องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1068

จะเข้าไปภายในเมืองได้อย่างไร?

นี่คือปัญหา

องค์ชายสี่ผู้นั้น สั่งให้ทัพเหยียนโจวเฝ้าสี่ประตูใหญ่ของเมืองอย่างเข้มงวด อนุญาตให้ออกแต่ไม่อนุญาตให้เข้า

ฉะนั้นหากคิดจะเข้าไป นอกจากผู้ที่มีวรยุทธ์เลิศล้ำอย่างจักรพรรดินีและเฟิงอู่หัง กับพวกที่มีวิชาตัวเบายอดเยี่ยมพวกนี้ ก็ยังพอฝืนข้ามกำแพงเมืองไปได้ แต่ด้วยวรยุทธ์และวิชาตัวเบาของหลี่จุ่นในตอนนี้ ยังไม่สามารถเข้าไปได้

ให้เฟิงอู่หังหรือจักรพรรดินีออกโรงก็แล้วกัน ราวกับก็ไม่ได้เป็นอะไรมากมายขนาดนั้น อีกอย่างให้พวกเขาสองคนลงมือ เช่นนั้นกองกำลังที่อยู่ภายในเมืองของสมาคมเทียนตี้ของตนก็ใช้ไม่ได้แล้ว

แน่นอนว่าสุดท้ายก็ไม่มีวิธีจริง ๆ และทำได้เพียงแค่ให้เขาทั้งสองคนออกโรงแล้ว

จะโจมจีเมืองเหยียนโจวนี้ยังไง โดยที่ไม่ทำร้ายไปถึงประชาชนภายในเมือง ก่อนหน้านี้เฟิงอู่หังเคยเสนอว่าจะล้อมเมือง ให้อีกฝ่ายขาดน้ำและอาหาร

แต่ไม่นานคำแนะนำนี้ก็ถูกปัดตกไป

เพราะว่าเป็นไปไม่ได้!

เรื่องน้ำไม่ต้องพูดถึง ในเมืองมีอยู่แล้ว ส่วนอาหารคงตุนเอาไว้ตั้งนานแล้ว

กลับกันเสบียงอาหารของทัพแคว้นหนานของพวกเขา แม้จะผ่านการเสริมทัพของแคว้นหลางและเจ็ดสิบสองฐานที่มั่นมาหลายครั้งหลายครา แต่ก็ยืนหยัดอยู่ได้ไม่นาน เกรงว่ายังไม่ทันได้ทำให้ศัตรูอดตาย ก็ทำตัวเองอดตายเสียก่อน

ฉะนั้นจึงใช้แผนนี้ไม่ได้!

เช้าตรู่วันนี้

หลี่จุ่นหลับไปตื่นหนึ่ง ก่อนจะมายังสนามฝึก

เห็นเฟิงอู่หังกำลังนำทหารฝึก เหล่าทหารฝึกกันอย่างจริงจังเป็นอย่างมาก

นับตั้งแต่หลี่จุ่นมา ก็แพร่คำสั่งวิธีฝึกแบบใหม่ลงไปอย่างหนึ่ง ผ่านการฝึกซ้อมอย่างต่อเนื่อง ศักยภาพของทัพแคว้นหนานในตอนนี้ ดีวันดีคืนขึ้นมาแล้ว

ครั้นเฟิงอู่หังเห็นหลี่จุ่นมา ก็รีบกวักมือเรียกให้เขาไป จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นว่า

“พ่อหนุ่ม ข้าไม่ได้สอนวรยุทธ์ให้เจ้านานแล้ว วันนี้ว่างพอดี อยากจะลองสักหน่อยหรือไม่?”

เมื่อหลี่จุ่นได้ยินดังนั้น ก็พลันดีใจขึ้นมาทันที

นานมากแล้วจริง ๆ ที่เขาไม่ได้ซ้อมวรยุทธ์เลย แม้จะพอสัมผัสได้ว่ากำลังภายในของตัวเองแกร่งกล้าขึ้นทุกวัน แต่หากพื้นฐานไม่แน่น มีเพียงแค่กำลังภายในก็ยากจะใช้

เขารีบพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า “เยี่ยมเลยขอรับ ท่านอาวุโส ในใจของข้าก็อยากฝึกอยู่พอดี!”

เมื่อเฟิงอู่หังได้ยินดังนั้น ก็รีบลากหลี่จุ่นไปอีกฝั่ง ทว่าในจังหวะนี้เอง ก็มีทหารผู้หนึ่งมุ่งหน้าเข้ามา

มุ่งหน้ามายังตรงหน้าของทั้งสองคน เขาคารวะเฟิงอู่หังก่อน จากนั้นก็ประสานมือไปทางหลี่จุ่นแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“กุนซือขอรับ มีแม่นางผู้หนึ่งมาหาท่านขอรับ! กำลังรออยู่นอกประตูค่าย!”

ตอนนี้อวิ๋นเอ๋อร์กับซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ควรอยู่ที่แคว้นหนานไม่ใช่หรือ?

“อวิ๋นเอ๋อร์คารวะท่านนายน้อย!”

อวิ๋นเอ๋อร์อยู่ในชุดยามวิกาลสีดำ ดูแล้วมีความสามารถทะมัดทะแมงและสง่างามเป็นอย่างยิ่ง ในวินาทีนี้บนใบหน้ายังแฝงไปด้วยรอยยิ้มอยู่เล็กน้อย สีหน้าปลื้มปีติมีความสุข ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ตอนนี้ข้ากับนายท่านอยู่ในเมืองเหยียนโจว นายท่านให้ข้าพาท่านนายน้อยเข้าไปในเมือง นายท่านบอกว่าจันทราพิฆาตของท่านนายน้อยยังขาดขั้นสุดท้าย สองวันนี้จะมีแสงจันทร์ที่งดงาม นายท่านบอกว่าจะใช้โอกาสนี้ ทำให้ท่านนายน้อยสำเร็จขั้นสุดท้ายให้สมบูรณ์”

“พี่อวิ๋นเอ๋อร์ ท่านกับท่านอาจารย์อยู่ในเมืองเหยียนโจวจริง ๆ หรือ? ท่านมีวิธีพาข้าเข้าไปอย่างนั้นหรือ?!” หลี่จุ่นได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงไปยกใหญ่ ในใจเต็มไปด้วยความปีติยินดี!

กำลังกลุ้มใจหาวิธีเข้าไปไม่ได้อยู่พอดี ตอนนี้อวิ๋นเอ๋อร์มาปรากฏตัว แม้ว่าตัวเองจะไม่มีวิธีเข้าไป ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอวิ๋นเอ๋อร์ไปก็แล้วกัน!

ใบหน้าของอวิ๋นเอ๋อร์เต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองหลี่จุ่น นางมองพลางพยักหน้า “ท่านนายน้อยวางใจเถิด อวิ๋นเอ๋อร์ย่อมมีวิธีพาท่านนายน้อยเข้าไปอยู่แล้ว!”

“เช่นนั้นก็ดียิ่งนัก!”

เมื่อหลี่จุ่นได้ยินดังนั้น ก็พลันยิ้ม “เยี่ยม เช่นนั้นข้าจะไปบอกฝ่าบาทก่อน จากนั้นค่อยตามท่านไปพบท่านอาจารย์!”

อวิ๋นเอ๋อร์พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “เจ้าค่ะ ท่านนายน้อยท่านไปเถิด อวิ๋นเอ๋อร์จะรออยู่ตรงนี้”

หลี่จุ่นรีบหมุนตัวแล้วเดินหน้าไปที่กระโจมกลางกองทัพ