องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1071

เห็นหลี่จุ่นมองตนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็เพียงพยักหน้าเบา ๆ พลันให้หลี่จุ่นนั่งลง

หลี่จุ่นนั่งลงตรงหน้าซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ สองอาจารย์ศิษย์นั่งเผชิญหน้ากัน

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เบือนหน้าไปพูดกับอวิ๋นเอ๋อร์ว่า “อวิ๋นเอ๋อร์ ไปเรียกเสี่ยวเฮ่าออกมาที”

“เจ้าค่ะ นายท่าน” อวิ่นเอ๋อร์รีบค้อมตัว รับคำสั่งแล้วเดินหน้าออกไป

นัยน์ตาของหลี่จุ่นพลันหรี่ลงเล็กน้อย!

เสี่ยวเฮ่าอย่างนั้นหรือ?!

เยี่ยมไปเลย ที่แท้ซั่งกวนเฮ่าเจ้าเด็กนี่ก็อยู่ที่นี่นี่เอง!

ได้เลย กำลังกลุ้มใจอยู่เชียวว่าหาเจ้าไม่เจอ ไม่นึกเลยว่าตัวเจ้าจะมาหาถึงที่!

ไม่ถูกสิ ตัวเขาต่างหากที่บังเอิญได้มาหาถึงที่!

สวรรค์ช่างเข้าข้างข้าเสียจริง ๆ!

ภายในใจของหลี่จุ่นแผ่ซ่านเต็มไปด้วยความเย็นชา ทว่ากลับไม่แสดงสีหน้าอะไรบนใบหน้า ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า

“ท่านอาจารย์ พวกท่านมาได้อย่างไร? ต้องอยู่ที่แคว้นหนานไม่ใช่หรือ?”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า “มีเรื่องนิดหน่อย ฉะนั้นก็เลยมาที่นี่ ได้ยินว่าเจ้าอยู่นอกเมือง ก็เลยให้อวิ๋นเอ๋อร์พาเจ้าเข้ามา”

“จันทราพิฆาตของเจ้ายังเหลือขั้นสุดท้ายที่ยังไม่สำเร็จโดยสมบูรณ์ ข้าสำรวจมาแล้ว ในสองวันนี้จะมีแสงจันทร์ที่งดงาม จะได้ทำให้เจ้าสำเร็จขั้นสุดท้ายนี้ได้พอดี เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วจันทราพิฆาตของเจ้าก็จะนับว่าเข้าขั้นอย่างสมบูรณ์”

นี่ตัวเขานับว่าเข้าขั้นแล้วหรือ?

ในใจของหลี่จุ่นรู้สึกตกตะลึงอยู่เล็กน้อย

เช่นนั้นก็จะได้เก่งกาจวรยุทธ์ศาสตร์นี้ขึ้นอีกหน่อย ขนาดตัวเขายังไม่เข้าขั้น ยังสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของวรยุทธ์ศาสตร์นี้แล้ว เช่นนั้นหากเข้าขั้นก็สุดยอดไปเลยน่ะสิ!

“เยี่ยมไปเลย ท่านอาจารย์” หลี่จุ่นพยักหน้า

จากนั้นซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็เอ่ยถึงเรื่องศึกกับเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ราวกับในขณะที่ทั้งสองคนคุยเรื่อยเปื่อย แล้วก็เอ่ยถามขึ้นมาเฉย ๆ อย่างนั้น

ทว่าในใจของหลี่จุ่นรู้ดี

หลังจากที่รู้ว่าซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กับจักรพรรดินีเป็นอะไรกัน ก็พอจะเข้าใจท่านอาจารย์เผียนอีของตนผู้นี้ขึ้นมาบ้าง ในใจคิดเอาไว้เช่นนี้

มากน้อยก็ต้องมีทำเป็นหน้านิ่งแต่ในใจร้อนรนอยู่เล็กน้อยกระมัง

“เจ้ามีความเห็นต่อเรื่องที่จักรพรรดิอู่สถาปนาเมืองหลวงที่แคว้นหนานอย่างไรบ้าง?” น้ำเสียงของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์สบาย ๆ เป็นกันเองอย่างมาก

หลี่จุ่นครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “นี่ถือเป็นความอัปยศอันใหญ่หลวงยิ่งนัก!”

พอเขามาก็ยืนฝั่งตรงกันข้ามกับหลี่เจิ้งเลย และต่อสู้อยู่ฝ่ายเดียวกับแคว้นหนาน

ท่านอาจารย์เผียนอีของตนเองผู้นี้ แน่นอนว่าสิ่งที่นางชอบฟังก็คือเรื่องเหล่านี้!

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

ครั้นได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็เงยหน้าขึ้นทันที พร้อมทั้งค่อย ๆ พยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ว่า

ตอนแรกน่าเกรงขามถึงเพียงใด?

ตอนแรกเป็นคุณงามความดีของตัวนางทั้งนั้น!

ฉะนั้นคนที่ตาหมอนี่กำลังชมก็คือตัวนางเอง!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ดีอกดีใจจนเนื้อเต้น

“นายท่าน คุณชายมาแล้วเจ้าค่ะ!”

ในจังหวะนี้เองอวิ๋นเอ๋อร์ก็กลับมาแล้ว พร้อมทั้งรายงานด้วยความนอบน้อม

ผู้ที่ตามหลังนางมา แน่นอนว่าเป็นซั่งกวนเฮ่าที่อยู่ในชุดขาว!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์พยักหน้า พลางรีบโบกไม้โบกมือ ให้ซั่งกวนเฮ่าเดินหน้าขึ้นมา!

และในจังหวะนี้เอง ซั่งกวนเฮ่าเห็นหลี่จุ่นก็อยู่ด้วย สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย

แต่ทว่าไม่รอให้เขากระดุกกระดิก ทันใดนั้นก็เห็นเพียงหลี่จุ่นลอยออกมา พร้อมทั้งตะโกนเสียงดัง

“บังอาจหักหลัง แล้วยังกล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าข้าอีกหรือ?! รนหาที่ตายแท้ ๆ!”

เสียงปังดังขั้นเสียงหนึ่ง!

แสดงวิชาขาลมกรดออกมา ในฉับพลันก็เตะไปบนหน้าอกของซั่งกวนเฮ่า ทั้งตัวซั่งกวนเฮ่ากระเด็นตึงออกไปในทันใด!