องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1087

ที่ผ่านมาองค์ชายสี่ได้โต้แย้งเรื่องราวในข่าวลือมาตลอด ตอนนี้หลี่จุ่นกลับสร้างข่าวลือที่จริงจังออกมา

เขาใช้ชื่อของฟางต้าจงนักเล่าเรื่องในหอชุนฮวาที่เมืองหลวงเขียนขึ้นมา แน่นอนว่าดูสมจริงอย่างที่สุด

ฟางต้าจงเคยถูกเชิญไปจวนขององค์ชายสี่ เพื่อเล่าเรื่องให้องค์ชายทั้งหลายฟัง

ภายหลังหลี่จุ่นถูกจับเข้าคุกหลวง เมื่อออกมาจากคุกหลวงก็ได้วางแผนให้เจ้าหลิวอ้วนนำตัวฟางต้าจงพร้อมกับเพื่อนร่วมงานสกุลหลิว พาครอบครัวหนีออกจากเมืองหลวงในคืนนั้นทันที

หลังจากนั้นก็ได้อาศัยอยู่ในเมืองหลินซุ่นและได้รับการคุ้มครองจากสมาคมเทียนตี้

ต่อจากนั้นหลี่จุ่นก็ได้สั่งการให้อวี้เซียงเคลื่อนย้ายฐานทัพ พวกเขาจึงได้ติดตามไปด้วย

นักเล่าเรื่องสองคนนั้น ตอนนี้ได้อาศัยอยู่ในเมืองอวี๋เจียง!

ที่เลือกใช้ชื่อเสียงของฟางต้าจงสร้างข่าวลือตั้งแต่แรกนั้น ที่จริงแล้วคือหลี่จุ่นกำลังจะบ่งบอกให้องค์ชายสี่รู้ว่า นักเล่าเรื่องสองคนที่เคยถูกเชิญไปจวนเหยียนอ๋องนั้นยังมีชีวิตอยู่!

สองคนนี้สามารถนำมาเป็นพยานบุคคลได้!

แม้ว่าจะไม่สามารถยืนยันได้ แต่ก็ทำให้รู้ว่าการตายขององค์ชายเจ็ดนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์ชายสี่ และการเลือกใช้ชื่อของฟางต้าจง เหมาะสมที่จะนำมาสร้างข่าวลือขององค์ชายสี่อย่างยิ่ง!

“เจ้าสี่เอ๋ย ข่าวลือของข้าในครั้งนี้ เจ้าจะทนได้หรือเปล่า? และจะรับมืออย่างไร?”

หลี่จุ่นยิ้มอย่างเยือกเย็นอยู่ในใจ!

มองดูซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ที่สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จึงเอ่ยขึ้นว่า

“อาจารย์ รบกวนช่วยหาคนคัดหลายๆฉบับด้วย จากนั้นก็ไปติดไว้ตามสถานที่ต่างๆของเมืองในเวลากลางคืน!”

เดิมทีไม่จำเป็นต้องใช้วิธีที่โง่เขลาเพียงนี้ ให้คนแจกไปก็หมดเรื่อง

แต่เมื่อองค์ชายสี่ใช้วิธีเชือดไก่ให้ลิงดู ทำให้หาคนได้ยาก ฉะนั้นจึงลองใช้วิธีนี้ไปก่อน จากนั้นก็ค่อยหาคนคอยใส่ร้ายป้ายสีให้รุนแรงยิ่งขึ้น

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์หายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง แววตาประหลาดใจ พร้อมกับพยักหน้าช้าๆ และเอ่ยขึ้นว่า

“ได้ เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง เจ้าไปพักผ่อนเถอะ”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์รู้สึกไม่สบายใจ

แผนการของหลี่จุ่นทำให้นางรู้สึกตะลึงมาก!

ลูกศิษย์ของตนเอง ทำให้นางยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ลุกขึ้นไปเตรียมแผนการ

หลี่จุ่นเอนกายอยู่ในเตียง หายใจเข้าลึกๆหนึ่งที

ยังคงรู้สึกว่าร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง

ยอดฝีมือผู้นี้ช่างน่ากลัวจริงๆ วรยุทธ์แบบนี้ ใครจะสังหารได้?

หลี่จุ่นนึกไม่ถึงว่าแค่แตะเบาๆ ก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด

วรยุทธ์ของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กับจักรพรรดินีพอๆกัน แน่นอนว่า ตอนนี้จักรพรรดินีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์

แต่ก่อนหน้านี้ตนเองยังคิดจะใช้มือสัมผัสสะโพกของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ ตอนนี้มาคิดดูแล้วถือว่าตนโชคดีจริงๆที่ไม่ได้ทำเช่นนั้นจึงรอดพ้นภัยมาได้!

ไม่เช่นนั้น คาดว่าตอนนี้คงจะตายไปแล้วแน่ๆ

“เจียงเยว่ฉานที่บอกว่าตนเป็นอันดับหนึ่งในปฐพีนี้ ไม่รู้ว่าจะร้ายกาจขนาดไหน?” หลี่จุ่นอดไม่ได้ที่จะนึกถึงหญิงสาวที่งดงามนั้นขึ้นมา ทันใดนั้นก็แอบกลัวอยู่ในใจ

เจียงเยว่ฉานกล่าวว่าวรยุทธ์ของตนเป็นอันดับหนึ่งในปฐพี แน่นอนว่าต้องเป็นอันดับหนึ่งในปฐพี!

ตั้งแต่ที่หลี่จุ่นได้ฝึกฝนวรยุทธ์ พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายลึกล้ำจนไม่อาจจะคาดเดาได้!

“ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!”

“น่ากลัวจริงๆ!”

“เช่นนี้ ก๊กขององค์รัชทายาทกลับมาแล้ว!”

“คนผู้นี้คิดก่อกบฏอย่างแน่!”

“เช่นนี้ทหารเหยียนโจวของพวกเราจะร่วมมือกับคนชั่วนี้หรือ?!”

“ไม่ได้ พวกเราไม่ยอม!”

“ต้องกำจัดคนผู้นี้!”

“ให้มันออกไปจากเมืองเหยียนโจว!”

“…”

ในเมืองเกิดความหวั่นวิตก

ทำให้ผู้คนพากันลุกฮือ！

ไม่นาน ข่าวคราวก็ได้แพร่ไปถึงกองทัพ ดังไปถึงหูขององค์ชายสี่ ผู้บัญชาการที่นำกองทัพอย่างนิ่งสงบมาโดยตลอดอย่างองค์ชายสี่ ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเจน!

ออกมาจากกระโจมอย่างเร่งรีบ มองเห็นทหารรอบๆที่กำลังวิจารย์กันอย่างดุเดือด!

แย่แล้ว!

ในใจขององค์ชายสี่เกิดความหวาดวิตก สีหน้าซีดเผือดขึ้นมา!