุ่นส่ายหน้าทันที

หากก่อนหน้านี้องค์ชายสี่เตรียมบุกโจมตีเมืองหลินซุ่น และวางแผนที่จะยึดมันภายในวันสองวัน และให้ทหารพกอาหารและน้ำติดตัวไปให้เพียงพอแค่สองวัน!

งั้นตอนนี้แผนการของเขาก็ถูกหลี่จุ่นล้มล่ะ เพราะฉะนั้นจะต้องมีเสบียงส่งตามหลังมาอย่างแน่นอน!

หากกองทัพหยุดทัพตอนกลางวัน แผนการก็จะเกิดปัญหา สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือส่งคนกลับไปเร่งเสบียงอาหารโดยเร็ว!

การทำสงครามทางทหารเสบียงอาหารนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุด มีเพียงเสบียงอาหารเท่านั้นที่จะสามารถรักษาขวัญกำลังใจของกองทัพได้ ทางไปเหยียนโจวจะต้องมีการขนส่งที่ได้รับการคุ้มกันแน่นอน!

ดังนั้น!

ถ้าเสบียงไม่อยู่ในค่ายทหาร อย่างนั้นก็ต้องอยู่ในระหว่างเดินทางมาแน่!

แจ๋ว!

ลอยต่อไปเลย!

ไปเผามันระหว่างทางเลย!

พอเขาคิดมาถึงตรงนี้ หลี่จุ่นก็พูดทันที

"ดูเหมือนว่าเสบียงอาหารของศัตรูยังมาไม่ถึง พวกเราลอยต่อกันเถอะ!"

ยังไม่ถึงงั้นหรือ

ซือคงซั่วและจ้าวกว่ายจื่อตกตะลึงทันที

ถ้ายังไม่ถึงงั้นอีกฝ่ายจะกินอะไร

แทะหินงั้นหรือ

ทั้งสองคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วมองลงไปอีกครั้ง

ดังที่คิดไว้หลังจากที่มองหาอยู่นานก็ไม่มีร่องรอยของเตาเลย

ถ้ากองทัพศัตรูทำอาหารก็ต้องมีการฝังหม้อ ในเมื่อมีหม้อก็ต้องมีหลุมเตา!

ดึกขนาดนี้หลุมเตามากมายขนาดนั้นต้องเห็นได้อย่างแน่นอน

อ๋อ ดูเหมือนว่ากองทัพศัตรูจะไม่ได้ทำอาหาร!

“พวกมันไม่ได้ขนเสบียงมา คงจะกินอาหารแห้ง!” ซือคงซั่วเข้าใจทันทีและเปิดปากพูด

เมื่อจ้าวกว่ายจื่อได้ยินสิ่งนี้ก็พยักหน้าทันที ก่อนจะพูดอีกว่า

“ถ้าเอาอาหารแห้งติดตัวมาด้วยคงกินได้ไม่พ้นสองวัน พวกศัตรูช่างกล้ามาก นี่มันคิดจะสู้กับพวกเราด้วยวิธีประหยัด!”

“งั้นคงจะไม่สามารถเอาชนะพวกเราได้ คงจะหิวจนไม่มีเรี่ยวแรงแน่!” ซือคงซั่วไหลตามไปด้วย

หลี่จุ่นทนฟังต่อไปไม่ได้แล้ว อีกคนชมอีกคนลูบหลัง ก่อนจะพูดว่า

“พวกเจ้าไหวพริบดีนักไม่ใช่หรือไง กินได้ไม่ถึงสองวัน งั้นก็ต้องมีมาส่งอีกแน่นอน! เราจะไปปล้นมันกลางทางกัน!”

“อ๋า...กุนซือสมแล้วที่เป็นกุนซือ!”

“ใช่แล้ว! ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง! กุนซือเก่งกาจมาก!”

พอเขาได้เห็นเขาเลยจำได้ คืนนี้เห็นวัตถุทรงกลมนั่นลอยสูงอยู่บนท้องฟ้า จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ทันที

เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่หลี่จุ่นคิดค้นคือสิ่งที่ลอยผ่านไปคืนนี้

“น่าเสียดายที่ไม่สามารถยืนยันได้”

องค์ชายสี่แอบรู้สึกเสียดาย

เพราะว่า

น้องหกที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับเขาเสียชีวิตไปแล้ว

นับตั้งแต่เสิ่นไท่ฟู่ตายไป หน่วยข่าวลับของเขาก็หายไป หลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่สามารถตรวจพบได้ก่อนหน้านี้ได้ค่อย ๆ ปรากฏออกมา

รวมถึงการตายของหลี่จุ่นด้วย!

เขาโดนนักฆ่านิรนามแทงเข้าที่หัวใจตายที่นอกเมือง ตายอย่างอนาถ!

ทวยเทพก็ยากที่จะช่วยชีวิต!

เขาไม่สงสัยเกี่ยวกับการตายครั้งนี้ว่ามันจริงหรือปลอม ซึ่งมันต้องเป็นเรื่องจริง!

แม้แต่เสด็จพ่อก็ยังเชื่อ!

และเขายังยืนยันได้หลาย ๆ ด้าน ถึงขนาดที่เขาไปพบจงจื่อหนิงด้วยตนเอง สุดท้ายก็ยืนยันว่าหลี่จุ่นตายแล้วจริง ๆ และอาการบาดเจ็บสาหัสมากแม้แต่ทวยเทพก็ยากที่จะช่วยชีวิต

อีกทั้ง

เขาคิดว่า ถ้าหลี่จุ่นไม่ตายฟ้าดินก็ไม่ยอมรับ

เพราะมีหญิงงามมากมายที่ชอบเขา!

เขาเห็นแล้วรู้สึกอิจฉา!