องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1050

“แย่แล้ว ม้าหลุด!”

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ม้าหนีไปหมดแล้ว!”

“รีบไปหยุดเร็วเข้า!”

“พวกเรา ม้าหนีไปแล้ว!”

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมม้าถึงวิ่งออกมาได้”

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

“…”

เมื่อได้ยินเสียงม้าร้องระงม พวกทหารจากกระโจมที่อยู่โดยรอบต่างก็วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นสถานการณ์ก็ถึงกับเงิบ!

เกิดอะไรขึ้น

ทำไมม้าศึกถึงวิ่งวุ่นไปทั่วสารทิศเลย

แล้วเกิดอะไรขึ้นกับก้นของม้าตัวนั้นล่ะ เหตุใดจึงเกิดไฟไหม้

“เร็วเข้า ๆ!”

“รีบหยุดพวกมันเร็วเข้า!”

“…”

ทหารของกองพลทหารม้าแผดเสียงดังลั่นด้วยความตื่นตระหนกทันที บางคนก็เป่าปาก คิดหาวิธีที่จะทำให้ม้าศึกสงบ

ทว่าตอนนี้สถานการณ์กำลังวุ่นวาย!

ม้าเหล่านี้เสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิง และดูเหมือนว่ายิ่งวิ่งจะยิ่งมีความสุข กระโดดโลดเต้นสูงมาก วิ่งชุลมุนในค่ายทหาร วิ่งอย่างบ้าระห่ำตอนดึกดื่น

จะควบคุมเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แล้วมันจะสงบลงเมื่อไรกัน

พวกมันพุ่งเข้าไปยังกองทหารอื่น ๆ เมื่อผู้คนยิ่งตะโกนม้าก็ยิ่งร้อง เรียกได้ว่าสถานการณ์นั้นสุดจะโกลาหล!

เมื่อหลี่จุ่นเห็นแบบนี้ ก็พอใจจนไม่รู้จะพอใจอย่างไรแล้ว!

จัดการเสร็จสิ้นก็รีบซ่อนตัวทันที เขาซ่อนตัวในความมืด และค่อย ๆ ย่องไปยังโกดังเสบียง!

เมื่อมาถึงบริเวณใกล้ ๆ โกดังเสบียงชั่วคราว มีม้าศึกหลายตัวกำลังวิ่งกระโดดไปทั่วในบริเวณนี้ พวกทหารที่รักษาการณ์โกดังเสบียงก็ตกใจกันหมดภายในชั่วพริบตา!

ทุกคนมองไปรอบ ๆ!

ถึงขนาดมีคนใจกล้ากระโดดออกมาเพื่อต้องการจะปราบม้าพยศพวกนี้ให้ยอมจำนน สถานการณ์เรียกได้ว่าวุ่นวายเลยทีเดียว ทุกสายตามุ่งความสนใจไปที่นั่นทั้งหมด!

หลี่จุ่นใช้โอกาสนั้นซุ่มเข้าไปในกระโจมเสบียงอย่างรวดเร็ว เดินไปหากระสอบที่เขาซ่อนถุงหนังเอาไว้

เมื่อเช้าตอนส่งมอบเสบียง เขาเป็นคนยกเสบียงอาหารบนรถของเขาเอง แน่นอนว่าจำได้ขึ้นใจว่าวางไว้ตรงไหน

เขาคุ้นเคยกับเส้นทางแล้ว ไม่นานนักก็หากระสอบนั้นเจอ จึงหยิบถุงหนังออกมาหนึ่งถุงและเปิดออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงสาดน้ำมันไปยังเสบียงที่อยู่รอบ ๆ

เพียงอึดใจเดียวหลี่จุ่นก็นำน้ำมันทั้งหมดในถุงสาดลงบนเสบียง จากนั้นจึงจุดไฟทันที

ใช้เวลาไม่นานไฟก็ลุกโชน!

จากนั้นก็ตะโกนบอกคนรอบข้างทันทีว่า

“แย่แล้ว โกดังเสบียงไฟไหม้แล้ว ทุกคนมาดับไฟเร็ว! แย่แล้ว ๆ ไฟไหม้แล้ว!”

ต่อให้เขาไม่ตะโกน ตอนนี้กระโจมทหารโดยรอบก็ตกใจกันหมดแล้ว ผู้คนจำนวนมากพากันวิ่งไปที่โกดังเสบียง!

คนที่ตะโกนเช่นเดียวกับเขาก็มีไม่น้อย แต่ละคนก็วิตกกังวลมาก!

ก็แหงล่ะสิ

เสบียงอาหารคือชีวิต!

ถ้ากินไม่อิ่มจะทำสงครามได้อย่างไร

หลี่จุ่นยืนอยู่ท่ามกลางค่ำคืนที่วุ่นวาย มองไปทางกระโจมกลางกองทัพพลางหัวเราะในลำคอ

คิดไปคิดมา ไหน ๆ ก็เผาแล้ว เผากระโจมกลางกองทัพอีกสักหน่อยจะเป็นอะไรไป!

แม้ว่าจะไม่สามารถสร้างความอันตรายได้จริง ก็ต้องทำให้องค์ชายสี่ผวาสักหน่อย!

ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา ก็เคลื่อนตัวไปยังกระโจมกลางกองทัพทันที

ผลปรากฏว่าทันทีที่เขาเคลื่อนตัว จู่ ๆ ก็เห็นร่างมืดที่ทำตัวลึกลับเช่นเดียวกับเขา ก็รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที พร้อมกับรีบไปซ่อนตัว!

เชี่ย!

หรือว่าจะเป็นยอดฝีมือที่อยู่ข้างกายองค์ชายสี่

งั้นเขาก็ซวยเข้าแล้วล่ะสิ!