องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1103

หลี่จุ่นได้รับบาดเจ็บจากลมปราณคุ้มกันของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ เขานอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสองวันก่อนจะลุกขึ้นได้ และในที่สุดก็กลับมาคล่องแคล่วดังเดิมได้

และเช่นเดียวกับที่ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กล่าวไว้ หลี่จุ่นรู้สึกว่ากำลังภายในของเขาเริ่มหนาและลึกขึ้นเรื่อย ๆ จนเกือบจะแข็งแกร่งขึ้นมาก

“พี่เซียว พวกเราไปหาที่สักที่และลองวรยุทธ์ของข้ากัน ข้ารู้สึกว่าวรยุทธ์ของข้าพัฒนาขึ้นอีก”

เมื่อมั่นใจว่าตัวเองหายดีแล้ว หลี่จุ่นจึงเรียกเซียวเจิ้นมาหาทันทีและวางแผนที่จะประลองง่าย ๆ กับเขา

หัวใจของเซียวเจิ้นเต้นรัวเมื่อได้ยินสิ่งนี้

เขารู้ดีถึงพรสวรรค์วิถีวรยุทธ์ของหลี่จุ่น ตอนที่เห็นหลี่จุ่นครั้งแรก เขายังเป็นคนที่ไม่รู้จักวรยุทธ์ใด ๆ และไม่มีแม้แต่กำลังภายในใด ๆ ทั้งสิ้น

แต่ตอนนี้มันผ่านมานานเพียงใดแล้ว

ท่านนายน้อยของข้าเติบโตขึ้นมาถึงจุดนี้แล้ว!

วรยุทธ์ที่พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นไม่เคยมีมาก่อน!

ตอนนี้ท่านนายน้อยต้องการจะประลองกับเขา... เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

แม้ว่าวรยุทธ์ของท่านนายน้อยจะสูงขึ้น แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเขาได้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้า...เขาทำให้ท่านนายน้อยเสียหน้า?

หรือถ้าเผลอทำร้ายอีกฝ่ายล่ะก็...

เซียวเจิ้นรู้สึกลำบากใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้

“พี่เซียวไม่ต้องกังวล หากท่านกลัวทำข้าเจ็บ ท่านใช้แรงแค่ครึ่งเดียวก็พอ”

สีหน้าหลี่จุ่นดูไม่สะทกสะท้าน เขามองเห็นความกังวลของเซียวเจิ้น ดังนั้นเขาจึงพูดเช่นนี้ออกไป

ความหมายที่เขาพูดออกไปมีสองความหมาย

อย่างแรกคือ พี่เซียวต้องแข็งแกร่งมาก จนข้าหลี่จุ่นไม่สามารถเอาชนะท่านได้

อย่างที่สอง ท่านไม่ต้องกลัวทำข้าเจ็บ และข้าก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองเสียแต้ม เพราะข้าเป็นคนเสนอเอง

อย่างที่คาดไว้!

เมื่อเซียวเจิ้นได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น เขาก็คิดอยู่ครู่หนึ่งและรู้สึกวางใจทันที

“ขอรับ ท่านนายน้อย!”

ทั้งสองออกจากห้อง มาที่พื้นที่โล่งข้างโรงเตี๊ยม และเริ่มวางกระบวนท่า

“พี่เซียว แม้ว่าวรยุทธ์ของท่านจะสูงมาก แต่ท่านก็ยังต้องระวัง ตอนนี้ข้าประเมินวรยุทธ์ของตัวเองไม่ได้เลย ดังนั้นข้าจึงไม่รู้ว่ามันแข็งแกร่งหรืออ่อนแอเพียงใด” หลี่จุ่นเตือน

“ขอรับ ท่านนายน้อย! ท่านลงมือได้เลย!”

เซียวเจิ้นมองไปที่หลี่จุ่นและพยักหน้าช้า ๆ

แต่ทว่าการสบประมาทจากภายในก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้ว เวลาในการฝึกฝนวรยุทธ์ของหลี่จุ่นนั้นก็สั้นเกินไป แม้ว่าเขาจะมีพรสวรรค์ในวิถีวรยุทธ์มาก แต่ภายในเวลาสั้น ๆ เช่นนี้เขาจะแข็งแกร่งได้เพียงใดกัน

“ขาลมกรด!”

แววตาของหลี่จุ่นเย็นชา และเคลื่อนตัวเร็วมาก!

ในชั่วพริบตาเขาก็เตะออกไปมากกว่าสิบครั้ง แววตาของเซียวเจิ้นเปลี่ยนไป และร่างกายของเขาก็สั่นไหว จะกล้าใช้แรงแค่ครึ่งเดียวมาสู้กับแรงทั้งหมดนี้ได้อย่างไร

ไม่นานทั้งสองก็สู้กันไปมาและเริ่มการต่อสู้ที่ดุเดือด!

จนกระทั่งครึ่งชั่วโมงต่อมา จู่ ๆ ร่างของหลี่จุ่นก็ถอยออกไปอย่างรุนแรง เขาหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อรวมกำลัง

แน่นอนว่าแม้ว่าวรยุทธ์ของเขาจะพัฒนาขึ้นมาก ก็ยังไม่สามารถเอาชนะชายชราอย่างเซียวเจิ้นได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ

แต่สามารถต่อสู้กับอีกฝ่ายด้วยกำลังทั้งหมดหลายร้อยรอบได้ ก็นับว่าสุดยอดมากแล้ว

ในขณะนี้เซียวเจิ้นถอนหายใจอย่างหนักด้วยความโล่งอก เขาเหงื่อออกหนักมาก และแววตาที่มองหลี่จุ่นก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม!

มันน่าเหลือเชื่อมากจริง ๆ!

ท่านนายน้อยของเราช่างน่ากลัวจริง ๆ!

เมื่อครู่นี้เขาไม่มีกำลังเหลืออยู่เลย แต่หลี่จุ่นก็สามารถสู้กับเขาได้หลายรอบ เขาใช้เวลาฝึกซ้อมนานเพียงใด

น่ากลัวเกินไป...

เกรงว่าอีกไม่นาน เขาคงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่จุ่นได้อีกต่อไป!