องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1095

ทัพแคว้นหนานทยอยมากันแล้ว

รุ่งเช้านี้ มีข่าวรายงานไปยังกระโจมทัพกลาง องค์ชายสี่สีหน้าเปลี่ยน รับสั่งให้เข้าเผชิญกับศัตรูทันที!

เขาติดตามกองทัพไปยังกำแพงเมืองโดยทันที

เมื่อมองไปไกลสุดสายตา นอกเมืองเต็มไปด้วยกำลังพลทหารม้าจอแจแออัด ไร้ที่สิ้นสุด!

นี่มันคือทัพแคว้นหนานที่มีกองกำลังนับสามแสน!

กองกำลังขนาดนี้ มองดูแล้วทำให้หวาดกลัวเล็กน้อย

“เหตุใดกองทัพแคว้นหนานจึงต้องการโจมตีเมือง? มิกลัวเหล่าไพร่ฟ้าได้รับอันตรายแล้วรึ?!”

กุนซือเจี่ยงอิงสงมองดูศัตรูที่อยู่นอกเมือง จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

มือที่หักของเขาอาการดีขึ้นแล้ว แต่ยังไม่ได้ถอดผ้าพันแผล

ทว่าสามารถโบกพัดได้แล้ว

แม้ว่าปกติเขาจะไม่ใช้มือนี้พัดก็ตาม แต่วันนี้กลับใช้มือที่บาดเจ็บพัดวีพัดขนห่าน

ขณะนี้เขาขมวดคิ้วพร้อมด้วยสีหน้าอันไม่สู้ดีนัก

ถัดจากเขา ก็คือองค์ชายสี่ซึ่งเป็นผู้บัญชาการกองทัพนั่งอยู่บนเก้าอี้ประทับ แววตามองออกไปนอกเมืองอย่างเย็นชา

เงียบสงัดไร้คำเอื้อนเอ่ย

ผู้บัญชาการทัพแคว้นหนาน เฟิงอู่หังกำลังขี่ม้ามุ่งหน้ามา ยืนอยู่นอกระยะของมือธนู มองขึ้นไปยังสันกำแพง

“จอมทัพหลี่ ข้าจะพูดอีกครั้ง อพยพประชาชนออกจากเมืองบัดเดี๋ยวนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการทำร้ายประชาชน การรบราระหว่างกองทัพของข้าและท่านเป็นกิจของข้า เหล่าไพร่ฟ้าไม่เกี่ยวข้อง! ข้าหวังว่าจอมทัพหลี่จะรีบอพยพประชาชนออกจากเมืองโดยด่วน เพื่อหลีกเลี่ยงการโดนสังหาร!”

เฟิงอู่หังเอ่ยปาก ด้วยน้ำเสียงเย็นชา!

ทันใดนั้น!

องค์ชายสี่ไม่ได้ตอบกลับอันใด เพียงแต่มองด้วยท่าทีเรียบเฉย ทำไขสือ

และเจี่ยงอิงสงมีสีหน้าโกรธจัด!

เหตุใดจะมิต้องการให้ประชาชนออกไปนอกเมืองกันเล่า?

พวกเขาก็ต้องการให้ประชาชนออกไปนกเมืองเช่นกัน ทว่ากองทัพเหยียนโจวไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น พวกเขาจะมีทางเลือกใดได้อีก?!

เจี่ยงอิงสงอยากที่จะเปิดปากคัดค้าน

แต่เมื่อเห็นองค์ชายสี่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอันใด จึงทำได้เพียงนั่งมองเฟิงอู่หังด้วยแววตาเรียบเฉยและหุบปากแต่โดยดี

เจี่ยงอิงสงและองค์ชายสี่มิได้ตอบกลับเฟิงอู่หังแต่อย่างใด

บนสันกำแพง แม่ทัพแห่งกองทัพเหยียนโจวนายหนึ่ง อดรนทนไม่ไหว กล่าวด้วยความเดือดดาลออกมาว่า

“หยุดเย่อหยิ่งเสีย! ท่านจะรอให้ประชาชนออกจากเมือง แล้วพวกท่านจะสังหารพวกเขาตามทางเพื่อระบายโทสะงั้นหรือ ฝันไปเถิด! แผนชั่วช้าเช่นนี้ อย่าหวังเลยว่าจะทำมันได้!”

เมื่อเฟิงอู่หังได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาชั่วขณะ

ชั้นต่ำ!

คำพูดนี้ของเจ้าอย่างไรเล่าที่ข้าต้องการ!

เฟิงอู่หังได้ฟังก็ประหลาดใจ มององค์ชายสี่พร้อมหัวเราะชอบใจ เขาโบกมือทันทีพร้อมตะโกนว่า

“ผู้ใดก็ได้ เอาข้าขึ้นไปที!”

ทันใดนั้น ผู้คนที่สวมเครื่องแบบของราชวงศ์อู่จำนวนหนึ่งก็ถูกพาไปที่ด้านหน้าของแนวรบ

เราพลทหารแห่งกองทัพเหยียนโจวที่อยู่บนกำแพงมองดูด้วยความสับสน จากนั้นพวกเขาจึงได้เห็นคนเหล่านั้นที่คุ้มกันตัวขึ้นมาคือผู้ที่สวมเครื่องแบบของราชวงศ์อู่ สีหน้าพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที!

องค์ชายที่สี่หรี่ตาลง อดไม่ได้ที่จะบีบพนักพิงแขนของเก้าอี้ไว้แน่น!

ตายแน่แท้!

นี่คือคนของก๊กรัชทายาททั้งหมดเลยเหรอนี่!

ไปตกอยู่ในกำมือของแคว้นหนานได้เยี่ยงไร?

องค์ชายสี่แววตาหดลง ใจเสียไปชั่วขณะ!

ลางสังหรณ์ไม่ดีได้คลืบคลานเข้ามา!