องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1051

หลี่จุ่นไม่กล้าผลีผลาม หลบอยู่ในที่ลับตลอด

ถ้าเขาได้เจอกับยอดฝีมือลึกลับข้างตัวองค์ชายสี่คนนั้นในเวลานี้ ผลลัพธ์ไม่กล้าจะคิด!

กระบวนท่าเมื่อก่อนหน้านั้น จนตอนนี้เขายังสยองอยู่เลย

ฝ่าเท้าเจ็บขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ

หลี่จุ่นซ่อนตัวอยู่ในที่ลับ จ้องเงาดำสายนั้น พบว่าอีกฝ่ายเร็วมาก ซอกแซกไปทั่ว หลี่จุ่นยิ่งไม่กล้ากระดุกกระดิกมากกว่าเดิม

รอจนอีกฝ่ายหายลับไปจากคลองจักษุตนแล้วจึงค่อย ๆ เดินออกมา

“ไม่ถูก เราจะกลัวอะไรเนี่ย”

นาทีต่อมา เขามองเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่ เขาใส่ชุดของกองทัพเหยียนโจวอยู่!

กลางค่ำกลางคืน แถมชุลมุนอย่างนี้ ใครจะไปรู้ว่าเขาไม่ใช่คนของกองทัพเหยียนโจว

ใช่!

พอคิดอย่างนี้ หลี่จุ่นก็ใจเย็นลงทันที

จากนั้นก็ค่อย ๆ เดินอ้อยอิ่งไปทางกระโจมกลางกองทัพ

เวลานี้เขาไปรายงานที่กระโจมกลางกองทัพแล้ว องค์ชายสี่และพวกหัวหน้าทหารรู้ข่าวก็ออกไป แต่ละคนสีหน้าตกตะลึง

อาชารบวิ่งพล่านไม่เป็นไร กำราบมันก็พอ!

แต่คลังเก็บเสบียงไฟไหม้ แถมโหมหนัก...นี่คือปัญหาใหญ่เท่าฟ้า!

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ดี ๆ ก็ไฟไหม้ได้”

กุนซือเจี่ยงอิงสงที่แขนหักข้างหนึ่งพันผ้าพันแผลอยู่เห็นจุดที่เก็บเสบียงมีไฟลุกไหม้ท่วมแล้ว เสียงดังเอ็ดอึงไปทั่ว ใบหน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน!

แม่ทัพใหญ่ในกองทัพต่างวิ่งไปทางคลังเก็บเสบียง

เวลานี้ในกองทัพโกลาหลไปหมด!

ม้าศึกวิ่งพล่านชนสะเปะสะปะ คนตะโกนม้าแผดเสียงยามราตรี ทางนั้นยังจะไฟไหม้อีก วิกฤติที่สุด!

ในฐานะที่องค์ชายสี่เป็นจอมทัพ เทียบกันแล้วสงบว่านิ่งมาก แต่ก็ขมวดคิ้ว กำหมัดแน่น

ภายใต้การติดตามของกุนซือ มุ่งหน้าไปยังคลังเก็บเสบียงทันที

คลังเก็บเสบียงไฟไหม้แล้ว ถ้าเผาจนวอดหมด นั่นคือปัญหาใหญ่แล้ว!

และถ้าทัพศัตรูบุกมาตอนนี้ เช่นนั้นศึกนี้ไม่ต้องสู้อีกแล้ว!

หลี่จุ่นเห็นทหารทุกคนออกจากกระโจม แม้แต่องค์ชายสี่และกุนซือที่ถือพัดขนห่านท่านนั้นก็ออกไปด้วย

ในใจพลันยินดี!

โอกาสมาแล้ว!

แต่ไฟลุกลามเร็วมาก!

ยังไม่ทันกลบดิน กระโจมก็ไหม้ไปกว่าครึ่งแล้ว

หลี่จุ่นคิดในใจ คนตั้งเยอะตั้งเยอะ ช่วยกันฉี่ดับไฟคนละนิดก็ได้แล้วนี่

แต่สุดท้ายก็ไม่มีคนนึกถึง

เวลานี้หลี่จุ่นกำลังดูความครึกครื้น นึกถึงเงาดำลับ ๆ ล่อ ๆ เมื่อครู่แล้วเข้าใจฉับพลัน นั่นน่าจะเป็นคนฝ่ายของตัวเอง!

หรือว่าเฟิงอู่หังจะมา

เขาเผากระโจมพวกนี้หรือ

หลี่จุ่นลงมือทันที อาศัยตอนที่ชุลมุน แสร้งทำเป็นไปดับไฟอยู่ข้าง ๆ พลางเตะไม้ที่ติดไฟอยู่ท่อนหนึ่งแบบเนียน ๆ

การเตะนี้แม่นยำนัก!

เตะไปถึงกระโจมกลางกองทัพเลย ไม่นานกระโจมหลังนั้นก็ลุกเป็นไฟร่วมสนุกครึกครื้นด้วย!

“เรียบร้อย!”

หลี่จุ่นหัวเราะอยู่ในใจก่อนจะถอยทันที!

ไม่อย่างนั้นถ้ารอให้อีกฝ่ายรู้ตัว เขาจะหนีไม่รอดแล้ว