องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1101

“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านมองไม่ผิด...วรยุทธ์ของข้าได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว!”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กล่าวอย่างใจเย็น

ในน้ำเสียงมีความภาคภูมิใจ มองดูศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองแล้วกล่าวว่า

“ศิษย์พี่ใหญ่ หากท่านกังวลว่าจะไม่สามารถเอาชนะขันทีเฒ่าผู้นั้นได้ ตอนนี้ท่านไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้วรยุทธ์ของข้าอยู่ในระดับเดียวกับท่านอาจารย์ในตอนนั้นแล้ว ขันทีเฒ่าผู้นั้นไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้อีกต่อไป!”

สีหน้าที่ตกใจของเฮยไหลไป่หลี่ไม่ได้ลดลงเลย เขาตกใจมากจนลืมตัว ต้องใช้เวลาอยู่สักพักจึงจะกลับมารู้สึกตัวและกล่าวเบา ๆ

“เดิมทีข้าคิดว่าพรสวรรค์ในวิถีวรยุทธ์ของศิษย์น้องนั้นแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด...ไม่คิดเลยว่าพรสวรรค์ในวิถีวรยุทธ์ของน้องสามนั้นไม่แตกต่างไปจากศิษย์น้องเล็กมากนัก”

แววตาของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยิน ราวกับว่าเขินอายเล็กน้อย และกล่าวว่า

“จริง ๆ แล้วข้าเทียบกับศิษย์น้องเล็กไม่ได้หรอก วรยุทธ์ของศิษย์น้องเล็กเหนือกว่าท่านอาจารย์มาก...ศิษย์พี่ใหญ่ก็ชมมากเกินไปแล้ว มันเป็นเพียงความโชคดีที่บังเอิญได้พัฒนามาถึงขนาดนี้”

เฮยไหลไป่หลี่พยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรต่อ

แต่เขากลับสูดลมหายใจยาวแล้วกล่าวช้า ๆ

“ในเมื่อวรยุทธ์ของเจ้าถึงระดับนี้แล้ว เกรงว่าเจ้าจะทนฟังต่อไม่ได้ถ้าศิษย์พี่จะห้ามเจ้า แต่มีบางสิ่งที่ข้าอยากบอกเจ้าก่อนที่เจ้าจะไป”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์มองดูศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองด้วยท่าทีรอฟัง

เฮยไหลไป่หลี่กล่าว

“แม้ว่าศิษย์อาซั่งกวนจะถูกจักรพรรดิอู่สังหาร การตามหาจักรพรรดิอู่เพื่อแก้แค้น และนำทุกสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับกลับคืนมาจึงเป็นเรื่องที่ถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัย

“แต่ผ่านมาแล้วหลายปี ศิษย์พี่ไม่ได้ไปตามหา เพราะประการแรก วรยุทธ์ของเขา และประการที่สอง เพราะ...”

เขาหยุดไปชั่วครู่และกล่าวช้า ๆ “ศิษย์น้องเล็กยังมีชีวิตอยู่”

ศิษย์น้องเล็กยังมีชีวิตอยู่...

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็รู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาด!

สีหน้าตกใจ แววตาเปลี่ยนไปทันที และถามอย่างเร่งรีบ

“ศิษย์พี่ใหญ่...ท่าน ท่านกำลังพูดเรื่องอะไร ท่านบอกว่าศิษย์น้องเล็กยังมีชีวิตอยู่งั้นหรือ แต่อาจารย์แม่ไม่ได้ไปเขาไปด้วย และเขาก็หายไปหรอกหรือ...”

เฮยไหลไป่หลี่ส่ายหัวด้วยสีหน้าสงบ “เขาหายไป แต่ก็ไม่ได้หายไป อันที่จริงเขาอยู่กับจักรพรรดิอู่! นี่เป็นเหตุผลประการที่สองว่าทำไมข้าถึงไม่ลงมือกับจักรพรรดิอู่มาหลายปี!”

“ข้าไม่ได้บอกเจ้าเรื่องที่ศิษย์น้องเล็กยังมีชีวิตอยู่ในช่วงปีนี้ แต่ข้าก็ยังเฝ้าดูเขาอยู่ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงอยู่ที่เมืองหลวงตลอดหลายปีที่ผ่านมา” เฮยไหลไป่หลี่กล่าวต่อ

จู่ ๆ ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็เอ่ยถาม “ศะ ศิษย์น้องเล็กเขา...มีลักษณะอย่างไร”

เฮยไหลไป่หลี่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วกล่าวว่า

“ศิษย์น้องเล็กมีรูปโฉมงดงามมากเป็นพิเศษ เขาเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาและหาได้ยากในโลกนี้

“สำหรับความสามารถของเขา เจ้าน่าจะเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ในช่วงสองปีที่ผ่านมา นอกจากนี้...ปฏิภาณไหวพริบของศิษย์น้องเล็กก็ไม่มีใครเทียบได้และแทบจะสืบทอดความคิดความอ่านทุกอย่างมาจากท่านอาจารย์”

“แล้ว วรยุทธ์ของเขาล่ะ” ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ถามอย่างเร่งรีบและตื่นเต้น!

ชายหนุ่มผู้มีรูปโฉมงดงามมากเป็นพิเศษ?

ไม่รู้ว่าจะเทียบกับเจ้าเด็กนั่นของตัวเองได้หรือไม่

“วรยุทธ์ของเขา...”

เฮยไหลไป่หลี่ชะงักไปทันที “เฮ้อ สิ่งที่เสียใจเพียงอย่างเดียวก็คือ ศิษย์น้องเล็กไม่มีคุณสมบัติฝึกฝนวรยุทธ์”