องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1085

หลี่จุ่นตื่นขึ้นมาอีกครั้งและพบว่าตัวเองอยู่บนเตียงนอน

เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ หันหน้าไปมองซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้าง ๆ เมื่อนางเห็นหลี่จุนตื่นแล้วนางก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบทันที

“ท่านอาจารย์ เกิดอะไรขึ้น...”

เสียงของหลี่จุ่นอ่อนแอเล็กน้อย เขารู้สึกชาและไม่มีแรงราวกับว่าร่างทั้งร่างของเขานั้นว่างเปล่า

เมื่อซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เห็นหลี่จุ่นตื่น นางก็รีบลุกขึ้นเดินเข้ามาหาและกล่าวว่า

“เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง”

“ข้ารู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงเลย...ท่านอาจารย์ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“เมื่อคืนก่อนต่างหาก เจ้าหมดสติไปหนึ่งวันหนึ่งคืน”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กล่าวเสียงเบา

“เจ้าบุ่มบ่ามสัมผัสข้าตอนฝึกกำลังภายใน เจ้าเลยถูกลมปราณคุ้มกันจนบาดเจ็บ หากข้าตื่นขึ้นมาช้าอีกเพียงก้าวเดียว เจ้าเด็กน้อย...ข้าเกรงว่าคงรักษาชีวิตของเจ้าไม่ได้”

“อะไรนะ...ข้าหมดสติไปหนึ่งวันหนึ่งคืน?”

หลี่จุ่นตกตะลึงและเหม่อลอยไปเล็กน้อย “เมื่อวันก่อน...ท่านอาจารย์ เมื่อคืนก่อนข้าเห็นร่างกายของข้าเปล่งแสงออกมาตลอดเวลา และมีแสงสีทองผสมกับแสงสีขาวบนร่างกายของท่าน... และพลังงานภายในร่างกายของข้าก็ถูกท่านดึงไป ข้าหยุดมันไม่ได้ ร่างกายของข้าร้อนจัด คิดว่าธาตุไฟเข้าแทรก ข้าเอาแต่ตะโกนเรียกท่าน แต่ท่านไม่ตื่น ข้ากลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับท่านเลยใจกล้าสัมผัสท่าน...ใครจะคิด ลมปราณคุ้มกันของท่านอาจารย์นั้นน่ากลัวมาก...”

หลี่จุ่นมีสีหน้าหวาดกลัว!

หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็พยักหน้า น้ำเสียงค่อนข้างรู้สึกผิด และกล่าวว่า

“เรื่องพวกนี้ข้ารู้หมดแล้ว”

จากนั้นนางก็ลังเลสักพัก มองไปที่หลี่จุ่นแล้วกล่าว

“แต่เรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นกับตัวเจ้าก็ทำให้ข้าโชคดีอย่างที่ไม่คาดคิด...”

“โชคดี?”

หลี่จุ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์พยักหน้าและกล่าวต่อ

“อย่างที่เจ้าคาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้ วรยุทธ์ชุดนี้แฝงหยินหยางที่เจ้าได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ ข้าคือหยินและเจ้าก็คือหยาง

ลมปราณคุ้มกันนี้น่ากลัวจริง ๆ...

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นยอดฝีมือระดับสูงอย่างแท้จริงที่แค่แตะต้องก็ไม่สามารถทำได้...

จากนั้นหลี่จุ่นก็หายใจเข้าลึก ๆ พยายามลุกขึ้นแต่สุดท้ายก็ล้มเหลว

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงก้าวไปข้างหน้าและค่อย ๆ ยกหลังของเขาขึ้นเพื่อให้เขาลุกขึ้นนั่ง

หลี่จุ่นถาม

“ท่านอาจารย์ สถานการณ์ในเมืองตอนนี้เป็นอย่างไร มีเหตุการณ์ใหม่เกิดขึ้นหรือไม่”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็ขมวดคิ้วและกล่าวว่า “วันนี้ทัพเหยียนโจวได้จับคนบางคนในเมือง และตัดศีรษะประจานในที่สาธารณะด้วยเรื่องปล่อยข่าวลือ...ไม่รู้ว่าคนเหล่านี้เกี่ยวข้องกับเจ้าหรือไม่”

“อะไรนะ!”

สีหน้าของหลี่จุ่นเปลี่ยนไป แววตาของเขาเย็นชาขึ้นมาในทันที และกล่าวเสียงเข้ม

“เอาล่ะ ดีแล้ว! ในเมื่อเป็นแบบนี้ ภายในสามวัน ข้าจะให้เมืองเหยียนโจวพังทลายเองโดยที่ไม่ต้องโจมตี!”