องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1096

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

วินาทีถัดมา ลางสังหรณ์ที่เป็นอัปมงคลนี้เป็นจริงแล้ว!

นัยน์ตาของเฟิงอู่หังเย็นยะเยือก พร้อมทั้งมุมปากยังแฝงรอยยิ้มแสนเย็นชาเอาไว้อีกด้วย

มองพวกก๊กรัชทายาทแต่ละคนที่ถูกคุมตัวมายังหน้าค่ายทั้งคอตกทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขังว่า

“ใต้เท้าทุกท่าน เหยียนอ๋องที่พวกท่านคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้อยู่ในเมืองแล้ว พวกท่านเบิกตามองให้ชัด ๆ ล่ะ เหยียนอ๋องผู้นี้มิอาจช่วยพวกท่านได้!”

ขุนนางแห่งราชวงศ์อู่ที่ร่วมก๊กรัชทายาทเหล่านี้ ที่เป็นขุนนางระดับสูงก็มีระดับรองเจ้ากรม ที่เป็นขุนนางขั้นต่ำก็มีขั้นเจ็ด ทว่านตอนนี้กลับไร้ซึ่งศักดิ์ศรี

แน่นอนว่าพวกเขามองเพียงแค่ปราดเดียวก็มององค์ชายสี่ที่อยู่บนกำแพงเมืองออกแล้ว ไม่คาดฝันกับการปรากฏตัวขึ้นที่เมืองเหยียนโจวขององค์ชายสี่เป็นอย่างมาก

ในวินาทีนี้เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิงอู่หัง ทั้งสองสามคนก็ลอบมองกันทีหนึ่ง ทุกคนล้วนแล้วแต่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

วินาทีถัดมา!

พวกเขากัดฟัน แสร้งทำทีท่าอย่างตื่นเต้นสุดขีด พลันพุ่งตัวขึ้นหน้ามาสองสามก้าว ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นมององค์ชายสี่ที่อยู่บนกำแพงเมือง ก่อนจะตะโกนว่า

“องค์ชาย! ช่วยด้วยขอรับ!”

“องค์ชายสี่ ท่านต้องช่วยพวกเรานะขอรับ!”

“ใช่แล้ว อง์รัชทายาทปฏิบัติต่อท่านเป็นอย่างดี! ให้ท่านคิดหาวิธีกลับขึ้นมาใหม่!”

“ท่านอ๋อง ท่านต้องช่วยพวกเราด้วยนะขอรับ!”

“...”

ที่ทั้งสองสามคนโหวกเหวกโวยวายตะโกนลั่น ล้วนเอ่ยตามที่ซ้อมเอาไว้ก่อนหน้านี้

ทันใดนั้นก็พูดจนทำเอาทัพเหยียนโจวสั่นสะเทือนไปยกหนึ่ง พูดจนทำเอาเจี่ยงอิงสงตกใจจนพูดไม่ออก พูดจนทำเอาสีหน้าขององค์ชายสี่ผู้สง่างามเปลี่ยนไปในทันใด!

คล้ำดำเขียวจนถึงขีดสุด!

องค์ชายสี่ในวินาทีนี้ ดวงตาเบิกโพลง มองก๊กรัชทายาทที่อยู่ใต้กำแพงเมืองเหล่านี้อย่างไม่กล้าเชื่อ เดือดดาลจนแทบจะกระอักเลือดออกมา!

คนเหล่านี้ทำไมถึงได้บังอาจเช่นนี้?

ไม่นึกเลยว่าจะกล้าพูดจากไปเรื่อยเปื่อยอย่างเปิดเผย!

พูดจาให้ร้ายอย่างเปิดเผย!

ปั้นนำเป็นตัว!

ดวงตาทั้งสองของเขาเบิกโพลงจนราวกับลูกตาจะถลุนออกมาแล้วอย่างนั้น จ้องคนเหล่านี้เขม็ง!

ก่อนจะตะคอกด้วยความเดือดดาลอย่างเหลืออดเหลือทน

“ไร้สาระ! พวกเจ้ามันรนหาที่ตาย ไม่นึกเลยว่าจะใส่ร้ายข้า?!”

สรุปก็คือก่อให้เกิดความโกลาหลขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้แต่เหล่าทหารที่อยู่บนกำแพงเหล่านั้นก็มองหน้ากันไปมา รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก!

ไม่นึกเลยว่า

พวกเขาจะคอยฟังคำสั่งอยู่หน้ากระโจมองค์ชายที่พยายามก่อกบฏคนหนึ่งมาโดยตลอด นี่ช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว!

หากจู่ ๆ เขาคิดจะพาพวกเขาไปก่อกบฏ และการกบฏเกิดล้มเหลว เช่นนั้นศีรษะก็ต้องหลุดออกจากบ่ากันหมด!

แต่หากก่อกบฏได้สำเร็จ...ก่อกบฏได้สำเร็จ เช่นนั้นก็คงจะไม่เป็นอะไร คงไม่ถึงขั้นที่ว่าองค์ชายสุนัขนี่จะฆ่าพวกเขาเหล่านี้เพื่อให้กลายเป็นขุนนางผู้มีความดีความชอบหรอกนะ?

นั่นเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผลสิ้นดี

“ท่านแม่ทัพทุกท่าน อย่าไปฟังพวกเขาพูดจาเพ้อเจ้อ! ที่พวกเขาพูดล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ!”

เจี่ยงอิงสงร้อนใจขึ้นมาในทันที ก่อนจะรีบตะโกนเสียงดัง ห้ามไม่ให้ทุกคนเชื่อ!

แต่ทว่า!

ในใจของเขาเองก็กำลังหวาดกลัวอยู่เช่นกัน มีแต่ผีเท่านั้นที่จะรู้ได้ว่าองค์ชายสี่ผู้นี้เป็นพวกเดียวกับรัชทายาทหรือไม่ เขาเองก็จัดการเรื่องตามคำสั่งเช่นกัน ช่วยให้คำปรึกษาเขาตามคำสั่งก็เท่านั้น

ตอนนี้เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เขาเองก็ไม่กล้ารับประกัน!

แน่นอนว่า

ทัพแคว้นหนานนี้ก็มีความน่าสงสัยว่าจะใส่ร้ายเช่นกัน ทว่าเขาใส่ร้ายอย่างมีเหตุผลและมีหลักฐาน จะไม่ให้เชื่อก็ไม่ได้!