องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1118

เฟิงอู่หังโมโหอย่างถึงที่สุด แต่ภายในใจก็อดนึกดีใจอยู่ไม่ได้

โชคดีที่ว่าเจ้าเด็กหนุ่มหลี่จุ่นนั่นรู้จักมองการณ์ไกล สั่งให้ทัพใหญ่ลงใต้ตลอดคืน มิเช่นนั้นทัพศัตรูคงขนย้ายเสบียงไปหมดนานแล้ว ถึงตอนนั้นต่อให้ชิงเมืองอวี๋เจียงมาได้ ก็ไม่มีประโยชน์สักเท่าไรนัก

เกือบไปแล้วไหมเล่า

ว่าแล้วเฟิงอู่หังก็โบกมือเป็นสัญญาณพลางกำชับ

“หยวนเฟิง เจ้าพาทหารจำนวนหนึ่งไปทางลัดทันที รับไปซ่อนตัวที่เส้นทางไปยังเมืองเฟิงหลิง หากว่าทัพศัตรูเคลื่อนย้ายเสบียงไปยังเมืองเฟิงหลิงก็ให้จัดการได้ทันที”

แม้ไม่รู้ว่าทหารกลุ่มนี้มาจากที่ใด แต่จะให้ดีก็ขอให้เคลื่อนย้ายไปทางเมืองเฟิงหลิง

หากว่าไม่ไปยังเมืองเฟิงหลิงแต่ไปทางเหนืออย่างเมืองเหยียนโจว เช่นนั้นพวกของตนก็เร่งฝีเท้าตามไปก็เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องกังวลเลยแม้แต่นิด

“ขอรับ !”

สายตาของหยวนเฟิงเป็นประกาย รีบรับคำสั่งทันที

แม้จะยกทัพจับศึกมาเนิ่นนาน แต่ก็ไม่เคยได้สู้รบอย่างจริงจังกับเขาเลยสักครั้ง เมื่อครัง้นี้มีโอกาส หยวนเฟิงย่อมต้องดีใจอย่างหาที่สุดไม่ได้

เขารีบพากำลังพลจำนวนสามหมื่นนายรุดหน้าไปยังทางลัดสองฝั่งจากเมืองเหยียนโจวทันที

ตอนที่มาเมืองอวี๋เจียงครั้งแรก เฟิงอู่หังก็สำรวจทางลัดเหล่านี้มาจนรู้แจ้งดีแล้ว ตอนนี้มีหยวนเฟิงคอยนำทัพก็เรียกได้ว่าคุ้นเคยหนทางดี

ฟากฟ้ายามราตรีค่อย ๆ มาเยือน ความมืดปกคลุมทั่วทั้งเมืองอวี๋เจียง

ครั้นแสงไฟภายในเมืองก็สว่างไสวขึ้นมา

มองดูแล้ววิบไหวอยู่เพียงประปราย

เฟิงอู่หังยืนอยู่ที่นอกกระโจมมาโดยตลอด หลังจากที่ส่งพิราบสื่อสารกลับไปแจ้งข่าวทางเมืองเหยียนโจวแล้ว ก็เงยหน้ามองจันทราที่อยู่บนฟ้า

เสี้ยวจันทรานั้นขึ้นอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้

เปล่งประกายแสงสีเงินไปทั่วโลกา

เมื่อเฟิงอู่หังเห็นดังนั้นก็เห็นสมควรว่าได้เวลาแล้ว

จึงคว้ากระบี่ออกจากข้างเอวของตนเอง ชี้ไปยังเมืองอวี๋เจียงแล้วกล่าวขึ้น

“ถ่ายทอดคำสั่งข้าลงไป ให้ยกทัพเข้าเมือง !”

“ท่านจอมทัพมีคำสั่งให้ยกทัพเข้าเมืองทั้งหมด !”

“ท่านจอมทัพมีคำสั่งให้บุกได้ !”

“...”

ภายในกองทัพมีการส่งต่อคำสั่งลงไป ก่อนที่ทหารม้าจะรีบถือธงแล้วบอกต่อจนทั่วกองทัพ

ใช้ทัพเล็กเป็นกองหน้าหลัก ให้ทัพใหญ่ตามหลัง กำลังพลจำนวนเจ็ดหมื่นนาย พากันบุกเข้าไปเมืองอวี๋เจียงอย่างเอิกเกริก !

เดิมทีทั่วทั้งเมืองนี้ค่อย ๆ เข้าสู่ความเงียบแล้ว

แต่พอทัพใหญ่ของเฟิงอู่หังมาถึง ก็ราวกับว่ามีหินก้อนใหญ่ตกลงสู่ย่อน้ำมันเงียบสงบ ทำให้เกิดแรงกระเพื่อมน้ำแต่ละชั้นขึ้นไม่หยุด !

ในเวลาเดียวกันนี้เอง

กระดาษที่ถูกผูกมากับขานกพิราบตัวนั้นที่บินเข้ามายังค่ายทหารของทัพเหยียนโจวก็ถูกแกะออกมาเช่นกัน จากนั้นก็ถูกส่งเข้าไปภายในกระโจมของจางเป่ยอย่างรวดเร็ว

ทว่า เมื่อจางเป่ยเปิดอ่าน สีหน้าของชายชราก็หวั่นวิตกเสียยิ่งกว่าอะไรดี !

ข้อความบนกระดาษแจ้งไว้ว่า “ทัพศัตรูจำนวนมากปรากฏตัวกะทันหัน เราได้สูญเสียเสบียงไปแล้ว !”

ในกระดาษแผ่นเล็ก ๆ มีเขียนไว้เพียงประโยคนี้ประโยคเดียว

แต่การที่จะจินตนาการว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นนักมิใช่เรื่องยากนัก

อารมณ์ของจางเป่ยดิ่งลงจนถึงก้นเหว เขาโมโหจนแทบควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่

ทัพศัตรูโผล่มาจากที่ไหนกันเล่า ?

เมืองอวี๋เจียงจะมีทัพศัตรูอยู่ได้อย่างไรกัน ?

เขาสงบสติอารมณ์แล้วครุ่นคิดอย่างละเอียดครั้นเมื่อนึกขึ้นได้ก็ถอนหายใจยาวออกมา

ไม่ต้องพูดให้มากความ

ต้องเป็นฝีมือของผู้หญิงแคว้นหนานผู้นั้นเป็นแน่ พอตนเองถอยทัพออกจากเมือง

เหยียนโจวแล้ว นางก็ส่งกองทัพมาบุกยึดเมืองอวี๋เจียงทันที !

ช่างเป็นสตรีที่เก่งกาจยิ่งนัก !