องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1089

ก่อนหน้านี้ตอนที่กองทัพแคว้นหนานเข้าใกล้เมืองหลวง หลี่จุ่นได้ใช้แผนรอกระต่ายอยู่ใต้ต้นไม้ จากนั้นก็สุ่มอยู่ปากทางเข้าถนนลับ จับตัวก๊กขององค์รัชทายาท

รู้ว่าก๊กรัชทายาทพวกนี้ยังมีประโยชน์ จึงได้คุมตัวเอาไว้ตลอด ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะเอามาใช้งาน

ถ้าก๊กรัชทายาทออกมายืนยันเรื่ององค์ชายสี่ ถึงครานั้นแม้องค์ชายสี่จะมีกี่ร้อยปาก ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์แม้จะกำลังตกตะลึง แต่ก็ไม่ละเลยเรื่องสำคัญ ส่งคนไปเตรียมการอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อนางมาใคร่ครวญดู ทันใดนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นมา ตัดสินใจลงมือทำด้วยตนเอง!

จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินทาง จากมุมลึกลับในเมืองที่ไร้ผู้คน กระโดดข้ามกำแพงออกไป มุ่งหน้าไปทางกองทัพแคว้นหนาน

เวลานั้น!

ภายในกระโจมกองทัพแคว้นหนาน จักรพรรดินีกับเฟิงอู่หังกำลังปรึกษาหารือกันอยู่

หลี่จุ่นออกไปได้หลายวันแล้ว พวกเราได้รับข่าวสารจากในเมืองส่งมาทุกวัน จึงรู้ว่าตอนนี้ในเมืองกำลังเกิดการวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างดุเดือด

ผู้บัญชาการกองทัพเหยียนโจว ตอนนี้กำลังมีปัญหารุมเร้าอย่างหนัก

ทั้งสองจึงรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง ขณะเดียวกันความเคารพเลื่อมใสในตัวหลี่จุ่น นับวันก็ยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น

เจ้าหนุ่มคนนี้ ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!

ข่าวสารในเมืองวันนี้ จักรพรรดินีได้รับแล้ว

เฟิงอู่หังอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถามขึ้นว่า

“ฝ่าบาท เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่?”

เฟิงอู่หังรู้จักตัวตนหลี่จุ่นน้อยมาก รู้แค่ว่าหลี่จุ่นไม่ใช่คนธรรมดา แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นใครนั้น เขาไม่เคยเอ่ยถามมาก่อน

แต่ครั้งก่อนได้รับรู้มาว่า เจ้าหนุ่มคนนี้เคยเป็นผู้บัญชาการของกองทัพเจิ้นเป่ย เคยร่วมรบในสงครามชายแดนเหนือ ทำให้เขารู้สึกทึ่งมาก

ติดตามเขามานานขนาดนี้ ผ่านการคลุกคลีไปมา ความสงสัยในตัวเขายิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้น ในใจเฟิงอู่หังอดไม่ไหวแล้ว อยากจะรู้ว่าเจ้าหนุ่มคนนี้แท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่

เมื่อได้ยินเฟิงอู่หังเอ่ยถามขึ้นมา จักรพรรดินีก็หันไปมองหน้าเฟิงอู่หังแวบหนึ่ง คิดใคร่ครวญสักพัก จึงตัดสินใจเล่าให้เฟิงอู่หังฟัง บอกกล่าวขึ้นมาว่า

“กุนซือ เป็นองค์ชายหกแห่งราชวงศ์อู่! ”

“อะไรนะ!”

เฟิงอู่หังได้ยินดังนี้ ทันใดนั้นดวงตาก็เปิดกว้าง

รู้สึกตกตะลึงอย่างมาก!

“จริงหรือ ฝ่าบาท กุนซือเป็นองค์ชายหกของราชวงศ์อู่?! แล้วทำไม...”

เฟิงอู่หังไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่หูของตนได้ยิน!

หลี่จุ่นเป็นลูกชายของหลี่เจิ้ง แล้วทำไมถึงช่วยพวกเราโจมตีราชวงศ์อู่?

เจ้าหนุ่มคนนี้คิดจะกบฏ!

เฟิงอู่หังมองดูจักรพรรดินี ทันใดนั้นก็หรี่ตาขึ้นมา และขอตัวลาทันที!

ผ่านไปไม่นาน

ชุดสีขาวดั่งหิมะ ผ้าแพรคลุมหน้าสีดำซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ ได้ปรากฎตัวอยู่ด้านนอกค่ายทหาร

มองไม่เห็นเงาจักรพรรดินีออกมาต้อนรับอยู่ด้านนอก ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ยิ้มอย่างเยือกเย็นขึ้นมา หยุดฝีเท้าไว้ด้านหน้าค่ายทหาร พูดเยาะเย้ยเบาๆว่า

“อะไรกัน? นี่คือวิธีต้อนรับแขกของฝ่าบาทหรือ? แม้แต่จะออกมาต้อนรับก็ยังไม่มี”

บรรยากาศเงียบกริบชั่วครู่ ภายในกระโจมมีเสียงจักรพรรดินีดังขึ้นมาเบาๆ

“ในเมื่อน้องหญิงมาถึงแล้ว ทำไมยังต้องใส่ใจกับพิธีรีตองพวกนี้อีก? เชิญน้องหญิงเข้ามาคุยด้านในเถอะ ข้าได้เตรียมน้ำชาอย่างดีรอน้องหญิงแล้ว”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ได้ยินดังนี้ ก็ขมวดคิ้วทันที แต่ไม่เคลื่อนไหวร่างกาย

ยังคงยืนอยู่ที่เดิม หันใบหน้างดงามไปอีกด้าน สองมือกอดอกไว้ น้ำเสียงยังคงแฝงด้วยความเยาะเย้ย เอ่ยขึ้นเบาๆว่า

“อุ๊ย คิดไม่ถึงว่าข่าวสารที่ข้าอุตส่าห์นำมาจากเจ้าหนุ่มผู้นั้น มีบางคนกลับไม่สนใจใยดี ถ้าเช่นนี้ ก็ถือว่าข้าไม่เคยมาเยือนที่นี่แล้วกัน”

พูดจบก็เตรียมหันหลังเดินกลับไป

เมื่อพูดถ้อยคำนี้ออกไป!

จักรพรรดินีก็รีบออกมาทันที พร้อมกับพูดว่า “ช้าก่อน!”