องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1048

หลี่จุ่นแทรกซึมเข้าไปในค่ายทหารของศัตรูได้สำเร็จ และตอนนี้เขาปลอดภัยดี เขาสงบ และไม่ตื่นตระหนกใด ๆ

แต่ทว่า คนที่รู้สึกตื่นตระหนกอย่างมากในขณะนี้กลับเป็นเฟิงอู่หัง

เพราะจ้าวกว่ายจื่อและซือคงซั่วกลับมาแล้ว พร้อมกับแจ้งว่าหลี่จุ่นบุกไปเผาเสบียงอาหารของศัตรูคนเดียว

นั่นจึงทำให้เฟิงอู่หังหวาดกลัว

เจ้าเด็กนี่มันใจกล้าเกินไปไหม

คนเดียวก็กล้าลุยงั้นหรือ

นี่มันจะกล้าเกินไปแล้ว!

เฟิงอู่หังได้ส่งหน่วยสอดแนมออกไปสืบข่าวบริเวณใกล้ ๆ ค่ายทหารของกองทัพศัตรูทันที ลองดูสิว่าเสบียงอาหารของศัตรูถูกเผาแล้วหรือยัง

ปรากฏว่าพอถึงตอนค่ำ หน่วยสอดแนมที่ส่งไปทั้งหมดก็กลับมา

ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ในค่ายทหารของกองทัพศัตรู และดูเหมือนจะไม่มีปัญหาใด ๆ เลย ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาตรวจค้นบริเวณโดยรอบ และไม่มีวี่แววของกุนซือเลย

เกิดอะไรขึ้น

โอกาสที่จะตายสูงมาก!

“ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ!”

เฟิงอู่หังสบถด่าจ้าวกว่ายจื่อและซือคงซั่วด้วยโทสะ “ทำไมพวกเจ้าไม่ห้ามเขาไว้ล่ะ เขาไปคนเดียว นี่มันต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย”

ภายในใจจ้าวกว่ายจื่อและซือคงซั่วรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง

แม้จะไม่แน่ชัดว่าหลี่จุ่นนั้นเป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่เขาบุกไปคนเดียว อีกทั้งยังกระโดดลงจากท้องฟ้าในยามค่ำคืนอันมืดสนิท มีความเป็นไปได้สูงที่เขาตายจริง ๆ

สิ่งที่พวกเขาคิดไว้ก่อนหน้านี้...กำลังจะเกินขึ้นจริง ๆ งั้นหรือ

ต้องร่วมงานพิธีแล้วหรือ

หลังจากนั้นไม่นาน

กองทัพของจักรพรรดิหญิงก็มาถึง

พร้อมนำเสบียงและอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ใช้โจมตีเมืองมาด้วย สิ่งสำคัญที่สุดคือเครื่องโยนหิน

นอกเหนือจากเครื่องโยนหินกว่าสามร้อยเครื่องในชายแดนทางตอนเหนือแล้ว ภายหลังแคว้นหลางเองก็ได้สร้างขึ้นมาใหม่อีกล็อตหนึ่ง เนื่องจากตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องร่วมแรงร่วมใจกัน และเครื่องโยนหินก็ไม่ใช่ความลับอะไร แคว้นหลางก็เลยถือโอกาสบริจาคให้

รวม ๆ กันแล้วก็ห้าร้อยกว่าเครื่อง

เนื่องจากต้องคุ้มกันการขนส่งเครื่องโยนหินล็อตนี้ การเดินทัพของจักรพรรดิหญิงจึงค่อนข้างช้า ออกเดินทางจากเมืองหลินซุ่นกันในตอนเช้าตรู่ เพิ่งมาถึงที่นี่ในตอนนี้

ทว่าทันทีที่จักรพรรดิหญิงมาถึง และทราบเรื่องราวของหลี่จุ่นจากปากของเฟิงอู่หัง ก็ถึงกับขมวดคิ้วทันที

“ฝ่าบาท ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ”

"เอ่อ…"

เฟิงอู่หังอ้าปากค้างเถียงไม่ออก

ฝ่าบาทพูดถูก

ด้วยวรยุทธ์ของฝ่าบาท แม้ว่าจะถูกรายล้อมด้วยทหารนับหมื่น ก็สามารถหนีออกมาได้อย่างสบาย ไม่สามารถมีใครขัดขวางได้

และจากท่าทีของฝ่าบาท พระองค์ทรงตัดสินใจแล้วว่าจะไปตามหาเด็กคนนั้นด้วยตัวเองจริง ๆ เฟิงอู่หังได้แต่แอบถอนหายใจชั่วขณะ

เหมือนว่าคงต้องเป็นเช่นนั้น

เขาลองคิดดู จู่ ๆ ก็นึกถึงสิ่งที่หลี่จุ่นบอกเขาก่อนหน้านี้

“ฝ่าบาท ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านจำเป็นต้องระวัง! กุนซือเคยบอกกระหม่อมว่าจอมทัพของกองทัพเหยียนโจวเป็นองค์ชายสี่แห่งราชวงศ์อู่ คนผู้นี้ค่อนข้างร้ายกาจและเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว”

“นอกจากนี้ยังมียอดฝีมือลึกลับคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ องค์ชายสี่คนนั้น วรยุทธ์คงน่าจะพอ ๆ กับกระหม่อม แม้ว่าจะด้อยกว่าเล็กน้อย แต่ก็ต้องระวังให้มากพ่ะย่ะค่ะ!”

ดวงตาของจักรพรรดิหญิงหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ จากนั้นก็พยักหน้าช้า ๆ

ตกค่ำจักรพรรดิหญิงก็ออกเดินทาง

ไปตามหาหลี่จุ่นที่ค่ายศัตรูด้วยตัวเอง!