องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1098

เรื่องโจมตีเมืองโจมตีเมืองไม่ได้หรอก

ถึงอย่างไรภายในเมืองก็มีประชาชนของเมืองเหยียนโจวอยู่มากมาย ยิ่งไปกว่านั้นกุนซือเองก็ยังอยู่ในเมือง

หากบุกโจมตีเมืองในตอนนี้ ก็จำเป็นต้องใช้เครื่องโยนหิน หากพลาดไปโดนประชาชนกับกุนซือจะทำอย่างไร?

ด้วยเหตุนี้จักรพรรดินีจึงใช้ให้คนตอบกลับเฟิงอู่หัง เรียกให้เขาถอยทัพกลับมาก่อน แล้วค่อยวางแผนขั้นต่อไป

แม้เฟิงอู่หังจะคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว แต่ทว่าเมื่อต้องเห็นโอกาสนี้หลุดลอยไปเช่นนี้ เขาเองก็ลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่งเช่นกัน

แต่ก็จนปัญญา

ภายในเมืองนี้ยังมีประชาชนอยู่มาก และหากพวกเขาโจมตีเมืองก็ต้องใช้กำลังของทุกคนถึงจะยึดครองมาได้ เจ้าสิ่งนี้เดิมทีก็ไม่สามารถควบคุมทิศทางได้อยู่แล้ว

ทันใดนั้นเฟิงอู่หังก็ทำได้เพียงแพร่คำสั่งลงไปให้ทั้งทัพถอยทัพ

ทัพแคว้นหนานสามแสนนาย พลันถอยกลับไปอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกร!

กลับมาถึงยังฐานที่มั่น ก็เริ่มขุดหลุมตั้งหม้อทำอาหาร

บนกำแพงเมืองเหยียนโจว ครั้นเหล่าทหารทัพเหยียนโจวทุกนายเห็นทัพศัตรูถอยทัพไป ก็พลันถอนหายใจหนัก ๆ เฮือกหนึ่ง

ในขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นแสดงความเคารพเลื่อมใสศรัทธาต่อทัพศัตรู

“ได้โอกาสดีขนาดนี้แล้วก็ยังไม่โจมตีเมือง...ทัพแคว้นหนานนี้ ช่างมีคุณธรรมอยู่สองสามส่วนจริง ๆ!”

มีแม่ทัพผู้หนึ่งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก

คำพูดประโยคนี้ไม่มีผู้ใดคัดค้าน

เนื่องจากเป็นเช่นนี้จริง ๆ!

หากเปลี่ยนเป็นพวกเขา ฉวยโอกาสระหว่างความโกลาหลภายในทัพพวกเขา คงได้บุกโจมตีเข้ามาอย่างกำเริบเสิบสานเป็นแน่!

แม้ว่าการโจมตีฉากนี้ หากอีกฝ่ายไม่ใช้เครื่องโยนหินนั่น ก็ใช่ว่าจะโจมตีได้ง่ายขนาดนั้น

ทว่าหากอีกฝ่ายใช้เครื่องโยนหิน เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่ได้จะจับองค์ชายสี่ตรงนั้นเลย อันที่จริงก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไร

จะจับหรือไม่จับเป็นผลลัพธ์หนึ่ง

ด้วยเหตุนี้ในวันนี้พวกเขาถึงได้กล้าจับกุมองค์ชายสี่อย่างกำเริบเสิบสาน ต่อหน้าศัตรูตัวฉกาจ เนื่องจากเป็นพรรคเดียวกับรัชทายาท จะปล่อยไปง่าย ๆ ไม่ได้!

ทว่าตอนนี้ การกระทำของฝ่ายศัตรูเองก็เผยคุณธรรมออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

ภายในชั่วพริบตาแม่ทัพของทัพเหยียนโจวไม่น้อย ต่างมองไปทางที่ค่ายทหารของทัพศัตรูตั้งอยู่ นัยน์ตามีความหมายลึกซึ้ง

สถานการณ์ที่ทหารทั้งสองทัพ ไม่นานข่าวก็แพร่มาถึงตรงหน้าหลี่จุ่น

เซียวเจิ้นปะปนเข้าไปดูที่เกิดเหตุด้วยตัวเอง ได้ยินเขาบอกว่าองค์ชายสี่ถูกยอดฝีมือลึกลับคนหนึ่งช่วยไป นัยน์ตาของหลี่จุ่นก็หรี่ลงเล็กน้อย

แม้จะรู้อยู่ตั้งนานแล้วว่าในที่ลับมียอดฝีมือคอยปกป้ององค์ชายสี่อยู่ คิดจะเอาตัวเขานั่นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

ท่านนายน้อยไม่ใช่คนธรรมดา!

มิน่าล่ะก่อนที่อวิ๋นเอ๋อร์จะแยกจากนายท่าน กำชับตัวเขาอย่างหนักแน่นว่า ตัวเขาจะต้องปกป้องท่านนายน้อยให้ดี

ท่านนายน้อยเก่งกาจเช่นนี้ ไม่ต้องดูแลปกป้องให้ดี ๆ หรอกหรือ?

หลี่จุ่นครุ่นคิดอย่างละเอียด แล้วเอ่ยขึ้นว่า “พี่ใหญ่เซียว ยังต้องรบกวนให้ท่านไปด้วยตัวเองแล้ว!”

เซียวเจิ้นรีบประสานมือทำท่าคารวะก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ท่านนายน้อยมีอะไรจะสั่งหรือ?”

“พี่ใหญ่เซียว ตอนนี้ข้าเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง ท่านส่งจดหมายฉบับนี้ไปนอกเมืองให้ข้าหน่วย ส่งไปให้ฝ่าบาท!” หลี่จุ่นค่อย ๆ เอ่ยปาก

“ขอรับ!” เซียวเจิ้นพยักหน้าอย่างหนัก!

หลี่จุ่นรีบลงมือในทันใด เขียนจดหมายขึ้นมาฉบับหนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นให้เซียวเจิ้นนำไปด้วยตนเอง

เนื้อหาในจดหมายว่าอะไร?

ก็คือให้จักพรรดินีเชิญผู้ที่คอยคุมทัพเหยียนโจวไปยังนอกเมือง ไม่ว่าคนที่ไปจะเป็นผู้ที่คอยคุมจริง ๆ หรือไม่ หลี่จุ่นเองก็กำลังคลำหาไต๋ของอีกฝ่ายเช่นกัน!

เนื่องจากกองกำลังเกือบสามแสนคน...ของเหยียนโจวนี้ สิ่งที่เขามุ่งมาดจะได้สมปรารถนา!