องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1075

เจี่ยงอิงสงเห็นประชาชนที่เมื่อครู่ใบหน้ายังเต็มไปด้วยความตื่นกลัวและความเดือดดาล ภายใต้การพูดโน้มน้าวของตนยกหนึ่ง ต่างก็พากันกลับไปบ้านอย่างวางใจ

ทันใดนั้นสีหน้าก็ค่อย ๆ คล้ำหมอง กระทั่งสีหน้าเปลี่ยนเป็นสับสนสุด ๆ ขึ้นมา

เงื่อนไขที่ทัพศัตรูเสนอมาที่ประตูเมืองในวันนี้ อธิบายแล้วว่า สิ่งที่อีกฝ่ายเป็นกังวลก็คือประชาชนธรรมดา ๆ ที่อยู่ภายในเมืองเหยียนโจวเหล่านี้

หากประชาชนธรรมดาเหล่านี้ยังอยู่ในเมือง อีกฝ่ายก็จะไม่กล้าเปิดฉากการโจมตีขนาดใหญ่ อย่างเช่นการใช้ไฟบุกโจมตีอย่างที่อีกฝ่ายบอก

และวิธีการใช้ไฟบุกโจมตีนี้ พวกเขารู้ดี

ได้ยินว่าทัพแคว้นหนานและแคว้นหลางร่วมมือกันแล้ว เครื่องโยนหินที่ใช้ที่ชายแดนทางตะวันตกตอนที่พ่ายแพ้ให้โจวชิงครั้งใหญ่ ตามรายงานของหน่วยสอดแนมตอนนี้ได้ตกไปอยู่ในมือของทัพแคว้นหนานแล้ว

อีกฝ่ายจะใช้เครื่องโยนหินนี่แหละบุกโจมตีเมืองเหยียนโจว!

หากรู้จักศึกที่ทำลายภายในครั้งเดียวที่ด่านฝานหลงนั่น ไม่มีใครไม่รู้ถึงความร้ายกาจของสิ่งนี้ หากทำให้ทัพศัตรูไม่มีความกังวลใด เกรงว่าทั้งเมืองเหยียนโจวคงจะถูกทำลายไปพริบตา!

“ฉะนั้นประชาชนเหล่านี้...จะออกไปจากเมืองเหยียนโจวไม่ได้”

เจี่ยงอิงสงแอบพูดอยู่คนเดียว

ทันใดนั้นเมื่อกลับมาถึงภายในค่ายหทาร ก็รายงานการปฏิบัติภารกิจต่อองค์ชายสี่

เจี่ยงอิงสงเดินเข้าไปในกระโจมจอมทัพอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่นิดหน่อย ก่อนจะค้อมตัวคารวะองค์ชายสี่ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์จอมทัพทีหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เรียนท่านจอมทัพ จัดแจงเรียบร้อยแล้วขอรับ...เหล่าประชาชน แต่ละคนต่างกลับไปบ้านกันหมดแล้ว!”

นัยน์ตาขององค์ชายสี่เปล่งประกายหรือมืดสลัวไม่แน่ใจ เขาเพียงแต่พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เยี่ยม ทัพแคว้นหนานนี่ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ ไม่นึกเลยว่าคิดจะล่อประชาชนของเราให้ออกจากเมืองไปหาความตาย ใจดำอำมหิตยิ่งนัก เจตนาที่แท้จริงนั้นยากแก่การหยั่งรู้! ต้องปลอบขวัญประชาชนที่อยู่ในเมืองเสียหน่อยแล้ว จะให้ทัพโจร...หาโอกาสใช้ประโยชน์ไม่ได้เด็ดขาด!”

เจี่ยงอิงสงได้ยินดังนั้นนัยน์ตาก็หรี่ลงเล็กน้อย ในใจสั่นหงึกอยู่นิดหน่อย

ผู้บัญชาการคนใหม่ของพวกเขาคนนี้ ช่างเยี่ยมยอดเสียจริง!

ไม่นึกเลยว่าจะพูดจากดำเป็นขาวได้ มิหนำซ้ำยังตอกกลับอย่างเป็นธรรมชาติขนาดนี้อีก สีหน้าก็ไร้ซึ่งความปิดปกติ คนผู้นี้ช่างน่ากลัวอยู่หน่อย ๆ จริง ๆ!

ก่อนหน้านี้เขาก็คิดอยู่แล้ว ว่าจอมทัพของพวกเขาคนนี้ไม่ธรรมดา ตอนนี้เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

นี่มันยิ่งกว่าไม่ธรรมดาเสียอีก!

จอมทัพผู้นี้...ใจดำโหดเหี้ยมอำมหิตอยู่หน่อย ๆ ในเมื่อขนาดยังเอาความปลอดภัยของประชาชนมาใช้ได้ คนประเภทนี้ช่างน่ากลัวเกินไปแล้วจริง ๆ!

“ขอรับ ท่านจอมทัพ...”

องค์ชายสี่พยักหน้าพร้อมทั้งสีหน้าที่เต็มไปด้วยความพอใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

ได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ของเจี่ยงอิงสงที่ประตูเมืองทางตะวันออก ในใจของหลี่จุ่นก็พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างไร้ที่เปรียบ!

อย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้จริง ๆ!

สำหรับคนอย่างองค์ชายสี่แล้ว ที่เรียกว่าประชาชนในใต้หล้า ก็เป็นเพียงเครื่องมือที่ทำให้บรรลุเป้าหมายก็เท่านั้น ส่วนความเป็นความตายของพวกเขา ทำไมจะต้องไปสนใจด้วยเล่า?

อย่าว่าแต่องค์ชายสี่เลย แม้แต่หลี่เจิ้งก็เป็นเช่นนี้!

การเปลี่ยนแปลงของเมืองหลวงในก่อนหน้านี้ ก็อธิบายทั้งหมดแล้ว!

ไม่พูดไม่ได้ สำหรับผู้ที่อ่อนแอ มีชีวิตอยู่ในโลกแบบนี้ ช่างเป็นความเศร้าสลดอย่างหนึ่งจริง ๆ

เมื่อซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ได้ยินดังนั้นนัยน์ตาก็พลันประกายความสงสัย พร้อมทั้งมีความเย็นชากระเพื่อมอยู่

นางจิบชาที่อยู่ตรงหน้าอึกหนึ่ง ถึงมองหลี่จุ่นที่อยู่ฝั่งตรงข้าม แล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า

“ข้าคิดว่า ที่เจ้าเข้าเมืองมาในคราวนี้ คงมีจุดประสงค์อื่นด้วยใช่หรือไม่? หมากเกมนี้...เจ้าเตรียมจะไปทะลวงอย่างไร?”

“คลี่ลายอย่างไรน่ะหรือ?”

บนใบหน้าของหลี่จุ่นเผยรอยยิ้มเย็นชาขึ้นรอยยิ้มหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “คิดจะเล่นวิธีเหล่านี้กับข้า...ก็ไม่รู้จักดูเลยว่าคู่ต่อสู้เป็นใคร?”