องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1083

แน่นอนว่า

คงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้แก้ผ้าออกหมด

นี่ไม่ได้จงใจจะลวนลามท่านอาจารย์เหรอ

แม้ว่าหลี่จุ่นจะยินยอมกับความผิดร้ายแรงแบบนี้ แต่ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็ไม่ยินยอมด้วย

ไม่แน่ว่าหากพูดออกไปก็จะโดนหวดกลับมา ดังนั้นหลี่จุ่นจึงเหลือกางเกงชั้นในไว้ให้ตัวเองหนึ่งชิ้น

หลี่จุ่นเข้าไปในอ่างสมุนไพรและรู้สึกสบายขึ้นมาในทันที

“แสงจันทร์ยังไม่มา คงต้องใช้เวลาสักพัก”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองที่กระจกน้ำแข็ง และกล่าวเบา ๆ

“ดี”

หลี่จุ่นนอนปล่อยตัวตามสบายในอ่าง หลับตาลง และมีสีหน้าที่ปลื้มปิติ

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เดินไปนั่งลงด้านข้าง และจู่ ๆ ก็ถามว่า

“เรื่องวันนี้ข้าได้ยินมาว่า เป้าหมายของเจ้าคือต้องการให้ประชาชนออกไปจากเมืองใช่หรือไม่ แต่ตอนนี้ผู้บัญชาการทัพเหยียนโจวได้บังคับให้กองทัพปกป้องประตูเมืองและกันไม่ให้ประชาชนออกไปจากเมือง...ถ้าอย่างนั้นกลยุทธ์ของเจ้าล้มเหลวหรือไม่”

เมื่อหลี่จุ่นได้ฟัง

ดวงตาที่ปิดไว้ก็ค่อย ๆ ลืมขึ้น เขาหันไปทางซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ และกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ท่านอาจารย์ จริง ๆ แล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้น เป้าหมายของข้าไม่ใช่การให้ประชาชนออกจากเมืองเพื่อที่จะได้ใช้เครื่องโยนหินโจมตีเมืองได้ จริง ๆ แล้วเป้าหมายของข้าตั้งแต่แรก...คือการยุแยงตะแคงรั่ว!

“ยุแหย่ให้เกิดช่องว่างทางความสัมพันธ์ระหว่างทัพเหยียนโจวและประชาชนในเมืองเหยียนโจว เพื่อให้ประชาชนในเมืองเหยียนโจวไม่เชื่อถือทัพเหยียนโจวอีกต่อไป ผลก็คือ ทัพเหยียนโจวจะสูญเสียการสนับสนุนจากประชาชนและตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

“และตอนนี้ ท่านอาจารย์น่าจะเห็นว่าศิษย์ประสบความสำเร็จแล้วส่วนหนึ่ง ตอนนี้ประชาชนในเมืองเหยียนโจวเริ่มรู้สึกไม่พอใจต่อทัพเหยียนโจวแล้ว”

นี่คือแผนยุแยงให้แตกกัน!

เมื่อหลี่จุ่นอธิบายเสร็จ ดวงตาของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็หรี่เล็กลงทันที และมองหลี่จุ่นด้วยสีหน้าค่อนข้างประหลาดใจ

จากนั้นก็เกิดความเข้าใจในทันที

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์คือใคร

ในตอนนั้นนางได้ขึ้นเป็นจักรพรรดินีแห่งแคว้นหนานและขึ้นสู่บัลลังก์ จากนั้นนางก็คอยควบคุมอยู่เบื้องหลังและเป็นหญิงสาวมหัศจรรย์ที่ปกครองแคว้นหนานให้เป็นระเบียบเรียบร้อย

แค่เพียงหลี่จุ่นพูดสิ่งนี้ นางก็เข้าใจมันได้หมดในทันที และค่อนข้างประหลาดใจกับกลยุทธ์ของหลี่จุ่น!

หากก่อนหน้านั้น หญิงสาวนางนั้นมาหาตัวเองและขอให้เด็กนี่ไปเป็นกุนซือของทัพแคว้นหนาน นางก็คงจะมองว่าเป็นหมากรุกธรรมดาทั่วไป

แต่ว่าตอนนี้อานุภาพของหมากรุกทั่วไปนั้นเกินความคาดหมายของนางโดยสิ้นเชิง ซึ่งน่าตกใจมาก!

อาจารย์เผียนอีของเขา...โกรธซะแล้ว!

“ท่านอาจารย์ ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...”

“ไม่จำเป็นหรอก ข้าไม่อยากได้ยินแล้ว!” ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หลี่จุ่นพูดไม่ออกทันที สีหน้าตกตะลึง และมองไปที่ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ด้วยความสับสน

อย่างไรก็ตามซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีกจริง ๆ

หลี่จุ่นรู้สึกโกรธเคือง

“เอาล่ะ เริ่มฝึกกำลังภายใน”

ภายในห้องเงียบกันอยู่นาน ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์จึงกล่าวขึ้นอย่างเย็นชาอีกครั้ง ในเวลานี้หลี่จุ่นรู้สึกถึงลำแสงของแสงจันทร์ที่สาดส่องเหนือศีรษะของเขา

“ขอรับ!”

หลี่จุ่นหลับตาทันทีและเริ่มเพ่งสมาธิไปที่โคจรลมปราณ!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์นั่งลงข้าง ๆ เขา อาบแสงจันทร์ครึ่งหนึ่งที่สาดส่องเหนือศีรษะ แล้วทั่วร่างของอาจารย์และลูกศิษย์ก็ค่อย ๆ เปล่งรัศมีจาง ๆ ออกมา

ดูน่าทึ่งมาก ๆ!